หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 556

จนกระทั่งทุกคนในหมู่บ้านออกไปกันหมดแล้ว หวังเฉิงกงถึงถูกปล่อยตัวออกมา

เขาได้เห็นขบวนรถงานแต่งงาน เห็นว่าคนในหมู่บ้านทั้งหมดไปร่วมงานแต่งงาน และเขาก็แทบจะสติแตกอยู่แล้ว

เขากับหวังหลิงรู้สึกแบบเดียวกัน ก็คือคิดว่าเติ้งจวินก็แค่มีเงินเท่านั้น

แต่เขาคิดไม่ถึงเลยว่าเพื่อนของเสี่ยวอู่จะใจกว้างขนาดนี้

ไม่ต้องพูดถึงเรื่องขบวนรถงานแต่งงานในวันนี้ แค่เรื่องที่เหมาโรงแรมสือไต้ก็เกินกว่าที่คนธรรมดาจะทำได้แล้ว

แค่มองจากตรงนี้ก็รู้ได้เลยว่าเพื่อนของเสี่ยวอู่เป็นคนใหญ่คนโตขนาดไหน

และพวกเขาก็ไปทำให้คนใหญ่คนโตแบบนี้ไม่พอใจเข้า หวังเฉิงกงรู้สึกอยากร้องไห้จริงๆ

นี่เป็นโอกาสที่จะได้เฟื่องฟูในชั่วพริบตา แต่ก็ถูกตัวเองทำลายลงไป เป็นใครก็คงจะรับไม่ไหว

เขากลับมาที่บ้าน ตอนนั้นเขาไม่มีแม้แต่แรงจะโวยวายแล้ว ได้แต่นั่งกลุ้มใจอยู่บนโซฟา

หวังหลิงสามพี่น้องนั่งอยู่ข้างๆ พวกเขาต่างนั่งถอนหายใจด้วยความกลุ้มใจ

เรื่องในครั้งนี้ พวกเขาเป็นคนทำลายมันลงกับมือตัวเอง

หวังชังยืนอยู่ข้างๆ และกระซิบขึ้นมาเบาๆ “นี่ ถ้าตอนนั้นพวกเราสนับสนุนเรื่องงานแต่งงานของเหลียนเหลียนกับเสี่ยวอู่จะดีแค่ไหนกันนะ!”

“พ่อ พ่อว่าถ้าพวกเราเข้าไปโรงแรมสือไต้ตอนนี้ พวกเขาจะให้เราเข้าไปไหม”

หวังเฉิงกงไม่ได้ตอบอะไร เขาก็กำลังคิดเรื่องนี้อยู่เหมือนกัน

แต่ว่าสุดท้ายเขาก็ทิ้งความคิดนี้ไป

เพื่อนบ้านทุกคนก็ไปกันหมด พวกเขาจะเอาหน้าที่ไหนไปที่โรงแรมสือไต้อีก

ถ้าไปถึงแล้วถูกไล่ออกมา พวกเขาจะยังมีหน้าอยู่ที่หมู่บ้านนี้อีกไหม

จู่ๆ ก็มีเสียงชนกับประตูดังขึ้นมา

กวงจื่อที่ร่างกายเต็มไปด้วยเลือดวิ่งเข้ามา เขาชี้ไปที่หวังหลิงและก่นด่าออกมา “นังหญิงชั่ว สมองของแกยังดีอยู่ไหม”

“แก...แกไม่เป็นอะไรแต่ให้ฉันไปหาเรื่องพวกเขา แกไม่อยากให้ฉันมีชีวิตยืนยาวใช่ไหม แกอยากให้ฉันตายไปถึงจะพอใจใช่ไหม”

สีหน้าของหวังหลิงเต็มไปด้วยความกระอักกระอ่วน เธอพูดเสียงเบา “คุณคะ ฉัน...ฉันไม่รู้นี่คะ”

กวงจื่อด่าอย่างโมโห “นังชั่ว แกคิดว่าฉันไม่รู้จักนิสัยแกหรือไง แกคงจะไปจะดูถูกพวกเขา คิดว่าพวกเขาไม่ได้เรื่องใช่ไหม”

“คนโง่แบบแกสมควรแล้วที่จะจนไปทั้งชีวิต”