หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 4292

หันกลับไปมองอีกครั้ง

แม้ว่าหลินมั่วจะได้รับความช่วยเหลือจากจีตู๋ถ้ามากมาย

แต่ทุกครั้งที่คนผู้นี้ลงมือช่วยเหลือ ล้วนมีจุดประสงค์แอบแฝง

ก็เพื่อที่จะให้อู๋เหิ่นเข้าร่วมกับองค์กรเจ็ดบาปของพวกเขา

บัดนี้หนี้บุญคุณได้ชดใช้เเล้ว สิ่งที่เหลืออยู่ระหว่างทั้งสองฝ่ายอาจมีเพียงความแค้น

ตนเองสังหารรองประมุขขององค์กรเจ็ดบาปไปถึงสองคน

ส่วนจีตู๋ถ้าผู้นี้ก็วางแผนซ้ำแล้วซ้ำเล่า ต้องการที่ผลักดันตนเองไปสู่ความตาย

แต่เป้าซือนี้เเตกต่างออกไป คนผู้นี้จิตใจบริสุทธิ์

พูดให้ชัดเจนก็คือ เขามีจิตใจเหมือนเด็กอายุห้าหกขวบเท่านั้น

การยื่นมือเข้าช่วยเหลือ เป็นไปโดยบริสุทธิ์ใจ ไม่มีสิ่งอื่นใดแอบแฝง

ในตอนนี้ หลังจากที่เป้าซือรับยาเม็ดนั้นไป ก็ชะงักไปครู่หนึ่ง

จากนั้นก็ถามอย่างงุนงง

“กินได้เหรอ”

เอ้อ…

คำถามนี้เกือบทำให้หลินมั่วพูดไม่ออก

เมื่อได้สติ เขาก็ยิ้มเล็กน้อย

“ใช่ กินได้!”

เมื่อได้ยินดังนั้น ยาเม็ดนั้นก็ถูกเป้าซือโยนเข้าปากทันที

ในขณะเดียวกัน หลินมั่วก็หายไปจากที่เดิมด้วยการกระโดดเพียงไม่กี่ครั้ง

ก่อนหน้านี้ไม่มีของขวัญตอบแทนที่เหมาะสม บัดนี้มีโสมคนพันปีแล้ว

ความรู้สึกนี้ ก็ควรตอบแทนเสียที

และเมื่อเขาหายตัวไป

สีหน้าของไป๋ฝ้าก็มืดครึ้มอย่างยิ่ง

“ท่านประมุข หลินมั่วผู้นี้ช่างไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง กล้าปฏิเสธท่าน เช่นนั้นผมจะสั่งสอนเขาเสียหน่อยเป็นไร”

เขาพูดอย่างไม่พอใจ

จีตู๋ถ้าเหลือบมอง เเล้วถามขึ้น

“ในสถานการณ์ตัวต่อตัว คุณสามารถเอาชนะเขาได้หรือไม่”

ไป๋ฝ้าตอบโดยไม่ลังเล “แน่นอนอยู่แล้ว!”

“ท่านประมุข ผมจะจับตัวเขามาเดี๋ยวนี้!”

ว่าแล้วเขาก็ทำท่าทางกระตือรือล้น

ขณะเดียวกัน อวิ๋นที่อยู่ด้านข้างก็เลิกคิ้วเล็กน้อย จากนั้นฝ่ามือหนึ่งก็ตบไปที่ท้ายทอยของไป๋ฝ้า

“ช่วงนี้กินแต่ฟองสบู่มากไปหรือไง ถึงได้ลอยขนาดนี้!”

เห็นได้ชัดว่า เขาไม่พอใจอย่างยิ่งกับคำพูดดูถูกของอวิ๋นเมื่อครู่นี้

ส่วนซิงที่อยู่ด้านข้างดูเหมือนจะมีไหวพริบมากกว่า

รีบก้าวไปข้างหน้าเเล้วพูดว่า “ความเเข็งเเกร่งของท่านประมุขนั้นไม่ต้องสงสัยเลย”

“ไม่อย่างงั้นจะบ่มเพาะพวกเราสองพี่น้องที่ยอดเยี่ยมเช่นนี้ได้อย่างไร!”

“ไอดอลหลินมั่ว อยากจะเทียบเคียงท่านประมุข รอฝึกฝนอีกหลายสิบปีเถิด!”

จนกระทั่งถึงตอนนี้ รอยยิ้มบนใบหน้าของจีตู๋ถ้าจึงเบ่งบานขึ้น

“ยังเป็นซิงที่เข้าใจเหตุผล!”

เพียงเเต่ยิ้มไปยิ้มมา สีหน้าของเขาก็เเข็งค้างทันที

“เดี๋ยวก่อน ทำไมฉันรู้สึกเหมือนเธอกำลังชมตัวเองอยู่!”

ซิงหัวเราะพรวด “ที่ไหนกัน”

“ฉันกำลังชมเชยความสามารถอันเหนือล้ำของท่านประมุขต่างหาก!”

“พวกเราสองพี่น้องเป็นเพียงตัวประกอบให้คุณเท่านั้น!”

ตอนนี้จีตู๋ถ้าจะเชื่อเธอได้อย่างไร

“พวกเธอสองสาวน้อย ไปเรียนรู้เรื่องไม่ดีตั้งเเต่เมื่อไร”

“ถุย พวกเราสองคนก็เป็นคุณที่สอนมาทั้งนั้น คุณไม่รู้ตัวหรือไง” อวิ๋นน้องสาวตอบอย่างซุกซน

จีตูถ้าเเสร้งปั้นหน้าใส่ “ดีนี่ เดี๋ยวนี้กล้าต่อล้อต่อเถียงแล้ว…”