หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 4319

“ตายจริง เขากล้าทำแบบนั้นได้ยังไง?”

เมื่อเห็นหลินมั่วลงมือ คนที่ยืนดูอยู่ไกลๆ ต่างก็เต็มไปด้วยความไม่อยากเชื่อสายตา

“นั่นมันเจ้าหน้าที่นอกของแก๊งห้าพิษนะ แถมยังเป็นน้องชายแท้ๆ ของหัวหน้าแก๊งอีกด้วย”

“ทำร้ายคนแบบนั้น เสือดำไม่มีทางปล่อยเขาไว้แน่”

เสียงวิพากษ์วิจารณ์ดังขึ้นรอบๆ ชายตาเดียวที่พาหลินมั่วมาที่นี่ ก็ยิ่งรู้สึกเสียใจในใจมากกว่าเดิม

เสือดำ หัวหน้าแก๊งสายใต้ เป็นยอดฝีมือระดับบรมครู

ฝ่ามือทลายหินของเขาไม่รู้ว่าทำลายยอดฝีมือในเขตแปดไปแล้วกี่คน

แต่พอมองมาที่หลินมั่ว หน้าตายังหนุ่มยังแน่น

ต่อให้เก่งแค่ไหน แต่จะได้สักกี่น้ำเชียว

ในสายตาของทุกคนตอนนี้

เจ้าหน้าที่นอกของแก๊งห้าพิษ

ตอนนี้สองข้างแก้มของเขาถูกแทงทะลุจนพรุนไปหมดแล้ว

เลือดสีแดงสดพุ่งกระฉูดออกมา

“อือ อือ… ไอ้หนุ่ม แกตายแน่ ฉันจะฉีกเนื้อแกออกเป็นชิ้นๆ”

“แล้วก็… ยังมีครอบครัวของแก เพื่อนของแก ไม่มีใครได้อยู่อย่างสงบสุขทั้งนั้น!”

“ต้องตายให้หมด!”

แม้เสียงพูดจะเริ่มพร่ำเพรื่อจับความไม่ค่อยได้

แต่ในตอนนี้ เขาก็ถูกความแค้นบดบังสติไปหมดแล้ว

คำขู่ยังพ่นออกมาไม่หยุด

ตั้งแต่มาอยู่เขตแปด ยังไม่เคยมีใครกล้าทำให้เขาเจ็บได้แม้แต่นิดเดียว

แต่ตอนนี้กลับมีคนกล้าลงมือกับเขา

“มัวยืนเซ่ออยู่ทำไม รีบไปเรียกคนมาฆ่ามันเดี๋ยวนี้!”

ลูกน้องที่ยืนอยู่ข้างๆ ได้ยินแล้วก็ตะลึงไปครู่หนึ่ง ก่อนจะรีบได้สติแล้วเป่าขลุ่ยสั้นในมือทันที

หลินมั่วเพียงแค่มองดูอยู่เงียบๆ ไม่ได้ขัดขวางอะไร

มาเลย!

เขากำลังโมโหอยู่พอดี!

ถ้าไม่ได้ฆ่าพวกเศษสวะสักหน่อย คงจะจุกอก ระบายไม่ออก!

จนกระทั่งเสียงขลุ่ยจบลง หลินมั่วถึงได้เริ่มขยับ

ประกายคมเย็นวาบพุ่งผ่านมาทันที แล้วจ่ออยู่ตรงลำคอลูกน้องคนนั้น

“เป่าเสร็จหรือยัง?”

ลูกน้องกลืนน้ำลายลงคอ รู้สึกหวาดกลัวจับใจ

แค่ดาบเลื่อนเข้ามาอีกนิดเดียว เขาก็ไม่มีทางรอด

“ฉันเป็นน้องชายแท้ๆ ของหัวหน้าแก๊งนะ ถ้าแกกล้าทำอะไรฉัน พี่ชายฉันไม่มีทางปล่อยแกไว้แน่!”

เสียงอวดดีที่เคยกร่างไม่เกรงใจใคร ตอนนี้กลายเป็นคำขู่เตือนแทนแล้ว

หลินมั่วนั่งย่อลง แล้วยิ้มเล็กน้อย เพียงแต่รอยยิ้มนั้น กลับดูชวนขนลุกอยู่ไม่น้อย

“ไม่ต้องห่วง ฉันไม่ฆ่าแกหรอก”

ได้ยินอย่างนั้น เจ้าหน้าที่นอกก็คิดว่าหลินมั่วกลัวพี่ชายของเขา ความกลัวในใจก็พลันสลายไปหมด

แต่เมื่อหันไปมองบาดแผลที่แก้มซึ่งถูกแทงทะลุ

ในใจของเขาก็ได้ตัดสินโทษหลินมั่วไว้เรียบร้อยแล้ว

“ไอ้หนุ่ม รอให้พวกฉันมาถึงก่อนเถอะ ฉันจะทำให้แกต้องร้องขอความตาย!”

เขาคิดอย่างโกรธแค้นในใจ สายตาก็พลันเปลี่ยนเป็นแข็งกร้าวทันที

แต่ในจังหวะนั้นเอง หลินมั่วก็ยกมือขึ้นอย่างกะทันหัน

“จะทำอะไรของแก?!”

เจ้าหน้าที่เห็นหลินมั่วเอื้อมมือไปจับด้ามมีดที่ปักอยู่บนแก้มของตัวเอง หัวใจก็พลันรู้สึกถึงลางร้าย

“คนพวกนี้ เป็นฝีมือแกทั้งหมดใช่ไหม?”

หลินมั่วยกมือขึ้นชี้ไปที่ตอไม้กลางลาน สายตาก็เริ่มแข็งกร้าวขึ้นเรื่อยๆ

เมื่อเขาเห็นว่าแววตาของอีกฝ่ายเริ่มหลบเลี่ยง ในใจเขาก็รู้คำตอบขึ้นมาทันที