หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 605

เติ้งจวินหัวเราะฮ่าๆ "หลินจื่อ ฉันไม่เข้าใจสิ่งเหล่านี้"

"นายให้ทำอะไร พวกเราก็จะทำ ฉันสนับสนุนนายเต็มที่"

เหลาหู่พยักหน้าซ้ำๆ "ผมต้องสนับสนุนคุณหลินแน่นอน ไม่มีปัญหา"

"เหล่าโจว คุณคิดเห็นอย่างไร"

โจวหยวนซานยิ้ม "คุณหลิน ที่ผมมาครั้งนี้ก็เพื่อส่งต่อความประสงค์ของท่านผู้เฒ่าตระกูลผม"

"ท่านผู้เฒ่าของผมมีทัศนคติที่ชัดเจนมาก ไม่ว่าคุณหลินจะทำอะไร เขาก็จะสนับสนุนอย่างเต็มที่!"

เหลาหู่หัวเราะ “แบบนี้ก็ดีเลย”

"ทุกคนเห็นด้วย งั้นก็ไม่มีอะไรต้องพูดแล้ว ทำโครงการนี้กันเถอะ"

หลินมั่วพยักหน้าอย่างพอใจ เขามองไปที่เหลาหู่ "เหลาหู่ ก่อนหน้านี้ที่ให้คุณตรวจสอบเหตุผลที่โครงการนี้ถูกระงับ คุณตรวจสอบหรือยัง"

เหลาหู่พยักหน้า "ตรวจสอบแล้วครับ"

"เหมือนจะเกี่ยวข้องกับสองหมู่บ้านใกล้เคียง"

"ว่ากันว่าเขตวิลล่าที่เข้าครอบครองใช้แอ่งน้ำบนภูเขา เพื่อทำเป็นทะเลสาบเทียม ตอนแรกที่ก่อสร้าง แอ่งน้ำนี้ถูกขุดและขยายออกไปอีกสิบกว่าเท่า"

"ต่อมา หมู่บ้านเชิงเขาก็มีผู้คนที่เป็นโรคแปลกๆ ติดต่อกัน ด้วยเหตุนี้เลยมีผู้เสียชีวิตถึงสามคน ยังมีอีกหลายสิบคนที่ป่วยและไม่มียารักษา"

"คนในหมู่บ้านบอกว่าพอแอ่งน้ำนี้ถูกขุดออกไปก็ส่งผลกระทบต่อฮวงจุ้ย จึงทำให้เกิดเหตุเภทภัย"

"ขณะที่ผลการวิจัยอย่างเป็นทางการระบุว่าเป็นเพราะการก่อสร้างในเขตวิลล่าซึ่งทำให้คุณภาพใต้น้ำแปดเปื้อนสิ่งสกปรก ดังนั้นโรคแปลกๆ นี้จึงเกิดขึ้น"

"ด้วยเหตุนี้ โครงการในเขตวิลล่าจึงถูกระงับไป"

เติ้งจวินขมวดคิ้ว "นี่มันยุคไหนแล้ว ยังมีฮวงจุ้ยอะไรอีก"

"คนพวกนี้เห็นได้ชัดว่ามันเป็นเรื่องไร้สาระ!"

หลินมั่วไม่ได้พูดอะไร หลังจากที่เขาได้รับป้ายหยกตกทอดมา เขาก็พอเข้าใจเกี่ยวกับสิ่งเหล่านี้อยู่บ้าง

ตัวอย่าง เช่น ก่อนหน้านี้เรื่องของหวงหย่งเฟิงก็เป็นเช่นนี้

"เอาแบบนี้ ตอนนี้พวกเราก็อยู่กันครบพอดี ถือโอกาสไปดูสถานการณ์ด้วยกันเลย"

เหลาหู่ขับรถพร้อมกับกลุ่มคณะก็รีบเดินทางไปที่วิลล่าอย่างรวดเร็ว

หลายคนที่เพิ่งมาถึงริมทะเลสาบ ก็เห็นคนมากมายยืนอยู่ริมทะเลสาบและชี้ไม้ชี้มืออยู่ไกลๆ

คนเหล่านั้นล้วนสวมชุดสูทและรองเท้าหนัง ดูเหมือนตัวตนของพวกเขาจะไม่ธรรมดา

เหลาหู่ที่เพิ่งขับรถเข้าไป ก็เห็นคนรู้จักหลายคนจากระยะไกลๆ ทั้งจ้าวซิน เซี่ยฟาง และจ้าวอีอี

หลังจากการประชุมครั้งล่าสุด ธุรกิจของบริษัทจ้าวซินและบริษัทเครื่องยาสมุนไพรก็เจ๊ง

ว่ากันว่าจ้าวซินถูกไล่ออก และไม่รู้ว่าไปไหน

ไม่คิดว่าจะมาเจอพวกเขาที่นี่

จ้าวอีอีที่ยืนอยู่กับชายวัยสี่สิบกว่าก็อิงแอบกับเขาราวกับว่าสนิทสนมกันมาก

จ้าวซินเดินมาข้างหน้าและกําลังแนะนําอะไรให้ทุกคนฟัง

หลินมั่วกับพวกเขาก็เดินเข้ามาใกล้พอที่จะได้ยินเสียงของจ้าวซิน "ฉันจะบอกพวกคุณว่า ถือว่าพวกคุณโชคดี"

"ปกติอาจารย์ฟังไม่ได้ออกมาง่ายๆ เป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ได้พบกับอาจารย์ฟังในวันนี้!"