หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 4310

ชั้นดาดฟ้าของโรงแรมซีหยางในเขตสี่

หวงเหล่าซานกับพานเหล่าต่างยืนตะลึงค้างอยู่กับที่

เดิมที พวกเขายังคิดว่า ไอ้หนุ่มที่โผล่มาแบบไม่มีปี่มีขลุ่ยคนนี้น่ะ ไม่รอดแน่นอน

ใครจะไปคิดล่ะว่าเพียงแค่ชั่วพริบตา สามปรมาจารย์ผู้เกรียงไกรที่พวกเขาเคยยำเกรงยังกับเสือร้าย กลับถูกฟันจนร่างขาดไร้หัว

แต่สิ่งที่ทำให้ขนลุกยิ่งกว่านั้นคือหลินมั่วที่ดูจากภายนอกแล้วก็แค่ชายหนุ่มอายุยี่สิบต้น ๆ เท่านั้นเอง

หรือนี่คืออัจฉริยะจากนอกเกาะกันนะ!

หลินมั่วเองไม่ได้สนใจสายตาหวาดกลัวของสองคนนั้นเลย

ตอนนี้เขาสนใจแค่อย่างเดียวคือจินฉานที่หนีไปได้

แผนของเขาแต่แรกก็คือ แสร้งทำตัวอ่อนแอ เพื่อหลอกให้ทั้งสามเข้ามาใกล้

ไม่คาดคิดเลยว่าจินฉานจะระวังตัวขนาดนั้น

ต่อให้เขาแกล้งทำเหมือนร่างกายโดนพิษจนหมดเรี่ยวแรง

เจ้าหมอนั่นก็ยังไม่ยอมเข้ามาใกล้

แถมยังมีของป้องกันตัวกับไหวพริบดีอีกต่างหาก สุดท้ายก็หนีรอดไปได้จนสำเร็จ

“ดูท่ายังเข้าใจกระบี่ทลายแผ่นดินได้ไม่ถึงแก่นเลย”

หลินมั่วพึมพำกับตัวเองเบา ๆ

ถ้าเพลงดาบของเขารุนแรงเท่ากับที่เคยใช้กับติงเต้าเหรินในตอนนั้น จินฉานก็คงไม่มีทางหนีไปได้แบบนี้แน่นอน

เขามองไปที่กระจกหน้าต่างที่แตกละเอียด สุดท้ายก็ถอนใจ เลิกล้มความคิดที่จะตามล่า

แม้กระบี่ทลายแผ่นดินจะรุนแรงราวกับทำลายล้างได้ทั้งเมือง

แต่มันก็กินพลังวิญญาณของเขาอย่างมหาศาล

แค่เมื่อกี้นี้ ก็สูบพลังจากจุดตันเถียนจนหมดเกลี้ยงแล้ว

จะให้ไล่ตามตอนนี้ ถึงมีใจแต่ไม่มีแรงแล้ว

สองท่าพิฆาตนี่มันสูบพลังราวกับอสูรกลืนทองจริง ๆ!

หลินมั่วยิ้มมุมปาก

ทั้งกระบี่ทลายแผ่นดินและเจี้ยนซุน ถ้าไม่ควบคุมให้ดี ฟาดหนึ่งครั้ง ก็แทบหมดแรงไปทั้งตัว

เขามองร่างไร้หัวทั้งสองที่นอนอยู่บนพื้น แล้วก็ส่ายหัวเบา ๆ ก่อนจะเดินไปยังริมหน้าต่างอย่างไม่รีบร้อน

หวงเหล่าซานกับพานเหล่าเพิ่งจะก้าวขึ้นมาพูดคุย

หลินมั่วก็พุ่งตัวออกทางหน้าต่างไปแล้ว

ไม่เปิดโอกาสให้พวกเขาได้พูดอะไรเลยแม้แต่น้อย

อีกฝั่งของโรงแรม