หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 429

หลินมั่วส่ายหัว ”หลังจากผลมั่นถัวละลายหมด ฤทธิ์ของยาจะแรงมาก”

“ถ้าดื่มเข้าไปจนหมด ฤทธิ์ของยาก็จะแรงเกินไป”

“คุณหนูหนานร่างกายอ่อนแอ ถ้าดื่มยาเข้าไปตรงๆ แบบนี้ ร่างกายที่อ่อนแอก็จะไม่ได้รับการบำรุง แต่จะเป็นอันตรายแทน”

“ผมจำเป็นต้องใช้เข็มเงินปิดเส้นลมปราณของเธอ แล้วกระจายฤทธิ์ยาของผลมั่นถัวไปยังตำแหน่งที่แตกต่างกัน” 

“ทุกครั้งที่ใช้เข็ม จริงๆ แล้วก็เพื่อปิดเส้นลมปราณของเธอ”

“ด้วยวิธีนี้ การป้อนยาสองช้อนในทุกๆ ครั้งก็จะสามารถส่งฤทธิ์ยาไปได้ทั่วร่างกาย แล้วก็จะไม่มีผลกระทบใดๆ ต่อร่างกายของคุณหนูหนานด้วย!”

ผู้อาวุโสเฮ่อถึงบางอ้อทันทีและอุทานออกมาว่า “คุณหลินนี่มีความสามารถประดุจเทพจริงๆ!”

“ไม่คิดเลยจริงๆ ว่าสามารถใช้วิธีนี้รักษาโรคได้ด้วย”

“ได้เห็นเทคนิคของคุณหลินในวันนี้ ก็นับว่าชีวิตนี้ของคนแก่อย่างผมไม่เสียเปล่าแล้วล่ะ!”

หนานป้าเทียนก็รู้สึกทึ่งสุดขีดเช่นกัน และในใจก็รู้สึกเคารพเลื่อมใสหลินมั่วมากขึ้นไปอีก

หลังจากนั้นครึ่งชั่วโมง หลินมั่วก็ดึงเข็มเงินออกทีละเล่ม

แต่ระหว่างขั้นตอนนี้ ทุกคนก็พบว่าสีหน้าของหนานปิงเอ๋อร์ค่อยๆ เริ่มเปลี่ยนเป็นมีเลือดฝาดด้วยความตื่นตระหนกตกใจ

ต้องรู้ไว้ว่าหนานปิงเอ๋อร์ขาดเล็กน้อยเลือดมาตั้งแต่เกิด  สีหน้าของเธอจึงซีดเซียวมากมาโดยตลอด

การรักษาของหลินมั่วมีประสิทธิผลขนาดนี้เลยเหรอ

หลังจากดึงเข็มเงินทั้งหมดออกแล้ว หลินมั่วก็พูดเบาๆ ว่า “คุณหนูหนาน คุณรู้สึกยังไงบ้างครับ”

หนานปิงเอ๋อร์หน้าแดงเล็กน้อย และพูดด้วยเสียงต่ำๆ ว่า “ฉัน…ฉันรู้สึกหิวมากเลย...”

หนานป้าเทียนอดไม่ได้ที่จะตกตะลึง “หิวเหรอ”

“จริง...จริงรึเปล่า”

เนื่องจากเหตุผลของสุขภาพ หนานปิงเอ๋อร์จึงกินข้าวน้อยมาโดยตลอด

สามารถพูดได้เลยว่าหลายปีที่ผ่านมาหนานป้าเทียนพยายามคิดหาทุกวิถีทางเพื่อที่จะทำให้เธอกินได้เยอะขึ้นอีกสักหน่อย แต่ดูเหมือนว่าหนานปิงเอ๋อร์จะไม่รู้สึกหิวเลยแม้แต่น้อย

นี่เป็นครั้งแรกเลยที่เธอพูดว่าหิว!

หลินมั่วพยักหน้า “ดูจากท่าทางน่าจะไม่เป็นไรแล้ว”

“คุณหนาน สั่งให้ครัวเตรียมข้าวต้มหน่อยครับ”

หนานป้าเทียนดีใจอย่างมากกับผลลัพธ์ที่เหนือความคาดหมาย และรีบโบกมือทันที “เร็วเข้าๆ สั่งให้ครัวเตรียมข้าวต้มเร็ว เตรียมข้าวต้มให้คุณหนูที!”

“คุณหนาน คุณดูสิ คุณดูนี่เร็ว ไม่มีเลือดไหลออกมาแล้วจริงๆ!”

แล้วหนานป้าเทียนก็ตื่นเต้นจนแทบจะร้องไห้  

โรคเลือดของหนานปิงเอ๋อร์ มีภาวะเกล็ดเลือดต่ำ เลือดที่บาดแผลไม่สามารถแข็งตัวได้ และเลือดก็จะไหลออกมาไม่หยุด

ก่อนหน้านี้ถ้าหนานปิงเอ๋อร์มีบาดแผลที่มือแบบนี้ เลือดก็จะไหลออกมาเป็นระยะเวลานานมาก ต้องใช้วิธีพิเศษถึงจะสามารถห้ามเลือดได้

ตอนแรกภรรยาของเขาก็เป็นโรคนี้เช่นกัน ตอนคลอดลูกเลือดจึงไหลไม่หยุดและเสียชีวิตลง

ด้วยเหตุนี้เขาจึงกังวลมาเป็นเวลาหลายปี และรู้สึกหวั่นใจอยู่ทุกวัน กลัวว่าหนานปิงเอ๋อร์จะได้รับบาดเจ็บใดๆ เข้า

ตอนนี้บาดแผลของหนานปิงเอ๋อร์ห้ามเลือดได้ด้วยตัวเองแล้ว

งั้นนี่ก็หมายความว่าโรคเลือดของหนานปิงเอ๋อร์ได้รับการรักษาจนหายดีแล้วไม่ใช่เหรอ

จู่ๆ หนานป้าเทียนก็ลุกขึ้นยืน เขาโน้มตัวลงจนสุดตัวและประสานมือคารวะหลินมั่ว แล้วพูดด้วยเสียงสั่นเครือว่า “คุณหลิน ขอบคุณมากเลยครับที่ช่วยชีวิตลูกสาวผม”

“บุญคุณนี้ กระผมแซ่หนานจะจดจำไว้ในใจตลอดไป”

“ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ถ้าคุณหลินมีเรื่องอะไรก็สั่งมาได้เต็มที่เลยนะครับ”

“ต่อให้ต้องบุกน้ำลุยไฟกระผมแซ่หนานก็ยอมทำ!”