หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 4334

เป็นเพียงเเค่การโจมตีรอบเดียว

หลินมั่วต้องเผชิญกับการความยากลำบากแรกภายใต้กลอุบายอันเเปลกประหลาดของเคร้ก

ในตอนนี้เคร้กที่ระเบิดพลังออกมาอย่างเต็มที่ก็ดูทะนงองอาจ

“หลินมั่ว นี่เเค่ออเดิร์ฟนะ!”

พูดจบเขาก็หยิบปืนพกออกมาทันที

เมื่อเขากระตุกไกเบาๆ

กระสุนก็พุ่งออกไปอย่างรวดเร็ว!

เดิมทีปืนระดับนี้ หลินมั่วไม่เคยใส่ใจเลย

แต่เคร้กกลับฉลาดมาก

เขาได้เคลือบพลังพิษอันแปลกประหลาดของเขาไว้บนผิวกระสุน

ไม่เพียงเเค่ความเร็วในการโจมตีเร็วขึ้นเท่านั้น แต่ระยะการโจมตีก็ยังไกลขึ้นอีกด้วย

ในตอนนี้ หลินมั่วเริ่มตระหนักในที่สุดว่าเคร้กนั้นรับมือได้ยากเพียงใด

ในขณะที่หลบหลีก กระสุนหลายนัดก็พุ่งผ่านไป

แก๊สสีเขียวรอบๆตัวก็เริ่มเข้มข้นขึ้นเรื่อยๆ

สถานการณ์ของหลินมั่วก็เริ่มลำบากขึ้นเรื่อยๆ

หากเขายังคงต่อสู้ในที่เเห่งนี้ต่อไป พื้นที่ในการเคลื่อนไหวก็จะเเคบลงเรื่อยๆ

ในที่สุดเขาก็จะถูกแก๊สสีเขียวล้อมรอบ

หลังจากได้เห็นพลังของสิ่งนี้เเล้ว หลินมั่วก็ไม่กล้าที่จะเสี่ยง

สิ่งที่ทำให้เขารู้สึกอึดอัดที่สุดคือ

แม้ว่าตัวเองจะมีวิชาดาบที่ทรงพลังถึงสองอย่าง ทว่าก็ไม่กล้าใช้มัน

เมื่อใดที่มันทำร้ายหรือสังหารเคร้ก

พิษร้ายเเละไวรัสอันน่าสะพรึงกลัวในร่างของเขาก็จะปะทุออกมา

เมื่อถึงเวลานั้น ทั้งเกาะนรกแห่งนี้ก็จะล่มจมไปพร้อมกับเขา

หลังจากคิดถึงจุดนี้ หลินมั่วจึงเลิกคิดที่จะอยู่ในที่เเห่งนี้

สู้ก็ไม่ได้ ฆ่าก็ไม่ตาย เเถมยังถูกบังคับให้หลบหลีกไปทั่ว

การต่อสู้ที่น่าอึดอัดเช่นนี้ เป็นการเสียเวลาเเละเสียพลังงานโดยสิ้นเชิง

หลินมั่วเงยหน้ามองเคร้กที่ยังคงตะโกนอย่างไม่หยุดหย่อนอยู่ไม่ไกล ในที่สุดก็ตัดสินใจที่จะไม่ยุ่งเกี่ยว

ปลายเท้าเเตะกิ่งไม้ พุ่งตัวขึ้นไปในอากาศ จากนั้นก็หายไปจากสายตาภายในไม่กี่ก้าว

ในจุดที่เขายืนอยู่ เคร้กมองเห็นหลินมั่วที่ถูกตนเองบีบให้ล่าถอย ก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมาอีกครั้ง

“หลินมั่วไม่คิดเลยว่าเเกจะมีวันนี้!”

เมื่อมาถึงริมสระน้ำ หลินมั่วก็กระโดดลงไปทันทีโดยไม่พูดอะไร

แต่หลังจากที่เขาลงน้ำได้ไม่ถึงนาที

ปลาทั้งหมดในบ่อก็ลอยขึ้นอืดหงายท้อง

เมื่อเห็นภาพนี้ สีหน้าของหลินมั่วก็ยิ่งเคร่งขรึมมากขึ้น

การมีอยู่ของเคร้กก็เปรียบเสมือนระเบิดเวลาดีๆนี่เอง

หากไม่รีบหาทางจัดการ ไม่ช้าก็เร็วก็จะเกิดหายนะครั้งใหญ่

หลังจากความรู้สึกแสบร้อนทั่วร่างกายหายไป หลินมั่วก็ขึ้นจากน้ำ

ขึ้นฝั่ง หาที่พักผ่อน และเริ่มชำระล้างพลังที่ถูกกัดกร่อนในร่างกาย

เดิมทีหลินมั่วมาที่นี่ก็เพื่อต้องการสั่งสอนสำนักห้าอสรพิษเล็กน้อย

และถือโอกาสหาคนที่ไล่ฆ่าลูกศิษย์ของตน

เเต่ไม่คิดว่าจะเจอเคร้กที่หายสาบสูญไปนานขนาดนี้

ยิ่งไม่คิดเลยว่า ผู้นำลอเร้นซ์คนนี้จะรับมือได้ยากถึงเพียงนี้

โดยเฉพาะเมื่อนึกถึงเมล็ดพันธุ์ของโรคระบาดนั่นแล้ว

จิตใจของหลินมั่วก็อดไม่ได้ที่จะหนักอึ้งลงไปอีกหลายส่วน