หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 633

สวี่ตงเสวี่ยรีบกล่าวว่า “พวกแม่รับปากกันเอง หนูไม่ได้รับปากสักหน่อย!”

“หนูไม่ได้รับปากว่าจะไปขอโทษ!”

“หนูโดนขังตั้งหนึ่งวันแล้ว ยังต้องไปขอโทษเธออีก ถ้าอย่างนั้นหนูก็เสียเปรียบเกินไปน่ะสิ”

“หนูตบหน้าเธอแค่หนึ่งที ต้องทำขนาดนี้เลยเหรอ”

หวงเหลียงผงกศีรษะและกล่าวว่า “แม่ครับ อันที่จริงผมคิดว่าเสวี่ยเอ๋อร์พูดถูก”

“ถ้าหากเมื่อวานพวกเธอปล่อยตัวเสวี่ยเอ๋อร์ออกมา จากนั้นพวกเราก็ไปขอโทษ มันควรจะเป็นเช่นนี้”

“แต่ว่าเสวี่ยเอ๋อร์โดนขังมาหนึ่งวันแล้ว แถมยังจ้องไปขอโทษอีก มันมากเกินไปนะครับ”

“เฮ่อเชียนเสวี่ยเป็นคุณหนูใหญ่แสนร่ำรวย แล้วเสวี่ยเอ๋อร์ของพวกเราต่ำต้อยขนาดนั้นเลยเหรอครับ”

“มีสิทธิ์อะไรกัน พวกเราทั้งโดนขัง ทั้งยังต้องไปขอโทษ ไม่มีเหตุผลแบบนี้หรอก!”

พอสวี่ตงเสวี่ยได้ยินหวงเหลียงช่วยพูดให้ตัวเอง สีหน้าของเธอก็เต็มไปด้วยความสุขทันที

“ใช่ค่ะ พวกเรามีด้วยเหตุผล!”

“ขังหนูตั้งหนึ่งวัน ถึงว่าหนูเสียเปรียบมากแล้ว”

“ยังจะให้หนูไปขอโทษ ไม่มีทางหรอก!”

สวี่ตงเสวี่ยกล่าวเสียงดัง

ฟังฮุ่ยรียกล่าวว่า “จะทำแบบนี้ได้ยังไง”

“พวกเรารับปากพวกเขาแล้ว เงื่อนไขในการปล่อยตัวลูกออกมา คือลูกต้องไปขอโทษพวกเขา”

หวงเหลียงกล่าวอย่างช้าๆ “แม่ครับ ตอนรับปากทำเงื่อนไขนี้ พวกเราไม่ได้ปรึกษากับเสวี่ยเอ๋อร์เลยนะ พวกแม่รู้ได้ยังไงว่าเสวี่ยเอ๋อร์จะยอมทำหรือไม่”

“พูดอีกอย่าง เรื่องทั้งหมด พี่เขยเป็นคนไปเจรจา”

“พี่เขยบอกหน่อยสิครับ ทำแบบนี้มันถูกต้องไหม”

“เสวี่ยเอ๋อร์โดนขังตั้งหนึ่งวัน แถมยังต้องไปขอโทษพวกเขา พี่คิดว่าสมเหตุสมผลหรือเปล่าครับ”

สวี่ตงเสวี่ยสีหน้าเปลี่ยนไป เธอมองหลินมั่วด้วยสายตาโกรธเคือง “อ้อ ที่แท้นายก็เป็นคนไปเจรจา!”

“ไม่น่าล่ะผลลัพธ์ถึงเป็นแบบนี้ นายกำลังขุดหลุมฝังฉันชัดๆ!”

“คนเลวระยำแบบนายร้ายกาจเกินไปแล้ว”

“นายรู้ว่าเฮ่อเชียนเสวี่ยเป็นคนของตระกลูเฮ่อ นายทิ้งเธอไว้ที่ห้องทำงานของนายโดยเฉพาะ จงใจจัดการกับพวกเราใช่ไหม”

“แถมเรื่องราวในครั้งนี้ ล้วนเป็นแผนการของนาย”

พอโดนพ่อแม่ตำหนิ สวี่ตงเสวี่ยก็ลดความหยิ่งยโสลงทันที แต่ใบหน้ายังเต็มไปด้วยความไม่ยอมแพ้

“หนูไม่สน ยังไงหนูก็ถูกปล่อยตัวออกมาแล้ว”

“หลินมั่ว นายเป็นคนรับปาก นายก็ไปขอโทษสิ!”

สวี่ตงเสวี่ยมุ่ยปาก

หลินมั่วมองสวี่ตงเสวี่ยครู่หนึ่ง และกล่าวด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลว่า “ตามใจ”

“เธอไม่ไปขอโทษก็ได้”

“แต่ว่า ฉันพูดอะไรกับเธอหน่อยนะ”

“พวกเขายังไม่ได้เซ็นสัญญาประณีประณอมเลยนะ”

“ถ้าหากพวกเขาทำการสอบสวนอีกครั้ง พวกเขาสามารถจับเธอกลับไปได้ทุกเมื่อ”

“อีกอย่าง ถ้าหากเฮ่อเชียนเสวี่ยถูกวินิจฉัยว่าบาดเจ็บเล็กน้อย หึ แบบนั้นคงจะไม่ใช่เรื่องโดนขังกี่วันซะแล้ว”

สวี่ตงเสวี่ยตะลึงตาค้าง เธอมองไปทางหวงเหลียง “นี่…เรื่องจริงเหรอ”

หวงเหลียงมีประสบการณ์โชกโชน เขาทำสีหน้าอึดอัด และผงกศีรษะอย่างช้าๆ “ตามทฤษฎี ก็เป็นแบบนี้จริงๆ”