หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 454

เฮ่อเชียนเสวี่ยพูดจบ ก็ขับรถมาเซราติขับออกไปอย่างสง่างาม

หมอหนุ่มคนนี้ยืนตะลึงอยู่ที่เดิม คำพูดไม่กี่คำของเฮ่อเชียนเสวี่ยนั้น ทำให้เขางุนงง

คิดไม่ถึงว่าเฮ่อเชียนเสวี่ยจะพูดอย่างตรงไปตรงมาว่าชอบหลินมั่ว และยังไม่สนใจอีกด้วยว่าหลินมั่วจะแต่งงานแล้วหรือยัง นี่มันความสัมพันธ์อะไรกันเนี่ย?

ผู้หญิงสมัยนี้ พูดตรง ๆอย่างนี้กันหมดเลยเหรอ?

คนจำนวนมากที่อยู่แถวนั้นก็ได้ยินคำพูดของเฮ่อเชียนเสวี่ย ทุกคนต่างเจ็บปวดใจ

เจ้าหลินมั่วคนนี้ชาติที่แล้วทำบุญด้วยอะไรกันนะ?

คนแรกคือประธานสาวสุดสวย ต่อมาก็ลูกสาวมหาเศรษฐี ต่างรุมล้อมวิ่งเข้าหาหมอนั่น มันมีสิทธิ์อะไรกัน?

ในใจทุกคนต่างอิจฉาริษยา ทอดถอนใจว่าสาวสวยคนนี้ถึงได้หน้ามืดตามัว ถึงได้เอาแต่ชอบพอหลินมั่วอยู่ได้?

หลินมั่วขี่รถมอเตอร์ไซค์ไฟฟ้ามาถึงที่อุตสาหกรรมสวี่ซื่อ สวี่ปั้นซย่ากำลังยืนรอที่ประตูทางเข้าอยู่ก่อนแล้ว

“รถมอเตอร์ไซค์ไฟฟ้าจอดทิ้งไว้ที่บริษัทนี่แหละ เย็นนี้พวกเราขับรถออกไปหาอะไรกินกันเถอะ!”

สวี่ปั้นซย่าพูดพร้อมกับยิ้มหวาน

หลินมั่วประหลาดใจ : “ออกไปกินข้างนอก?”

“แล้วที่บ้านจะทำยังไง?”

“พ่อกับแม่ก็จะหาว่าผมไม่ทำอาหาร...”

สวี่ปั้นซย่ายิ้มตอบ : “ไม่เป็นไรหรอก พ่อกับแม่ไม่ข้างนอก คาดว่าอีกสองวันถึงจะกลับ”

“ครั้งก่อนพ่อกับแม่จะเปิดร้านยาไง พวกท่านก็เตรียมตัวเข้าไปในมณฑลเพื่อจ้างพนักงานเฉพาะด้าน กลับมาช่วยดูแลร้านน่ะ”

หลินมั่วเองก็ดีใจ ท่านทั้งสองไม่อยู่บ้าน ก็ดีแล้วล่ะ

เหลาหู่ขับรถมาเซราติมาส่งท่านประธาน ทั้งสองทานอาหารเย็นที่ริมแม่น้ำ เลยถือโอกาสเดินเล่นแถวริมแม่น้ำสักพัก

เมื่อเดินผ่านสวนวั่งเจียง หลินมั่วสังเกตเห็น สวี่ปั้นซย่าแหงนหน้ามองไปที่ด้านบน

ถึงอย่างไรที่นี่ก็เป็นบ้านที่ดีที่สุดในเมืองก่วงหยาง ไม่ว่าใครก็ตาม ต่างก็เฝ้าใฝ่ฝัน

หลินมั่วยิ้มแล้วพูดว่า : “ปั้นซย่า พวกเราเข้าไปดูกันหน่อยไหม?”

สวี่ปั้นซย่ารีบโบกมือทันที : “ช่างเถอะ ช่างเถอะ”

“นิติบุคคลสวนวั่งเจียงเข้มงวดมาก คนธรรมดาทั่วไปไม่มีสิทธิ์เข้า นอกเสียจากเจ้าของห้องเป็นคนพาเข้าไป”