หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 629

หวงเหลียงเงียบอยู่นาน และกล่าวเบาๆ ว่า “พ่อครับ พวกเราเอาหุ้นบริษัทคืนให้หลินมั่วดีไหมครับ”

สวี่เจี้ยนกงถอนหายใจด้วยความผิดหวัง และผงกศีรษะด้วยความไร้ทางเลือก

เพราะนี่เป็นวิธีเดียวในตอนนี้

ก่อนหน้านี้พวกเขาหวังว่าจะสามารถดึงเงินลงทุนมาจากคนอื่นๆ ได้ แต่ทว่า ดูเหมือนว่าตอนนี้มันกลายเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้ไปเสียแล้ว

ถ้าหากคืนบริษัทรับเหมาก่อสร้างให้กับหลินมั่ว พวกเขาก็คงทำได้เพียงรอความตายเท่านั้น

ทั้งสามคนลุกขึ้นและกลับบ้าน ส่วนหลินมั่วกลับมาถึงบ้านตั้งนานแล้ว

สวี่ปั้นซย่านั่งอยู่ภายในห้องรับแขกด้วยสีหน้าเยือกเย็น พอเห็นทั้งสามคนกลับมาถึงบ้าน สวี่ปั้นซย่าก็หันศีรษะไปข้างๆ ด้วยความโมโห ไม่อยากมองพวกเขาเลยสักนิด

ทั้งสามคนรู้ว่าตัวเองเป็นฝ่ายผิด และไม่กล้าพูดอะไร

ฟังฮุ่ยเดินไปข้างๆ หลินมั่ว และกล่าวเบาๆ ว่า “หลินมั่ว พรุ่งนี้พวกเราไปสำนักงานกฎหมายอีกสักรอบนะ จะโอนหุ้นบริษัทคืนให้นายน่ะ”

“นายไปที่ตระกูลโจว แล้วก็บอกกับพวกเหล่าจางทีว่าไม่ต้องถอนหุ้นกลับไปแล้ว”

สวี่ปั้นซย่ากล่าวด้วยความโกรธ “ทำไมพวกแม่ไม่ไปหาพวกเขาเองล่ะ”

“พวกแม่มีความสามารถขนาดนั้น เป็นทั้งหัวหน้าครอบครัว เป็นทั้งคนที่มีความสำคัญที่สุดของตระกูลสวี่ ทำไมพวกแม่ถึงไม่ไปคุยเรื่องการร่วมมือกันเองล่ะ”

หากเป็นเมื่อก่อน คำพูดแบบนี้ของสวี่ปั้นซย่า ต้องทำให้เกิดการทะเลาะกันขึ้นมาอย่างแน่นอน

แต่ทว่า ตอนนี้พวกของสวี่เจี้ยนกงสามคนไม่มีแรงมาโต้เถียงเลยสักนิด

ทำให้เรื่องราวดำเนินมาจนถึงจุดนี้ ถือว่าพวกเขาก่อเรื่องใหญ่โต และผิดมากด้วย จึงไม่มีหน้ามาโต้เถียงกับสวี่ปั้นซย่า

ฟังฮุ่ยถอนหายใจ “หลินมั่ว เรื่องวันนี้ พวกเราทำไม่ถูกเอง”

“แม่ขอโทษด้วยนะ”

“พรุ่งนี้พวกเราจะเอาหุ้นคืนให้นาย นายวางใจเถอะ ต่อไปพวกเราจะไม่ขอหุ้นพวกนี้กับนายอีก”

“เห็นแก่ศักดิ์ศรีของปั้นซย่า ช่วยไปพูดกับพวกเขาทีเถอะ!”

สวี่ปั้นซย่ากล่าวด้วยท่าทางโกรธเคือง “แม่คะ แม่พูดแบบนี้ ยังน่าเชื่อถืออยู่ไหม”

“หนังสือรับรองของพวกแม่ยังอยู่กับหนู ตอนนั้นเขียนอักษรสีดำบนกระดาษขาว ว่าต่อไปจะไม่ขอหุ้นนี้อีกแล้ว”

“แต่ว่า พวกแม่ทำได้ยังไง”

“ขนาดหนังสือรับรองยังไร้ประโยชน์ ตอนนี้แม่ใช้ปากพูดแค่สองสามประโยค จะให้หลินมั่วเชื่อใจพวกแม่ได้ยังไง”

“พวกแม่ทำแบบนี้มันขัดแย้งกัน ไม่มีความน่าเชื่อถือเลยสักนิด ใครมันจะมาร่วมมือทำธุรกิจกับพวกแม่ล่ะ”

สวี่เจี้ยนกงและฟังฮุ่ยก้มศีรษะลง สีหน้าดูอึดอัดเป็นอย่างยิ่ง

“ตอนนี้น้องสาวของลูกยังโดนขังอยู่เลย”

“ปั้นซย่า ยังไงเธอก็เป็นน้องสาวของลูก ลูก…ลูกต้องหาวิธีช่วยน้องนะ!”

“ปั้นซย่า แม่…แม่คุกเข่าขอร้องลูกล่ะ…”

ฟังฮุ่ยพูดพร้อมกับคุกเข่าลงบนพื้นดังตุบ

สวี่ปั้นซย่าเกือบจะหมดลมหายใจตาย เธอรีบพยุงฟังฮุ่ยขึ้นมาทันที

“แม่คะ แม่อย่าทำแบบนี้กับหนู!”

“เธอเป็นน้องของหนูแล้วยังไง”

“หลานสาวของผู้อาวุโสเฮ่อสมควรโดนเธอตบหรือไงกัน”

“ตระกูลเฮ่อหลายชั่วอายุคน มีเด็กผู้หญิงแค่คนเดียว จึงเป็นคนโปรดของทุกคนในตระกูลเฮ่อ”

“ไม่ต้องพูดถึงพวกแม่หรอก ถึงแม้จะเป็นคนของสิบตระกูลใหญ่ ก็ไม่มีใครกล้ากล่าวหานิ้วมือนิ้วนี้ของพวกเขาหรอก”

“เสวี่ยเอ๋อร์ตบหน้าของเธอ แม่จะให้หนูช่วยเธอยังไง”

“ขอให้คนตระกูลเฮ่อไม่สอบสวนอย่างนั้นหรอก มีสิทธิ์อะไรล่ะคะ”