หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 560

หวังหลิงเดินเข้าไปใกล้หวังเหลียนและพูดขึ้นเบาๆ “เหลียนเหลียน ขอโทษนะ”

“พี่...พี่ไม่ควรห้ามเรื่องงานแต่งงานของเธอกับเสี่ยวอู่เลย พี่มาที่นี่เพื่อขอโทษเธอ”

“เสี่ยวอู่ นาย...นายคงไม่โกรธหรอกใช่ไหม”

เสี่ยวอู่ก้มหน้าลงและไม่พูดอะไรออกมา

แต่หวังเหลียนกลับโมโหขึ้นมาแทน “พี่ไม่ต้องมาขอโทษฉัน”

“เรื่องที่พี่ทำลงไป ทั้งชีวิตนี้ฉันจะไม่ยกโทษให้พี่เด็ดขาด!”

หวังหลิงรีบพูดขึ้น “เหลียนเหลียน เธอ...ทำไมเธอถึงใจร้ายแบบนี้ล่ะ”

“ฉันเป็นพี่ของเธอนะ!”

หวังเหลียนพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “พี่รู้ด้วยหรือว่าพี่เป็นพี่ของฉัน”

“พี่ให้ฉันไปแต่งงานไอ้บ้าคนหนึ่งก็เพื่อนผลประโยชน์ของตัวเอง”

“แบบนี้พี่ยังเห็นฉันเป็นน้องสาวของพี่อยู่ไหม”

พอพูดถึงตรงนี้ หวังเหลียนก็มองไปที่หวังเฉิงกงด้วยความโกรธ “พ่ออยากให้ฉันตายๆ ไปไม่ใช่หรือ”

“ตอนที่ฉันกระโดดลงมาจากชั้นบน ก็ถือว่าฉันตายไปแล้วครั้งหนึ่ง”

“เงินค่าสินสอดห้าล้านบาท พวกเราก็ให้ไปแล้ว”

“ฉันหวังว่าพ่อจะไม่มารบกวนชีวิตพวกเราอีก!”

พูดจบหวังเหลียนก็ดึงเสี่ยวอู่เดินออกไปด้วยความโกรธ

หวังเฉิงกงกับคนอื่นๆ คิดจะตามไป แต่ก็ถูกคนที่อยู่ข้างๆ เข้ามาขวางไว้

ลูกพี่หั่วยืนอยู่ด้านข้าง ชี้ไปที่หวังเฉิงกงและพูดขึ้น “ไอ้แก่ ไสหัวออกไปเดี๋ยวนี้”

“ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ฉันจะทำงานกับพี่อู่”

“ถ้าพวกนายมาปรากฏตัวต่อหน้าพี่อู่อีกละก็ ฉันจะหักขาของพวกนายทิ้งซะ!”

“โยนพวกมันออกไป!”

หลังจากที่ลูกพี่หั่วโบกมือ ลูกน้องของเขาก็มาพาตัวหวังเฉิงกงกับคนอื่นๆ ออกไปทันที

ส่วนลูกพี่หั่วก็รีบเดินตามเสี่ยวอู่เข้าไป

เรื่องในครั้งนี้ถือว่าทำให้ลูกพี่หั่วได้กำไรเยอะมากจริงๆ

พวกเขาเข้าไปเป็นคนของครอบครัวเสี่ยวอู่ตั้งนานแล้ว ช่วยเหลือทุกเรื่องและทำอะไรอย่างครอบคลุม

ตอนนี้ทั้งสองคนนั่งอยู่ในห้องส่วนตัวหรูหราที่อยู่ชั้นบนสุดของโรงแรมสือไต้ และเพลิดเพลินไปกับอาหารรสเลิศ

ส่วนพี่หั่วก็ยืนรายงานสถานการณ์ในวันนี้ให้ทั้งสองคนฟังอยู่ข้างๆ

“พี่อู่ ผมคำนวณดูแล้วครับ”

“วันนี้พวกเราได้ซองแดงมา 93ล้านหกแสนห้าหมื่น...”

หลังจากพูดถึงตรงนี้ เสี่ยวอู่กับหวังเหลียนก็คายอาหารออกมาทันที

ลูกพี่หั่วตกใจมาก “พี่อู่ พี่สะใภ้ เป็นอะไรหรือครับ”

“อาหารไม่ถูกปากหรือ”

เสี่ยวอู่รีบพูดขึ้น “ไม่ใช่ มะ เมื่อกี้พี่พูดว่าอะไรนะครับ”

“ซะ ซองแดงเท่าไรนะครับ”

หวังเหลียนก็พูดขึ้นมาอย่างรีบร้อนเช่นกัน “พี่ไม่ได้เข้าใจอะไรผิดไปใช่ไหมคะ”

“เก้าสิบกว่าล้าน? จะเป็นไปได้อย่างไรคะ ถ้าคิดผิดก็ไม่น่าจะได้เยอะขนาดนี้นะคะ!”

ลูกพี่หั่วเพิ่งจะเข้าใจว่าจำนวนเงินซองแดงต่างหากที่ทำให้พวกเขาตกใจ