หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 4346

ท่ามกลางคำอธิบายที่พรั่งพรูออกมา

เหล่าหัวหน้าห้องทดลองที่อยู่ในเหตุการณ์ก็ไม่ใช่คนโง่ พวกเขาเข้าใจในทันที

“จริงด้วย ทำไมฉันถึงคิดไม่ถึงนะ!”

“วิธีนี้ใช้ได้เลย เเถมความยากก็ไม่มากด้วย”

“ไวรัสก็เกิดมาจากมือพวกเราเอง การวิจัยที่ยับยั้งมันก็ไม่ใช่เรื่องยากอะไร

หลังจากพูดคุยกันสั้นๆ ทุกคนก็รีบร้อนไปเคาะประตูห้องของศาสตราจารย์อย่างเร่งรีบ…

…..

อีกด้านหนึ่ง

ภายในห้องทดลองกลาง

หลินมั่วได้สำรวจห้องทดลองใต้ดินทั้งหมดอย่างคร่าวๆเเล้ว เเละเขาก็ยิ่งมุ่งมั่นที่จะทำลายสถานที่เเห่งนี้

ในระหว่างการสำรวจ เขาได้พบคนธรรมดาหลายคนที่กลายเป็นสภาพที่ดูไม่เหมือนคนเพราะการทดลอง

เขายังได้เห็นศพจำนวนมากถูกแยกชิ้นส่วนเพื่อการวิจัย

แค่เห็นใบหน้าที่เจ็บปวดเเละบิดเบี้ยวของพวกเขา ก็พอจะเดาได้ว่าคนเหล่านี้ต้องทนทุกข์ทรมานมากเพียงใดในขณะที่คนเหล่านี้ยังมีชีวิตอยู่

เพื่อไม่ให้เป็นการเเหวกหญ้าให้งูตื่น หลินมั่วจึงต้องข่มความโกรธในใจเอาไว้

เเละเขาก็กลับมาที่ห้องทดลองกลางทันที

จากนั้นเขาก็ผูกเชือกที่รัดตัวเขาไว้เหมือนเดิม

ขณะเดียวกัน เขาก็เริ่มวางเเผนที่จะทำลายห้องทดลองใต้ดินแห่งนี้ในใจแล้ว

แน่นอนว่าก่อนหน้านี้ เขายังคงต้องหลอกเอายาถอนพิษมาจากศาสตราจารย์ฉินให้ได้

หลังจากรออยู่หลายชั่วโมง

ประตูห้องทดลองก็เปิดออกอีกครั้งในที่สุด

ยังไม่ทันเห็นคนก็ได้ยินเสียงมาก่อนเเล้ว

ศาสตราจารย์ฉินยังไม่ทันก้าวเข้ามาในห้อง ก็เห็นเขารีบตะโกนด้วยความตื่นเต้นว่า

“ฉันเอายาถอนพิษมาเเล้ว!”

“ต่อไปก็สามารถทดลองได้อย่างสบายใจแล้ว!’

ทันทีที่เข้ามาในห้อง เขาก็อวดอ้างพร้อมกับโบกยาสีเขียวเข้มสามขวดในมือ

สิ่งนี้คือผลงานที่ทุกคนในห้องทดลองช่วยกันทำมาตลอดบ่าย

เเละหลังจากทดลองกับเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยหลายคนเเล้ว ก็ยืนยันได้ว่า มีประสิทธิภาพสูงมาก

หากเกิดอุบัติเหตุกับคุณฉู่ในระหว่างการปลูกถ่าย เพียงเเค่ฉีดเข็มเดียวก็สามารถยับยั้งเชื้อโรคได้อย่างสมบูรณ์

รักษาความปลอดภัยของตัวอย่างทดลองขั้นสูงสุด

หลังจากศาสตราจารย์โอ้อวดเสร็จ เขาก็วางยาถอนพิษทั้งสามขวดไว้บนชั้นวาง

ในเวลานี้ เขาไม่ได้สังเกตุเลยว่า ดวงตาของหลินมั่วเปล่งประกายความมุ่งร้ายเเล้ว

ศาสตราจารย์ฉินตกใจสุดขีด

“นาย…นายหลุดจากเชือกได้ยังไง นายทำได้ยังไง”

“เเค่มีมือก็ทำได้ไม่ใช่เหรอ!”

หลินมั่วพูดพลางเริ่มขยับข้อมือ

เดิมทีคิดว่าศาสตราจารย์ฉินคนนี้จะไปเดี๋ยวเดียวก็กลับมา

ใครจะคิดว่า ยาถอนพิษนั้นใช้เวลาไปทั้งบ่าย

ทำให้เขาต้องนอนราบอยู่ทั้งบ่าย

ศาสตราจารย์ฉินที่เพิ่งรู้ตัว ขมวดคิ้วเล็กน้อย

“นายไม่ใช่ตัวอย่างทดลองนี่!”

“พูด นายเป็นใครกันเเน่”

ตัวอย่างทดลองทั่วไปนั้น ผ่านการตรวจสอบมาก่อนเเล้ว

ไม่มีทางมีความสามารถแบบหลินมั่วได้เเน่นอน

หลินมั่วยิ้มเล็กน้อย ยกมือขึ้นปาด

หน้ากากที่ติดอยู่บนใบหน้าก็หายไปในพริบตา เผยให้เห็นใบหน้าจริง

“มาทำความรู้จักกันใหม่นะ ฉันคือหลินมั่ว…”