หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 54

ผู้อาวุโสเฮ่อรู้สึกเกอะเขินขึ้นมาทันที

เวลานี้ หลินมั่วเดินมา ยืนข้างผู้อาวุโสเฮ่อ ยิ้มอ่อน “ที่ผู้อาวุโสเฮ่อบอกก็คือกระผม ! ”

“คุณ?”คนขับรถมองสำรวจหลินมั่วและยิ้มเยาะ “เหล่าเฮ่อ คุณพาเด็กน้อยปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมมาช่วยรักษาเจ้าชายจ้าว?”

หมอเทวดาเซวียมองดูถูก “เสี่ยวเฮ่อ เมื่อก่อนฉันยังคิดว่าคุณมีความรู้ความสามารถ”

“คิดไม่ถึงว่า ตอนนี้คุณจะตกต่ำถึงขั้นนี้”

“จับเด็กกะโปโลแสร้งเป็นหมอเทวดา นี่เป็นการดูถูกวิชาชีพแพทย์ของเรา”

“คุณทำให้ฉันผิดหวังอย่างมาก ! ”

คุณหญิงจ้าวมองผู้อาวุโสเฮ่อด้วยสีหน้าโกรธโมโห ผู้อาวุโสเฮ่อพาเด็กหนุ่มวัยรุ่นคนนี้มาดูถูกพวกเขานะ

“คุณหลินมีฝีมือทางการแพทย์มาก ข้ายังต้องขอคารวะ ! ” ผู้อาวุโสเฮ่อรีบเอ่ย “ผมเชื่อ เขาสามารถรักษาโรคแฝงของเจ้าชายจ้าวได้ ! ”

“เหอะๆ วิถีแห่งการแพทย์ ต้องใช้ความสามารถที่แท้จริง ไม่ใช่ใช้ปากพูดลอยๆ เท่านั้น ! ” หมอเทวดาเซวียหัวเราะเยาะ “เสี่ยวเฮ่อ นั่นเพราะคุณไม่มีความสามารถพอ ไม่เท่ากับว่าฝีมือการแพทย์ของเขาสูงส่ง ! ”

ผู้อาวุโสเฮ่ออยากจะพูด หลินมั่วก้าวขึ้นไปหนึ่งก้าว “หมอเทวดาเซวียพูดถูก วิถีแห่งการแพทย์ ต้องใช้ความสามารถที่แท้จริง”

“หมอเทวดาเซวียโม้ว่ามีฝีมือสูงส่ง ไม่รู้ว่าแท้จริงแล้วมีความสามารถมากน้อยแค่ไหนนะ”

หมอเทวดาเซวียโมโหเป็นฟืนไฟ “เจ้าหนู คุณกล้าพูดกับผมแบบนี้ ! คุณไม่รู้ว่าผมเป็นใคร?”

“ผมไม่สนว่าคุณเป็นใคร ! ” หลินมั่วยิ้มเยาะ “นายแซ่เซวีย ผมบอกคุณไว้ให้นะ แม้ว่าไม่ได้เข้าประตูบานนี้ ผมก็สามารถวินิจฉัยได้ว่า คุณไม่สามารถรักษาโรคของเจ้าชายจ้าวได้ ! ”

“น่าขับขัน ! ” หมอเทวดาเซวียหัวเราะใหญ่โต “ขนาดคนป่วยยังไม่ได้พบ ก็กล้าพูดคำโกหกเช่นนี้ เสี่ยวเฮ่อ คุณไปหาพวกหลอกลวงเจียงหูมาจากที่ไหน ! ”

หลินมั่วยิ้มเยาะ “คุณอย่าพูดเรื่องไร้ประโยชน์เลย หมอเทวดาเซวีย คุณกล้าท้ากับผมไหม”

“เหิมเกริม ! ” คุณหญิงตวาด “เสี่ยวเฮ่อ ดูแลคนที่คุณพามาหน่อย ทำไมไม่เคารพหมอเทวดาเซวียเช่นนี้”

ผู้อาวุโสเฮ่อสีหน้าเจื่อน หากในเวลาทั่วไป เขาต้องเคารพนอบน้อมหมอเทวดาเซวียแน่นอน

แต่ทว่า ตอนนี้เขาเชื่อในฝีมือการแพทย์ของหลินมั่วมากกว่า

เห็นผู้อาวุโสเฮ่อไม่มีท่าที คุณหญิงโมโหแล้ว “เสี่ยวเฮ่อ พาเขาออกไปเดี๋ยวนี้ ไม่เช่นนั้นละก็ อย่าหาว่าฉันไม่เห็นแก่ความดีในอดีต ! ”

ผู้อาวุโสเฮ่อสีหน้าดูแย่ พูดเสียงต่ำ “คุณผู้หญิงจ้าว คุณหลินมีความสามารถจริงๆ ! ”

คุณหญิงตวาด “ฉันไม่อยากฟังเรื่องเพ้อเจ้อของคุณ รีบพาเขาไสหัวไป ไม่เช่นนั้น ฉันให้ยามมาเชิญพวกคุณออกไป ! ”

จู่ๆ หลินมั่วยิ้มเยาะ “ยายแก่ ไม่ต้องลำบากขนาดนี้ ! ”

“คุณ...คุณพูดอะไรนะ...” คุณหญิงโกรธเคืองอย่างหนัก “คุณกล้าพูดกับฉันแบบนี้?”

“มีอะไรไม่กล้า?” หลินมั่วยิ้มเยาะ “ผู้อาวุโสเฮ่อ ในเมื่อเขาไม่ต้อนรับพวกเรา เช่นนั้นพวกเราไปกันเถอะ”

“แต่ทว่า ยายแก่ ผมเตือนคุณ นายแซ่เซวียเข้าไป น่าจะรักษาลูกชายของคุณด้วยการฝังเข็ม”

“ลงครบสามเข็ม ลูกชายของคุณจะกระอักเลือด หากคุณไม่อยากให้เขาตาย จำไว้ มาขอร้องผมด้วยตัวเอง”

พูดจบ หลินมั่วจูงผู้อาวุโสเฮ่อและเดินจากไป

“น่าขำชะมัด ! ” หมอเทวดาเซวียยิ้มดูหมิ่น “ขนาดคนป่วยยังไม่ได้พบ กล้าโกหกว่าผมจะใช้วิธีอะไรในการรักษา? เหอะ วันนี้ผมจะไม่ใช้การฝังเข็ม คุณทำอะไรผมไม่ได้ ! ”

คุณหญิงก็มีสีหน้าดูหมิ่น “ไม่รู้ว่าเสี่ยวเฮ่อไปหาคนบ้าแบบนี้มาจากที่ไหน หมอเทวดาเซวีย คุณอย่าถือสา อย่าไปใส่ใจคนอย่างเขา ! ”