หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 4350

“เป็นไปไม่ได้อย่างเเน่นอน!”

ศาสตราจารย์พูดด้วยความมั่นใจเต็มเปี่ยม

“หลักการของเชื้อโรคระบาดนี้คือการกระตุ้นลำดับยีนในร่างกายมนุษย์ให้เกิดการเปลี่ยนเเปลง”

“เพื่อบรรลุผลของการทะลุขีดจำกัด”

หลังจากที่ศาสตราจารย์ฉินพูดจบด้วยความมั่นใจ สีหน้าของเขาก็เต็มไปด้วยความมั่นใจอย่างยิ่ง

ท่าทางที่ดูจริงจังนั้นทำให้หลินมั่วอดไม่ได้ที่รู้สึกสงสัยเต็มอก

สถานการณ์ของเคร้กนั้นเป็นสิ่งที่หลินมั่วได้เห็นกับตาตัวเอง อีกทั้งยังเคยเห็นเชื้อโรคระบาดที่ยังหลงเหลืออยู่ในมือของเคร้กด้วย

“ผมคิดว่า ถ้าเดาไม่ผิดล่ะก็ ลูกน้องของคุณอาจมีคนทรยศ”

ถ้าศาสตราจารย์ฉินไม่ได้โกหกล่ะก็

นี่คือความเป็นไปได้เพียงอย่างเดียว

ในห้องทดลองมีคนแอบเอาเชื้อโรคระบาดไปให้คนภายนอก โดยที่ศาสตราจารย์ฉินไม่รู้

สำหรับเรื่องนี้ ศาสตราจารย์ฉินไม่ได้โต้เเย้งอะไรอีก

อาการที่หลินมั่วเล่ามานั้น ตรงกับสภาพของผู้ที่ถูกปลูกถ่ายเชื้อโรคระบาดจริงๆ

หนำซ้ำยังเป็นเชื้อโรคระบาดรุ่นที่สาม รุ่นที่รุนเเรงที่สุดจากผลการทดลองวิจัยทั้งหมดของพวกเขา

แน่นอนว่าเรื่องนี้ ศาสตราจารย์ฉินไม่ได้รู้สึกไม่พอใจเเต่อย่างใด

ตรงกันข้ามเขากลับรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อยด้วยซ้ำ

ในเมื่อเชื้อโรคระบาดรุ่นที่สามยังมีกรณีที่ประสบความสำเร็จเป็นตัวอย่างเเล้ว

ความเป็นไปได้ที่เชื้อโรคระบาดรุ่นใหม่ล่าสุดรุ่นที่หกซึ่งอยู่ในมือของเขาจะประสบความสำเร็จมากขึ้นไปอีกก็ไม่มีขีดจำกัด

เพียงเเต่สิ่งเดียวที่ทำให้เขาไม่พอใจคือ แม้ว่าเชื้อโรคระบาดรุ่นที่สามจะเเข็งแกร่งที่สุด

เเต่ก็มีจุดอ่อนมากมาย

ไม่เพียงเเต่จะเกิดผลข้างเคียงที่รุนเเรง เเต่ยังอาจส่งผลกระทบต่อจิตใจได้อีกด้วย

เมื่อเวลาผ่านไป ผู้ที่ได้รับการปลูกถ่ายเชื้อโรครุ่นที่สามก็จะกลายเป็นเเค่เครื่องจักรที่รู้จักการฆ่าฟันเท่านั้น

สำหรับข้อสุดท้ายนี้ มีเพียงศาสตราจารย์ฉินคนเดียวในห้องทดลองใต้ดินทั้งหมดที่รู้

ดังนั้น เเม้ว่าเคร้กจะประสบความสำเร็จ เขาก็ถือเป็นเพียงสินค้าที่บกพร่องเท่านั้น

“มา เร็ว รีบช่วยฉันทำการปลูกถ่าย”

“ข้า จะต้องเป็นคนเเรก!”

ในสายตาของตาเฒ่าฉินผู้นี้

อันตรายของเคร้กนั้นไม่สำคัญเลย

เรื่องความเป็นความตาย ชายชราผู้นี้ก็ไม่ได้ใส่ใจเลยเเม้เเต่น้อย

ในสายตาของเขามีเพียงเชื้อโรคระบาดนี้เท่านั้น!

หลินมั่วขมวดคิ้ว รู้ดีว่าศาสตราจารย์ฉินหมกมุ่นจนเข้าขั้นบ้าคลั่งไปแล้ว

เหนื่อยเปล่า?

พอคิดถึงจุดนี้ หลินมั่วก็รู้สึกหงุดหงิดใจเล็กน้อย

เดิมทีเขานึกว่า เจอวิธีจัดการกับเคร้กแล้ว

ไม่คิดเลยว่า จะได้ผลลัพธ์แบบนี้

ตอนนี้ทำได้เเค่ฝากความหวังไว้กับยาเหลวสามขวดนี้เท่านั้น

“เดี๋ยว!”

ศาสตราจารย์ฉินที่อยู่ข้างหลังเห็นหลินมั่วไม่สนใจเขาเเละกำลังจะจากไป เขาจึงรีบตะโกนออกมาว่า

“ยังมีขั้นตอนของฉันนะ!”

“ยังไม่ได้ช่วยฉันปลูกถ่ายเชื้อโรคระบาดเลยนะ!”

เขาตะโกนด้วยความกระวนกระวาย

ทันทีที่พูดจบ หลินมั่วก็ยกมือขึ้นสะบัด

วินาทีต่อมา สายรัดทั่วร่างของศาสตราจารย์ฉินก็ขาดออกเป็นสองส่วน

“เรื่องบ้าๆแบบนี้ คุณไปทำเองเถอะ!”

หลังจากหลินมั่วพูดด้วยน้ำเสียงผิดหวังเล็กน้อยจบเเล้ว ก็กล่าวเสริมไปอีกประโยคหนึ่งว่า

“เเต่คุณต้องรีบทำให้เสร็จนะ อีกไม่นานที่นี่ก็จะหายไปอย่างถาวรเเล้ว…”