สวี่เจี้ยนกงและฟังฮุ่ยกำลังหน้านิ่วคิ้วขมวด
ถึงแม้ว่าพวกเขาจะไม่พอใจหลินมั่วมากก็ตาม แต่อย่างที่ฟังฮุ่ยพูด เรื่องนี้มันไร้จริยธรรมเกินไป พวกเขาก็ไม่อาจที่จะยอมรับได้
เห็นท่าทางของทั้งสองคนแล้ว หวงเหลียงสีหน้าซีดลง
เขากัดฟัน พูดเสียงต่ำ “แม่ครับ ไม่ใช่ว่าผมไม่อยากจะรับผิดชอบเรื่องนี้”
“แต่ปัญหาก็คือ ผมรับผิดชอบไม่ได้นะสิ!”
“หากผมอยากจะรับผิดชอบเรื่องนี้ ก็ต้องโอนหุ้นทั้งหมดมาเป็นชื่อของผม”
“ประการแรก หลินมั่วไม่มีทางเห็นด้วยแน่ที่จะโอนหุ้นทั้งหมดให้ผม ถึงตอนนั้นอาจจะมีปัญหาตามมาที่หลังก็ได้”
“ประการที่สอง เดิมที่ผมไม่ใช่ผู้ถือหุ้นของบริษัท ตอนนี้จู่ๆจะมาโอนหุ้นทั้งหมดให้ผม ต่อให้เป็นคนโง่ก็ดูออก ว่าผมมาเป็นแพะรับบาป”
“หากมีการตรวจสอบขึ้นมาละก็ อาจจะเกิดเรื่องวุ่นวายขึ้นก็ได้”
ฟังฮุ่ยร้อนรน “งั้น...งั้นเอาตามที่นายว่าละกัน ทำได้เพียงแค่ให้หลินมั่วรับผิดชอบเรื่องนี้?”
หวงเหลียงพยักหน้า “แม่ครับ ผมรู้ว่าทำแบบนี้มันไม่ถูกต้อง”
“แต่ว่า พ่อก็อายุปูนนี้แล้ว เขาทนความทรมานไม่ไหวหรอกครับ”
“ผมก็อยากจะรับผิดชอบแทนพ่อนะครับ แต่ผมไม่มีความสามารถจริงๆ”
ฟังฮุ่ยมองไปที่สวี่เจ้ียนกง
สวี่เจี้ยนกงหน้าเขียวปั๊ด เงียบไม่พูดไม่จาอยู่นาน ท้ายที่สุดก็กัดฟันพยักหน้าตอบ
ฟังฮุ่ยถอนหายใจ “งั้นก็ตกลง”
“รายละเอียดต้องทำยังไงบ้าง?”
นัยต์ของหวงเหลียงเปล่งประกายความดีใจ รีบพูดอธิบายแผนการทันที
ตกค่ำ หลินมั่วและสวี่ปั้นซย่ายังไม่เลิกงาน ก็ได้รับโทรศัพท์จากฟังฮุ่ย ให้พวกเขากลับไปทานอาหารเย็นที่บ้าน
เมื่อทั้งสองมาถึงที่บ้าน ก็เห็นฟังฮุ่ยกำลังจัดเตรียมโต๊ะอาหาร สวี่ตงเสวี่ยและหวงเหลียงก็รออยู่ด้วยเหมือนกัน
ใบหน้ายิ้มแย้มที่หาได้ยากของคนเหล่านี้ สวี่ตงเสวี่ยก็วิ่งมาช่วยสวี่ปั้นซย่าถือกระเป๋า “พี่ พี่เขย ยุ่งมาทั้งวัน เหนื่อยแย่เลยสินะ?”
“มามามา รีบมานั่งเร็ว”
“ชิมอาหารฝีมือแม่สิ”
สวี่ปั้นซย่าสับสนมาก ปกติเวลากลับมา สวี่ตงเสวี่ยมองพวกเขาอย่างเป็นศัตรูมาโดยตลอด
วันนี้มันเกิดอะไรขึ้น ทำไมจู่ๆถึงได้มีน้ำใจกับพวกเขาอย่างนี้?
“เสวี่ยเอ้อร์ มีเรื่องอะไรหรือเปล่า?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะหมอเทวดา
เซี่ยวซิงปัง ตายไปแล้วยังจะมาคุยได้อีก ตัวละครผิดนะ...
คือคนจีนมีนเป็นแบบนี้จริงๆใช่มั้ย ดูถูกคนอื่นเป็นนิจ หลงตัวเอง แล้วก็เห็นแก่ประโยชน์ส่วนตนเป็นที่ตั้ง ยิ่งอ่านยิ่งน่ารำคาญทั้งเรื่องทั้งเรื่องไม่มีห่าไรเลยพระเอกเกินให้คนดูถูกไปทั่ว พ่อแม่นางเอกก๋หน้าเงิน นางเอกก็นอกจากรักพระเอกแล้วไม่มีอะำรเลยนอกจากสร้างปัญหา เด่วคนนั้นจ้อง คนนี้ต้อง ให้พระเอกมาคอยกำจัด วนไปวนมา อ่านแค่สี่สิบตอนก็เอียนละ ไม่รู้จริงๆนิยายจีนมันเป็นแบบนี้ทุกเรื่องจนคิดว่านี่คือนิสัยจริงๆของคนจีนไปแล้วนะนี่...
อัพวันละ 20 ตอนเหมือนเดิมก้ดีนะแอด 🥺...
รอตอนใหม่นะครับ...
ยังรออยู่นะครับ...
ไม่อัพหลายวันแล้วครับแอดดดดด...
นิยายเรื่องนี้....อ่านไปไม่กี่ตอน...พ๊อตเรื่องสร้างพระเอกเป็นหมาตัวหนึ่ง...เท่านั้น...ไม่มีศักสรี อะไรเลย...โคตรโง่....ยอมให้คนอื่นกดขี่....หรือคนเขียนเองเป็นแบบนี้ครับ...งง...
นิยายไร้สาระของแท้...
นิยายน้ำเน่า...
นิยายขยะ คนแตงก็ขยะ...