หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 4283

ฝนตกหนักต่อเนื่อง ไม่เพียงเเต่ซัดกระหน่ำแนวหน้าการสู้รบระหว่างเขตสามเเละลอเร้นซ์เท่านั้น

มองไปทั่วทั้งเกาะนรกก็ถูกปกคลุมไปด้วยสายฝน

เพียงเเต่สำหรับคนจำนวนมากในเขตอื่นๆแล้ว ฝนที่ตกหนักครั้งนี้กลับมาในจังหวะที่เหมาะสมอย่างยิ่ง

เขตสิบเอ็ด

“ดี! ตกต่อไปเถอะ ตกให้พวกมันจมน้ำตายไปทั้งสองฝ่ายเลยยิ่งดี!”

“หัวหน้า ฝนตกหนักขนาดนี้ มีความเป็นไปได้ไหมว่ามันจะทำให้พวกมันล้มเลิกสงคราม”

“ธนูที่ยิงออกไปแล้วไม่มีวันหวนกลับ พวกมันอยากจะถอย อีกฝ่ายก็ไม่ให้โอกาสหรอก”

“ฮ่าฮ่าฮ่า…”

…

เขตเก้า

“ท่านผู้อาวุโส ฝนที่ตกครั้งนี้คาดว่าจะตกไปอีกหนึ่งอาทิตย์ พวกเราจะลงมือเลยหรือไม่”

“อย่ารีบร้อน รอให้พวกมันสู้กันจนตายไปข้างหนึ่งก่อนค่อยว่ากัน”

“จีตู๋ถ้า หลินมั่ว ฉันจะทำให้พวกมันได้รับรู้ถึงความน่าสะพรึงกลัวของสำนักห้าอสรพิษด้วยตัวเอง…”

…

เขตเจ็ด

“ท่านผู้อาวุโสฝนที่ตกครั้งนี้ จะต้องฉุดรั้งเท้าของทั้งสองฝ่ายไว้แน่นอน พวกเราลองฉวยโอกาสลงมือดูไหม”

“รออีกหน่อย ตอนนี้เขตอื่นๆก็จ้องมองตาเป็นมันอยู่เช่นกัน ตั๊กแตนรอจับจั๊กจั่น นกขมิ้นรอฉกทีหลัง รอก่อนเถอะ”

“เเต่ว่าอาจจะกดดันเขตห้าของพวกมันหน่อยก็ดี”

“ผู้น้อยเข้าใจแล้วครับ…”

…

เขตสอง ปราสาทลอเร้นซ์

ภายในห้องอันอบอุ่น

จีตู๋ถ้านอนเอนกายสบายๆบนเก้าอี้โยก

ไวน์แดงในมือก็แกว่งไกวตามการโยกตัวของเขา

ภายใต้แสงไฟ แก้วไวน์สะท้อนแสงสีแดงเป็นประกาย งดงามจับตา

“ท่านประมุข ท่านผู้เฒ่าเฟิงกลับมาเเล้ว!”

เมื่อเสียงดังขึ้น ร่างเงาผมขาวก็ค่อยๆปรากฏตัว

“อ๋อ? ผมนึกว่าเขาตั้งใจจะอยู่กับหลินมั่วตลอดไปเสียอีก?”

จีตู๋ถ้าพึมพำกับตัวเองอย่างประหลาดใจเล็กน้อย

“จริงสิ สืบสวนอย่างกระจ่างเเล้วหรือยังว่าช่วงนี้ท่านผู้เฒ่าเฟิงขนส่งยาไปเพื่ออะไร”

ความผิดปกติของเฟิงอู๋ซิ่วในช่วงนี้ แน่นอนว่าอยู่ในสายตาของจีตู๋ถ้ามาโดยตลอด

“หนำซ้ำมีนักปราชญ์หญิงแห่งตุนหวงอยู่แล้ว เขายังคงไปหาท่านผู้เฒ่าเฟิง ในนั้นต้องมีเงื่อนงำ”

“คุณลองเจาะลึกจากทิศทางนี้ดู!”

เมื่อถูกชี้เเนะเช่นนี้ ไป๋ฝ้าก็เข้าใจขึ้นมาทันที

“ผมเข้าใจเเล้วครับ!”

จากนั้นไป๋ฝ้าก็เปลี่ยนหัวข้อสนทนาไปยังเรื่องของเฟิงอู๋ซิ่ว

“ท่านประมุข ไอ้เเก่นี่เห็นชัดๆว่าเป็นคนของพวกเราองค์กรเจ็ดบาป”

“แต่กลับเข้าข้างคนนอกอยู่เรื่อย จะให้ผมไปปรามสักหน่อยดีหรือไม่”

“หรือจะรายงานเรื่องนี้ให้สำนักงานใหญ่ทราบ พอดีท่านประมุขของพวกเราจะได้ใช้เรื่องนี้ขยายผล…”

พูดไปได้ครึ่งทาง สีหน้าของไป๋ฝ้าก็เปลี่ยนไปอย่างกระทันหัน

ในขณะที่รู้สึกเจ็บปวดหน้าอกอย่างรุนแรง ร่างกายของเขาก็ลอยกระเด็นออกไป

เขาลุกขึ้น ปล่อยให้เลือดที่มุมปากไหลอาบแก้มแล้วรีบคุกเข่าลงกับพื้น

“ผู้น้อยสมควรตาย!”

ร่างด้านหน้าเขากำลังแผ่ไอเย็นเยียบออกมา

จีตู๋ถ้าที่ปกติสุภาพอ่อนโยน บัดนี้ราวกับเทพสังหาร

“นี่คือคำเตือนครั้งเเรกของผม และจะเป็นคำเตือนครั้งสุดท้ายด้วย…”