หลินมั่วกล่าวอย่างนุ่มนวลว่า “พ่อครับ เรื่องของเสวี่ยเอ๋อร์ ผมช่วยพูดได้”
“แต่ว่าอาจจะไม่สำเร็จ”
“พวกพ่อก็รู้ว่าตระกูลเฮ่อสามชั่วอายุคน มีเด็กผู้หญิงแค่เพียงคนเดียว เธอจึงเป็นไข่มุกบนฝ่ามือของทุกคนในตระกูลเฮ่อ”
“เสวี่ยเอ๋อร์ตบหน้าเธอ เธอไม่มีทางไม่ต้องการความเป็นธรรม”
“ผมทำได้เพียงพยายามไม่ให้เสวี่ยเอ๋อร์ถูกขัง และทำให้ไม่เหลือประวัติการก่ออาชญากรรม”
ฟังฮุ่ยดีใจเป็นอย่างมาก “หลินมั่ว ขอแค่เสวี่ยเอ๋อร์ถูกปล่อยตัวออกมา เรื่องอื่นก็คงจะคุยกันง่าย”
“จะให้พวกเราขอโทษ จะให้พวกเราชดใช้ค่าเสียหาย พวกเราย่อมยินดี”
“ถึงจะให้แม่คุกเข่าและโคกหัวให้เธอ แม่…แม่ก็ยอมทำ!”
สวี่ปั้นซย่าทั้งโมโหทั้งเจ็บปวดใจ “แม่คะ แม่อายุขนาดนี้แล้ว อย่าสร้างความทุกข์ทรมานให้ร่างกายจะได้ไหม”
“เสวี่ยเอ๋อร์ไม่ใช่เด็กแล้วนะ เธอก่อเรื่องเอง เธอก็ต้องไปขอโทษคู่กรณีเอง”
ฟังฮุ่ยถอดหายใจและกล่าวด้วยเสียงต่ำ “ปั้นซย่า เสวี่ยเอ๋อร์ยังเด็ก หนทางข้างหน้ายังอีกยาวไกล”
“ลูกคนนี้ ชอบเอาชนะคนมาตั้งแต่เด็ก บอกให้เธอขอโทษคู่กรณี เธอ…เธอคงไม่ยอมทำแน่”
“แม่อายุขนาดนี้แล้ว ยัง…ยังจะสนใจศักดิ์ศรีอะไรอีกล่ะ”
“แม่สามารถทำได้ ทำไมจะต้องให้น้องขายหน้าด้วย”
สวี่ปั้นซย่าน้ำตาไหลพราก
ถึงแม้ฟังฮุ่ยพูดจาเจ็บแสบ แถมยังเป็นคนหน้าเลือด แต่ความเป็นจริง ในฐานะแม่ ถือว่าเธอเหมาะสมกับตำแหน่งมาก
ไม่ว่าจะปฏิบัติต่อสวี่ตงเสวี่ยหรือปฏิบัติต่อสวี่ปั้นซย่า เธอล้วนทุ่มเทเต็มที่
ถึงแม้ว่าตามปกติจะมีความฝันว่าอยากเป็นภรรยาของคนรวย ทำอะไรไม่รอบคอบ แถมยังกดดันสวี่ปั้นซย่าเรื่องเงินบ่อยๆ
แต่เรื่องพวกนี้ถือว่าปกติ ด้วยความเป็นมนุษย์ มีใครบ้างจะไม่รักความรุ่งโรจน์
เช้าวันถัดมา สวี่เจี้ยนกงและคนอื่นๆ เดินทางมาถึงสำนักงานกฎหมาย และเอาหุ้นทั้งหมดโอนกลับไปเป็นชื่อของหลินมั่วอีกครั้ง”
หลายวันมานี้ พวกเราวิ่งไปมาที่สำนักงานกฎหมายเป็นส่วนใหญ่
ครั้งนี้สวี่เจี้ยนกงเลิกคิดอย่างเด็ดขาด เขาจะไม่มีทางวางแผนแย่งบริษัทรับเหมาก่อสร้างแห่งนี้อีกแล้ว
หลินมั่วรับหุ้นกลับไป และทำการโทรหาคนตระกูลโจวและพวกของเหล่าจางทันที
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะหมอเทวดา
เซี่ยวซิงปัง ตายไปแล้วยังจะมาคุยได้อีก ตัวละครผิดนะ...
คือคนจีนมีนเป็นแบบนี้จริงๆใช่มั้ย ดูถูกคนอื่นเป็นนิจ หลงตัวเอง แล้วก็เห็นแก่ประโยชน์ส่วนตนเป็นที่ตั้ง ยิ่งอ่านยิ่งน่ารำคาญทั้งเรื่องทั้งเรื่องไม่มีห่าไรเลยพระเอกเกินให้คนดูถูกไปทั่ว พ่อแม่นางเอกก๋หน้าเงิน นางเอกก็นอกจากรักพระเอกแล้วไม่มีอะำรเลยนอกจากสร้างปัญหา เด่วคนนั้นจ้อง คนนี้ต้อง ให้พระเอกมาคอยกำจัด วนไปวนมา อ่านแค่สี่สิบตอนก็เอียนละ ไม่รู้จริงๆนิยายจีนมันเป็นแบบนี้ทุกเรื่องจนคิดว่านี่คือนิสัยจริงๆของคนจีนไปแล้วนะนี่...
อัพวันละ 20 ตอนเหมือนเดิมก้ดีนะแอด 🥺...
รอตอนใหม่นะครับ...
ยังรออยู่นะครับ...
ไม่อัพหลายวันแล้วครับแอดดดดด...
นิยายเรื่องนี้....อ่านไปไม่กี่ตอน...พ๊อตเรื่องสร้างพระเอกเป็นหมาตัวหนึ่ง...เท่านั้น...ไม่มีศักสรี อะไรเลย...โคตรโง่....ยอมให้คนอื่นกดขี่....หรือคนเขียนเองเป็นแบบนี้ครับ...งง...
นิยายไร้สาระของแท้...
นิยายน้ำเน่า...
นิยายขยะ คนแตงก็ขยะ...