หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 4386

ภายในห้องลับใต้ดิน

หลินมั่วมองไห่หลางหวังที่กำลังเเกล้งทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ ดวงตาหรี่ลงเล็กน้อยเเล้วถามอย่างอารมณ์ดีว่า

“เจ้าสำนัก ความสามารถในการเเกล้งโง่ของคุณนี่ ไม่เปลี่ยนไปเลยสักนิดนะ”

“คุณหลิน ผม…สมองผมช้า ไม่รู้ว่าคุณหมายความว่าไง”

หลินมั่วเห็นท่าทางของเขาที่เหมือนหมูตายไม่กลัวน้ำร้อน ก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย

“เเกล้งโง่?”

ไห่หลางหวังเห็นสีหน้าไม่พอใจของหลินมั่ว ก็อดไม่ได้ที่จะหดคอลงด้วยความกลัว

เขาจะไม่รู้จุดประสงค์ที่หลินมั่วมาที่นี่ได้อย่างไร

เพียงเเต่ยังคิดจะดิ้นรนอีกครั้งเท่านั้น

“คุณหลิน…”

ขณะที่เขากำลังพยายามจะพูดอะไรบางอย่าง หลินมั่วก็ยกมือขึ้นขัดจังหวะเขาโดยตรง

“ไม่ต้องพูดไร้สาระ!”

“หลันเตี๋ยอีอยู่ที่ไหน พาเธอมา!”

ไห่หลางหวังหัวเราะเเหะๆ พยักหน้ารัวๆ

“คุณรอสักครู่ ผมจะรีบไปจัดการ!”

พูดจบเขาก็ส่งสายตาให้คนที่อยู่ข้างๆทันที

เมื่อคนด้านหลังเข้าใจ ก็รีบถอยออกไปทันที

ไม่นานนัก

หลันเตี๋ยอีที่ไม่ได้เจอกันนานก็ปรากฏตัวขึ้นตรงหน้าหลินมั่ว

“โอ้โห ทำไมรู้สึกว่าคุณอ้วนขึ้น”

เมื่อได้ยินคำพูดนี้ ความยินดีเดิมของหลันเตี๋ยอีก็มลายหายไปในพริบตา

อยู่ในที่เเบบนี้ ไม่ต้องทำอะไรเลยในเเต่ละวัน เเถมยังได้กินดีอยู่ดีอีกด้วย

จะไม่ให้อ้วนขึ้นได้ยังไง

จะว่าไป ผู้หญิงอย่างฉัน หุ่นอรชรนี่อ้วนตรงไหนกัน

หลินมั่วเห็นท่าทางของเธอไม่ค่อยดีนัก ก็เหมือนจะรู้ตัวว่าเขาอาจจะพูดในสิ่งที่ไม่ควรพูดออกไป

หลังจากหัวเราะเเหะๆ ก็เดินเข้าไปหาทันที

“เอาล่ะ ผมมาตามสัญญาเเล้วนะ”

“ไปเถอะ วันนี้ผมมาเพื่อพาคุณไปจากที่นี่!”

เมื่อได้ยินคำพูดนี้ หลันเตี๋ยอีก็เผยสีหน้าที่ยินดีออกมา

“จริงเหรอ”

ถึงเเม้จะอยู่กับไห่หลางหวังทุกวัน เเละไม่ได้เจอเรื่องยากลำบากอะไรเลยก็ตาม

เเต่ทุกวันเธอก็ยังคงต้องหวาดระเเวง