หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 582

ฟังฮุ่ยอดที่จะประหลาดใจไม่ได้ “แล้ว...มันเกี่ยวอะไรกับหลินมั่วด้วย?”

“เงินแกก็เป็นคนยืมมา เรื่องลงทุนแกก็เป็นคนทำ สัญญาที่ทำไว้ก็เป็นชื่อของแก”

“หลินมั่วไม่ได้รู้เรื่องอะไรเลยตั้งแต่แรก อีกทั้งไม่เคยเข้ามาเกี่ยวข้องอะไรด้วย”

“เขาจะมาแบกรับเรื่องนี้ได้ยังไง? นี่มันไม่สมเหตุสมผลเอาเสียเลยนะ!”

หวงเหลียงมองไปที่ฟังฮุ่ยแล้วพูดเบา ๆ ว่า "แม่ อย่าลืมสิ"

“หุ้นบริษัทรับเหมาก่อสร้างของหลินมั่ว ยังไม่ได้โอนให้พ่อ ตอนนี้เขาก็ยังเป็นหนึ่งในผู้ถือหุ้นของบริษัทรับเหมาก่อสร้างด้วย”

“การลงทุนครั้งนี้ เป็นการร่วมมือกันระหว่างบริษัท เป็นความร่วมมือของบริษัทรับเหมาก่อสร้างกับอีกฝ่าย”

“ดังนั้น ถ้าหากต้องรับผิดชอบจริงๆละก็ มันก็ต้องเป็นความรับผิดชอบของเจ้าของสิ!”

ฟังฮุ่ยเบิกตาโต “นี่...มันเรื่องจริงเหรอ?”

“บริษัทรับเหมาก่อสร้างก็เป็นชื่อพ่อแก งั้น...พ่อแกจะไม่ยิ่งเดือดร้อนมากกว่าเดิมเหรอ?”

“หวงเหลียง ฉันจะบอกแกให้นะ เรื่องนี้แกจะต้องเป็นคนรับผิดชอบ”

“ถ้าแกกล้าทำให้พ่อของแกต้องติดคุก ฉัน...ฉันเอาแกตายแน่!”

สวี่ตงเสวี่ยรีบพูดขึ้น “ทำไมต้องให้เขาเป็นคนแบกรับความรับผิดชอบอยู่คนเดียวล่ะคะ?”

“หลินมั่วก็เป็นผู้ถือหุ้นด้วย เขาก็ต้องรับผิดชอบด้วยเหมือนกัน!”

ฟังฮุ่ยโมโห “แล้วพ่อแกล่ะ?”

สวี่ตงเสวี่ยก้มหน้าบ่นพึมพํา ด้วยท่าทีที่ไม่พอใจ

หวงเหลียงพูดเสียงต่ำ “แม่ครับ แม่อย่าเพิ่งร้อนใจไปเลย ผมก็กำลังบอกวิธีแก้ปัญหาให้แม่อยู่ไม่ใช่หรือไงครับ”

“"อย่างที่ผมเพิ่งพูดไป การลงทุนครั้งนี้ ไม่ใช่ว่าผมอยากจะรับผิดชอบ ก็รับผิดชอบได้หรอกนะ”

“เจ้าของบริษัท จะต้องรับผิดชอบอย่างแน่นอน”

“ต่อให้ผมอยากจะแบกรับทุกอย่างเอาไว้ แต่ผมก็ไม่มีความสามารถนั้น”

“ถ้าคนอื่นเกิดซักถามขึ้นมา พ่อก็คงจะหนีไม่พ้น!”

ฟังฮุ่ยและสวี่เจี้ยนกงต่างก็พูดไม่ออก “งั้นทำยังไงกันดี?”

หวงเหลียงสีหน้าดุดัน แล้วกัดฟันพูด “ตอนนี้มีเพียงวิธีเดียว ก็คือหาผู้ถือหุ้น แล้วโอนหุ้นที่เป็นชื่อพ่อทั้งหมดให้กับเขา”

“ด้วยวิธีนี้ พ่อก็จะไม่ใช่เจ้าของบริษัทอีกต่อไป ไม่ต้องแบกความรับผิดชอบเรื่องพวกนี้แล้ว และทำให้พ่อไม่ต้องติดคุกด้วย!”

“พ่อแม่ พวกเราก็จะไม่ต้องติดคุกแล้วไง”

ฟังฮุ่ยพูดอย่างกระอักกระอ่วนใจ “ถึงจะพูดอย่างนั้นก็เถอะนะ แต่ว่า ทำแบบนี้ มันจะ...มันจะไม่ไร้จริยธรรมไปหน่อยเหรอ?”

“หลินมั่วไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้เลย พวกเราใส่ร้ายเขาแบบนี้ มันจะไม่ใจร้ายเกินไปหน่อยเหรอ?”

“หวงเหลียง เรื่องนี้แกเป็นคนทำ คนที่ควรจะรับผิดชอบก็คือแกสิ”

“ถ้าง้ั้น ให้พ่อแกโอนหุ้นทั้งหมดไปเป็นชื่อของแก?”

“เมื่อถึงตอนนั้น พวกเราก็ไปเชิญทนายเก่งๆมาช่วยแกสักคน พยายามลดหย่อนโทษของแกให้ได้มากที่สุด”

“อีกไม่กี่ปีพอออกมาแล้ว พวกเราก็โอนชื่อร้านยาให้เป็นของแก ดีไหม?”

สวี่ตงเสวี่ยพูดขึ้นอย่างไม่พอใจทันที “แม่ ทำไมต้องให้หวงเหลียงเข้าคุกด้วย?”

“ทำไมแม่ต้องดีกลับหลินมั่วขนาดนั้นด้วย?”

“เขาก็แค่ลูกเขยที่มาเกาะผู้หญิงกิน บ้านเราเกิดเรื่อง ให้เขามาช่วยแบกรับความรับผิดชอบ เขาก็แค่คนๆหนึ่ง”

“มันจะไร้จริยธรรมตรงไหน?”