หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 4384

หลังจากจัดการคนเหล่านี้ได้ทั้งหมด

หลินมั่วพาปีศาจเฒ่ามาที่ลานด้านหลังของสำนักงานใหญ่ห้าอสรพิษ

“ว่าไง ยังคิดจะหลบซ่อนต่อไปอีกเหรอ”

สิ้นเสียงพูด เงาร่างหนึ่งพุ่งออกจากห้องทันที

“คิดจะหนี!”

หลินมั่วหัวเราะเยาะ ร่างของเขากลายเป็นสายรุ้ง พุ่งตามไปทันที

ไม่ถึงสิบวินาที หลินมั่วก็กลับมาที่ลานด้านหลังอีกครั้ง

ส่วนที่เท้าของเขานั้น คืออันชิงซานที่เต็มไปด้วยเลือด

“หลินมั่วผมกับคุณไม่มีเรื่องบาดหมางกัน ทำไมถึงไม่ยอมปล่อยผมไป”

อันชิงซานตะโกนด้วยความโกรธ

หลินมั่วไม่พูดพร่ำทำเพลง ยกดาบขึ้นแทงทะลุไหล่ของอันชิงซานทันที

เสียงคำรามดังขึ้นในพริบตา

“ไม่มีเรื่องบาดหมาง?”

“เรื่องที่คุณตามฆ่าศิษย์ของผม คุณลืมไปเร็วขนาดนี้เชียวหรือ”

เมื่อคำพูดหลุดออกมา สีหน้าของอันชิงซานก็เปลี่ยนเป็นตื่นตระหนกในทันที

ก่อนหน้านี้เขาคิดมาตลอดว่า เขาอยู่ในสำนักห้าอสรพิษ ต่อให้หลินมั่วต้องการเเก้เเค้นก็ไม่มีโอกาสเลย

จนกระทั่งหลังจากที่คนของสำนักห้าอสรพิษปะทะกับองค์กรเจ็ดบาป

เขาถึงเพิ่งค้นพบว่าสถานการณ์ของตนเองนั้นอันตรายเพียงใด

ประกอบกับปรมาจารย์ทุกคนภายในสำนัก ต่างก็ได้รับบาดเจ็บสาหัส

ดังนั้นเขาจึงคิดจะหลบซ่อนตัว คิดไม่ถึงว่ายังไม่ทันได้ลงมือ

หลินมั่วก็มาหน้าประตูอย่างไว

เมื่อนึกถึงผู้นำสำนักที่เสียชีวิตอย่างอนาถ สีหน้าของอันชิงซานก็ยิ่งหวาดกลัวมากขึ้น

“หลินมั่วนี่มันเป็นความเข้าใจผิด!”

“เป็นศิษย์ของคุณที่อยากจะตายเอง เเละไม่ใช่ผมที่เป็นคนลงมือ”

เวลานี้เขาทำได้เพียงเเค่อธิบายด้วยความตื่นตระหนก

“ไม่เป็นไร!”

สีหน้าของหลินมั่วเย็นชาลง

“ต่อให้ไม่ใช่คุณที่เป็นคนลงมือสังหาร เเต่คุณก็หนีความตายไม่พ้นอยู่ดี”

พูดจบหลินมั่วก็ยกดาบไท่อาขึ้นอีกครั้ง

ขณะที่เขาเตรียมตัวจะลงไป เท้าของเขาก็พลันว่างเปล่า

“ยังคิดจะหนีอีก!”

ขณะที่หลินมั่วพูด สัมผัสทั้งหกหยั่งรู้ก็เปิดใช้งานอีกครั้ง

“ฮ่าฮ่า เจ้านี่มันเเค่โชคดีเท่านั้นล่ะ”

“วางเเผนให้สองขั้วอำนาจนี้สู้กันเอง แล้วตัวเองก็นั่งเก็บเกี่ยวผลประโยชน์”

“เรื่องมันไม่ง่ายขนาดนั้นหรอกนะ มาพูดถึงสำนักห้าอสรพิษกันดีกว่า ส่วนองค์กรเจ็ดบาปที่อยู่เบื้องหลังจีตู๋ถ้า พวกคุณไม่รู้เรื่องอะไรเลยหรือ”

“ช่างเถอะ เรื่องนี้มันเเปลกๆ ฉันออกจากเกาะไปก่อนค่อยว่ากัน”

“รอมาตั้งหลายปี ในที่สุดวันที่กระโหลกคริสตัลตื่นก็ใกล้เข้ามาเเล้ว คุณจะยอมเเพ้ง่ายๆเเบบนี้หรือ”

“ไม่ยอมเเพ้แล้วจะทำยังไงได้ ข้าท่องยุทธภพมาหลายปี ก็อาศัยคำว่าระมัดระวังสองคำนี้เเหล่ะ”

ด้วยความที่ไม่มีข่าวกรองที่เเน่ชัด ท่ามกลางเสียงซุบซิบนินทาอย่างต่อเนื่อง

บางคนไม่ต้องการเดินตามรอยสำนักห้าอสรพิษ จึงแอบถอนตัวออกจากเกาะนรกไปอย่างเงียบๆ

ในขณะที่บางคนกลับคิดว่า หลินมั่วเป็นเเค่คนโชคดีเท่านั้น เเละตั้งใจจะสู้จนถึงที่สุด

หลินมั่วไม่รู้เรื่องทั้งหมดนี้เลย

เเน่นอนว่าเเม้เขาจะรู้ ก็คงไม่เก็บมาใส่ใจ

ตอนนี้ด้วยอำนาจที่เขาสะสมมา เขาก็ไม่กลัวอะไรทั้งสิ้น

กลับมาถึงเขตสาม

หลินมั่วก็เดินทางมาถึงเมืองด้านหลังเพียงลำพัง

เดินผ่านถนนที่คึกคัก เขาก็หยุดลงตรงหน้าร้านเหล้าเเห่งหนึ่ง…