หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 4301

ทางด้านหูเฉวียนไม่คิดที่จะให้ความสนใจกับปฏิกิริยาของมู่อีอีก

ขณะนั้น ในดวงตาของเขามีเพียงยามที่อยู่ข้างหน้าเขาเท่านั้น

สายตาที่เย็นยะเยือกเผยให้เห็นความดุร้ายเหมือนเหยี่ยวที่จ้องมองเหยื่อ

ในขณะเดียวกัน มู่อีและพวกพ้องทั้งสิบคนก็กลั้นหายใจกัน

คนที่อยู่ในสถานการณ์มีเพียงมู่อีที่เป็นบรมครู

แม้ว่าเขาอาจจะถูกยิง เมื่อเผชิญหน้ากับปืนไรเฟิลที่โหดร้ายหกกระบอกนี้

ยิ่งไม่ต้องพูดถึงคนอื่น

ยามของอีกฝ่ายไม่น่าจะใช่มือใหม่

เมื่อเกิดเหตุไม่คาดคิด ราคาที่ต้องจ่ายนั่นคือชีวิต

พอสถานที่นั้นใกล้เข้ามาเรื่อยๆ เสียงหัวใจของหลายคนก็เต้นเร็วขึ้นเรื่อยๆ

นี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขาก้าวเข้าสู่สนามรบ

ถ้าบอกว่าไม่ตื่นเต้นก็คงเป็นเรื่องโกหก

หลังจากทหารถือดาบและโล่ผ่านไป

เส้นประสาทของหลายคนตึงเครียดถึงขีดสุดทันที

ในช่วงเวลาที่ตึงเครียดมากนี้

หูเฉวียนก็ลงมือ!

"ใครน่ะ?"

ทหารปืนตะโกนเสียงดัง ปากกระบอกปืนหันไปทางหูเฉวียนทันที

ในขณะนั้นเอง

มู่อีก็พาพวกพ้องของตัวเอง กระโดดขึ้นมาตาย

พรวด! พรวด! พรวด!

มีดสั้นอันครบกริบที่มีแสงเย็นเฉียบ แทงเข้าที่หัวใจของทหารปืนโดยตรง

ไม่มีใครล้มลงทันทีในชั่วพริบตา

ก่อนตาย ใบหน้าของพวกเขายังคงมีความตกใจและความกลัว

เห็นได้ชัดว่าไม่ได้คาดคิด

ทั้งๆ ที่ทหารสืบสวนของตนได้ตรวจสอบแล้ว ทําไมยังมีการซุ่มโจมตีอยู่ที่นี่ได้

สำหรับทหารยามที่อยู่ใกล้หูเฉวียนที่สุด หลังจากยกปืนไรเฟิลขึ้นมา ยังไม่ทันจะเหนี่ยวไก

หูเฉวียนก็จับข้อมือของเขาไว้

ปัง ปัง ปัง!

เสียงปืนดังสนั่นหวั่นไหว

เพียงแต่ว่ากระสุนกลับยิงขึ้นไปกลางอากาศทั้งหมด

เพียะ!

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน