หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 4318

ภายใต้สายตาที่ตื่นตระหนกของเถ้าแก่โรงน้ำชา

หลินมั่วและชายใส่แว่นเดินออกจากที่นี่

“บาปกรรมจริงๆ!”

“ตัวแค่นั้นยังกล้าจะไปท้าทายแก๊งห้าพิษ นี่มันรนหาที่ตายชัดๆ!”

เถ้าแก่บ่นพึมพำไปพลางส่ายหัว แล้วเดินกลับไปข้างใน

และภาวนาในใจว่าอย่าโดนลูกหลงจากสองหนุ่มหัวร้อนสองคนนั้นเลย

ลูกค้าคนอื่นๆ ในโรงน้ำชาเองก็ได้ยินเรื่องที่พวกเขาคุยกัน

ภายในพริบตาเดียว ทั้งโรงน้ำชาก็ไม่มีใครอยู่เลยแม้แต่คนเดียว

ไม่นาน

ข่าวที่มีคนคิดจะท้าทายแก๊งห้าพิษก็ได้แพร่ออกไป

ถนนทิศใต้ในเขตแปด

ชายใส่แว่นที่เป็นคนนำทางเริ่มรู้สึกเสียใจ

เมื่อกี้ที่เขาตอบตกลง

เขาแค่รู้สึกว่าหนุ่มข้างหลังคนนี้น่าจะพอมีฝีมือ

และก็รู้สึกแค้นใจแก๊งห้าพิษ

แต่เมื่อได้สติกลับมา เขาก็เริ่มรู้สึกกังวล

หากหนุ่มคนนี้สู้ไม่ได้ ตนเองก็จะซวยไปด้วย

ที่สำคัญกว่านั้นคือครอบครัวของเขาก็จะต้องซวยเหมือนกัน

เมื่อคิดได้แบบนั้น ชายใส่แว่นก็เริ่มรู้สึกลังเล

“พี่ชาย เลี้ยวทางข้างหน้าก็ถึงแล้ว!”

“ฉันส่งแค่ตรงนี้นะ!”

หลินมั่วเองก็ไม่พูดอะไร!

“โอเค!”

ชายใส่แว่นคนนี้อาจไม่กลัวตาย แต่จะต้องนึกถึงคนในครอบครัวด้วย

มันเป็นเรื่องธรรมดาทั่วไป!

หลังจากที่ทั้งสองแยกจากกัน

หลินมั่วก็เดินต่อไปเพียงลำพัง

แต่เมื่อเขาเดินเลี้ยวเข้าไป

ภาพที่เห็นตรงหน้าทำให้แววตาของเขาเปลี่ยนเป็นความเคียดแค้นในทันที

กลางลานกว้าง

เสาไม้สิบกว่าต้นตั้งเรียงราย

และที่ด้านบนของแต่ละต้นต่างมีศพห้อยเอาไว้

“รีบหนีสิ ยังจะนิ่งอยู่ทำไม”

“พวกสารเลวมันไม่ใช่คน ไอหนุ่มรีบหนีเร็วเข้า!”

ภายใต้เสียงเตือนของพวกเขา คนของแก๊งห้าพิษสองคนนั้นก็มองมา

เพียงแค่สายตาเดียว พวกเขาก็ตกใจกลัวจนไม่กล้าพูดอะไร

ได้แต่มองหลินมั่วด้วยความร้อนรนใจ

หลังจากที่คนของแก๊งห้าพิษละสายตา ก็พูดคุยกันขึ้นมา

“ให้ฉันไปจับคนมาอีกหน่อยไหม พวกมันจะได้ไม่ต้องพูดมากอีก”

“ไม่ต้อง!”

“ฝีมือที่ราวศิลปะของฉันนั้น ต้องการผู้ชมพอดี ให้พวกมันดูให้ดี!”

พูดพลางหนึ่งในพวกเขาก็เอามีดแหลมคมออกมา จากนั้นก็แนบเข้ากับใบหน้าของหลินมั่ว

“ผิวหนังดีขนาดนี้ ฉันไม่รู้ว่าควรจะลงมือตรงไหนดีเลย!”

หลินมั่วยิ้มเยือกเย็น “ให้ฉันสอนไหม”

เมื่อเขาพูดจบ พวกเขาทั้งสองคนก็ตะลึงอย่างเห็นได้ชัด

วินาทีต่อมา

เลือดก็พุ่งกระเซ็น

เสียงกรีดร้องสะเทือนใจดังลั่นลาน!