หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 446

ในขณะที่ทุกคนกำลังคุยกัน ผู้อำนวยการก็รีบเดินไปที่เฮ่อเจิ้งผิง และพูดด้วยความเคารพว่า "คุณเฮ่อ ต้องขอโทษด้วยจริงๆ"

“ตอนที่คุณหนูเฮ่อมา เธอย้ำกับผมว่าอย่าเปิดเผยตัวตนของเธอ จนทำให้มีเรื่องเกิดขึ้นมากมาย”

“เรื่องนี้เกิดขึ้นในโรงพยาบาลของผม และผมก็มีความรับผิดชอบที่ไม่อาจหลีกเลี่ยงได้”

“ไม่ต้องกังวล ผมจะให้คำตอบที่น่าพอใจแก่ท่าน！”

คราวนี้ทุกคนงงเล็กน้อย

ดูท่าแล่วผู้อำนวยการน่าจะรู้สถานการณ์ทั้งหมด และจากน้ำเสียงของเขา ดูเหมือนว่าเฮ่อเชียนเสวี่ยคือลูกสาวของเฮ่อเจิ้งผิงจริงๆ

เฮ่อเจิ้งผิงโบกไปมาและพูดเบาๆ ว่า “คุณไม่ต้องโทษตัวเอง”

“คุณไม่สามารถแก้ปัญหานี้ได้”

“เรื่องของลูกสาวฉัน ฉันจัดการเอง”

พูดจบ เฮ่อเจิ้งผิงเดินตรงไปที่ชายอ้วน

“เมื่อกี้ ใครทำร้ายลูกสาวฉัน”

ชายอ้วนกลัวจนตัวสั่นริก และรีบพูดว่า “คุณเฮ่อ เป็นการเข้าใจผิดกัน ที่จริงแล้ว...”

คุณนายหวังรู้สึกหงุดหงิด “กลัวเขาทำไม”

“ก็แค่เมียน้อยเอง มีอะไรน่ากลัวงั้นเหรอ”

“คุณเฮ่อ ท่านก็เป็นคนมีเกียรติมีศักดิ์ศรีเหมือนกัน”

“ทำเพื่อคนที่ไม่สามารถออกหน้าออกตาได้ มันเกินไปไหม...”

พูดไม่ทันจบ เฮ่อเจิ้งผิงตบไปที่หน้าของเธอ

คุณนายหวังตกตะลึง เขาไม่คาดคิดว่า เฮ่อเจิ้งผิงจะทำร้ายคนอื่น

“คุณ...คุณกล้าตบฉันงั้นเหรอ”

คุณนายหวังกรี๊ดลั่น

หวังต้งถึงกับคว้าเก้าอี้ข้างๆ ชี้ไปที่เฮ่อเจิ้งผิงและตะโกนอย่างโกรธเกรี้ยว “แกกล้าตบแม่ฉัน ฉันจะสู้กับแก！”

ก่อนที่เขาจะลงมือ ผู้อำนวยการสั่งให้คนมากดตัวหวังต้งลงกับพื้น

คุณนายหวังตะโกนอย่างเร่งรีบ “พวกแกจะทำอะไร！”

“ปล่อยลูกฉันเดี๋ยวนี้นะ！”

ไม่มีใครสนใจเธอ

เฮ่อเจิ้งผิงพูดอย่างเย็นชา “คุณฟังให้ดีนะ ถ้าคุณหยาบคายกับลูกฉันอีกสักคำ ฉันจะตบให้คุณฟันล่วงหมดปากเลย”

ชายอ้วนกระวนกระวาย พูดโดยเสียงสั่น “คุณเฮ่อ นี่...นี่เป็นลูกสาวของท่านจริงๆ เหรอ”