หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 4366

หลินมั่วมองหมอกที่น่าสะพรึงกลัวรอบตัวเคร้ก ดวงตาของเขาก็ไม่ลังเล และพุ่งตรงเข้าไป

เมื่อทั้งสองฝ่ายพุ่งสวนกันอีกครั้ง

เสื้อผ้าท่อนบนของหลินมั่วก็ถูกกัดกร่อนจนหมด

และที่หลังยังมีบาดแผลถูกกัดกร่อนจากหมอกพิษสยองอีกหลายแผล

ฝั่งตรงข้าม เคร้กก้มศีรษะลงเพื่อสังเกต เมื่อไม่มีความเสียหายใด ๆ ตรงหน้าเขา เสียงหัวเราะก็ดังขึ้นทันที

"เจ้าหมูโง่เอ๊ย!"

"ฉันรู้ว่าแกไม่กล้าแม้แต่จะแตะเส้นผมของฉัน"

ด้วยก๊าซพิษและไวรัสที่น่ากลัวในร่างกายของเขา เขาจึงรู้ว่าหลินมั่วไม่กล้าฆ่าตัวเอง

ทั้งสองฝ่ายขัดแย้งกัน

หลินมั่วก็ได้แต่รอความตายเท่านั้น

ในขณะที่เขากําลังหลงระเริงอย่างภาคภูมิใจ ความรู้สึกแปล๊บก็ดังขึ้นจากด้านหลัง

เขาอยากจะเอื้อมมือไปเกา แต่ฉากสยองก็เกิดขึ้น

ในขณะนี้แขนที่เขาเพิ่งยกขึ้นนั้นก็หักอย่างน่าประหลาด

ยังไม่ทันได้สติ ผิวหนังบนใบหน้าของเขาก็เริ่มหลุดออกมาทีละชิ้น

การเปลี่ยนแปลงอย่างฉับพลัน ทำให้เคร้กตื่นตระหนกอย่างช่วยไม่ได้

เมื่อเขาต้องการใช้ฝ่ามือหยุดเนื้อที่แก้มไม่ให้ร่วงลงมา

นิ้วมือของเขาก็หลุดออกจากฝ่ามืออย่างต่อเนื่อง

"แก... แกทำอะไรกับฉัน..."

พอพูดตอนท้ายเสียงเขาก็เริ่มไม่ชัดเจน

ไม่ว่าเคร้กจะดิ้นรนอย่างไร ในเวลานี้เขาก็เหมือนหุ่นขี้ผึ้งที่ถูกโยนเข้าไปในเตาที่ละลายอย่างรวดเร็ว

โดยใช้เวลาไม่ถึงครึ่งนาที

เคร้กซึ่งครั้งหนึ่งเคยหยิ่งผยอง ได้กลายเป็นกองเลือดที่มีกลิ่นเหม็น

และในกองเลือดนี้ เข็มฉีดยาสามอันที่มีสัญลักษณ์แก๊งห้าพิษได้กลายเป็นที่สะดุดตาเป็นพิเศษ

หลินมั่วมองฉากตรงหน้า สีหน้าก็ดูประหลาดใจเล็กน้อย

เดิมทีเขาแค่อยากลองดูว่า ยาที่ศาสตราจารย์ฉินศึกษามีประสิทธิภาพหรือไม่

สิ่งที่ไม่คาดคิดคือ ยานี้ไม่เพียงแต่มีประสิทธิภาพ แต่ผลลัพธ์ยังน่ากลัวอีกด้วย

เมื่อหลินมั่วกําลังประหลาดใจ หูของเขาก็กระตุกอย่างรุนแรง และไท่อาในมือของเขาก็หันไปข้างหน้าทันที

"ใคร? ออกมา!"

ฉินโซ่วยิ้มเล็กน้อย

"สิ่งที่ผมหมกหมุ่นมีแต่การวิจัยเท่านั้น ไม่มีความสนใจใด ๆ ต่อชื่อเสียงเหล่านี้เลย"

"ตอนนี้ผมมาที่นี่ แค่อยากเห็นเชื้อโรครุ่นที่สามที่คุณบอกว่าล้มเหลว!"

ขณะที่เขาพูด ก็มองคราบเลือดบนพื้นและใบหน้าก็เต็มไปด้วยการดูถูก

"ไอ้หนุ่ม ไม่ต้องกังวล หลังจากวันนี้ฉันจะไปสถาบันวิจัยโลก"

“ถึงเวลานั้น บาปที่เคยก่อไว้ จะถูกส่งให้พวกเขาตัดสิน!”

พูดจบ เขาก็เหมือนกําลังจัดการเรื่องต่าง ๆ ก่อนจะหันหน้าเดินช้า ๆ เข้าสู่ความมืด

หลินมั่วบีบไท่อา

หลังจากลังเลครั้งแล้วครั้งเล่า ก็ยังไม่ลงมือ

เขาช่วยศาสตราจารย์ฉินแล้วครั้งหนึ่ง

ตอนนี้จะช่วยอีกครั้งก็ได้

ส่วนบาปกรรมที่เขาก่อนั้น ย่อมมีผู้มาตัดสิน

บางทีสำหรับชายชราคนนี้ ชีวิตของเขาอาจจะสมบูรณ์แล้ว

ส่วนความเป็นความตายไม่ได้อยู่ในสายตาของเขาเลย