หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 4386

ภายในห้องลับใต้ดิน

หลินมั่วมองไห่หลางหวังที่กำลังเเกล้งทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ ดวงตาหรี่ลงเล็กน้อยเเล้วถามอย่างอารมณ์ดีว่า

“เจ้าสำนัก ความสามารถในการเเกล้งโง่ของคุณนี่ ไม่เปลี่ยนไปเลยสักนิดนะ”

“คุณหลิน ผม…สมองผมช้า ไม่รู้ว่าคุณหมายความว่าไง”

หลินมั่วเห็นท่าทางของเขาที่เหมือนหมูตายไม่กลัวน้ำร้อน ก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย

“เเกล้งโง่?”

ไห่หลางหวังเห็นสีหน้าไม่พอใจของหลินมั่ว ก็อดไม่ได้ที่จะหดคอลงด้วยความกลัว

เขาจะไม่รู้จุดประสงค์ที่หลินมั่วมาที่นี่ได้อย่างไร

เพียงเเต่ยังคิดจะดิ้นรนอีกครั้งเท่านั้น

“คุณหลิน…”

ขณะที่เขากำลังพยายามจะพูดอะไรบางอย่าง หลินมั่วก็ยกมือขึ้นขัดจังหวะเขาโดยตรง

“ไม่ต้องพูดไร้สาระ!”

“หลันเตี๋ยอีอยู่ที่ไหน พาเธอมา!”

ไห่หลางหวังหัวเราะเเหะๆ พยักหน้ารัวๆ

“คุณรอสักครู่ ผมจะรีบไปจัดการ!”

พูดจบเขาก็ส่งสายตาให้คนที่อยู่ข้างๆทันที

เมื่อคนด้านหลังเข้าใจ ก็รีบถอยออกไปทันที

ไม่นานนัก

หลันเตี๋ยอีที่ไม่ได้เจอกันนานก็ปรากฏตัวขึ้นตรงหน้าหลินมั่ว

“โอ้โห ทำไมรู้สึกว่าคุณอ้วนขึ้น”

เมื่อได้ยินคำพูดนี้ ความยินดีเดิมของหลันเตี๋ยอีก็มลายหายไปในพริบตา

อยู่ในที่เเบบนี้ ไม่ต้องทำอะไรเลยในเเต่ละวัน เเถมยังได้กินดีอยู่ดีอีกด้วย

จะไม่ให้อ้วนขึ้นได้ยังไง

จะว่าไป ผู้หญิงอย่างฉัน หุ่นอรชรนี่อ้วนตรงไหนกัน

หลินมั่วเห็นท่าทางของเธอไม่ค่อยดีนัก ก็เหมือนจะรู้ตัวว่าเขาอาจจะพูดในสิ่งที่ไม่ควรพูดออกไป

หลังจากหัวเราะเเหะๆ ก็เดินเข้าไปหาทันที

“เอาล่ะ ผมมาตามสัญญาเเล้วนะ”

“ไปเถอะ วันนี้ผมมาเพื่อพาคุณไปจากที่นี่!”

เมื่อได้ยินคำพูดนี้ หลันเตี๋ยอีก็เผยสีหน้าที่ยินดีออกมา

“จริงเหรอ”

ถึงเเม้จะอยู่กับไห่หลางหวังทุกวัน เเละไม่ได้เจอเรื่องยากลำบากอะไรเลยก็ตาม

เเต่ทุกวันเธอก็ยังคงต้องหวาดระเเวง

เเต่วันนี้เขาจะต้องพาหลันเตี๋ยอีไปให้ได้

หากเธอยังอยู่ที่นี่ ก็มีเเต่ทางตันเท่านั้น

ไห่หลางหวังหอบหายใจอย่างเเรง ดวงตาทั้งคู่เริ่มมีเลือดฝาด

“เมื่อยี่สิบปีก่อน ผมทรยศองค์กร!”

“เพื่อกระโหลกคริสตัล ผมต้องซ่อนตัวอยู่บนเกาะนรกเหมือนหนูมาหลายปี”

“วันนี้เเค่คำพูดของคุณ ก็คิดจะพาหลันเตี๋ยอีไป ฝันไปเถอะ!”

เมื่อพูดถึงประโยคสุดท้าย ร่างกายของเขาก็เริ่มสั่นเล็กน้อย

สีหน้าเริ่มคลุ้มคลั่งขึ้นเรื่อยๆ

หลินมั่วขมวดคิ้วเล็กน้อย รู้สึกดูถูกถ้อยคำของไห่หลางหวังโดยสิ้นเชิง

“ข้ออ้างที่ดูดีของนายพวกนั้น ตัวเองไม่รู้สึกตลกเหรอ”

“พ่อแม่ของหลันเตี๋ยอีใครเป็นคนฆ่า ในใจคุณไม่รู้เลยหรือ”

“พูดจาดูดีขนาดนี้ ก็เเค่อ้างเพื่อประโยชน์ส่วนตัวของตัวเองเท่านั้น”

ไห่หลางหวังดูเหมือนจะหมดหนทางเเล้ว

เขาโต้กลับด้วยดวงตาเเดงก่ำ

“เเล้วคุณล่ะ”

“คุณเองก็ไม่ใช่เพื่อกระโหลกคริสตัลเหรอ มีหน้าอะไรมาเยาะเย้ยผม”