หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 634

สวี่ตงเสวี่ยประพฤติตัวดีอย่างรวดเร็ว สุดท้ายก็ต้องยอมไปขอโทษเฮ่อเชียนเสวี่ย

หลินมั่วค่อนข้างหมดคำพูดกับเรื่องนี้

เขาเดาว่าสวี่ตงเสวี่ยจะทำตัวปลิ้นปล้อน แต่เขานึกไม่ถึงว่าขนาดเรื่องที่ฟังฮุ่ยรับปากว่าจะทำ สวี่ตงเสวี่ยยังจะกล้าทำตัวปลิ้นปล้อนได้

ดูเหมือนว่าต่อไปตัวเองต้องเตรียมตัวรับมือกับผู้หญิงคนนี้มากๆ เสียแล้ว

พอกินข้าวเสร็จ สวี่ตงเสวี่ยก็เดินทางไปที่บ้านตระกูลเฮ่อ เพื่อไปขอโทษเฮ่อเชียนเสวี่ย

ฟังฮุ่ยอยากให้หลินมั่วมากับพวกเธอ แต่สวี่ปั้นซย่าดึงตัวหลินมั่วจากไปทันที

ตามคำพูดของสวี่ปั้นซย่า สถานการณ์แบบนี้ หลินมั่วอย่าเข้ามายุ่งจะดีที่สุด ไม่อย่างนั้น หากเกิดเรื่องอะไรขึ้นมา คาดว่าเรื่องราวจะลามไปถึงหลินมั่ว

คนตระกูลสวี่เดินเข้าไปที่ลานบ้านตระกูลเฮ่อ พอเห็นภายในลานบ้านตกแต่งด้วยความหรูหรา พวกของสวี่เจี้ยนกงสี่คนต่างก็ตกตะลึง

ตอนนี้พวกเขาเพิ่งจะเข้าใจว่าตัวเองกับตระกูลเฮ่อห่างกันมาเพียงใด

ตอนนี้ความเย่อหยิ่งของสวี่ตงเสวี่ยในตอนแรกมันเหือดหายไปไม่น้อย

พอมาเดินมาถึงห้องรับแขก เฮ่อเชียนเสวี่ยกำลังนั่งอยู่ภายในห้องรับแขก

ภายใต้อาคารแสนงดงาม เฮ่อเชียนเสวี่ยเป็นเหมือนเจ้าหญิงซึ่งถูกห้อมล้อมด้วยหมู่ดาวและดวงจันทร์ บริเวณรอบๆ ล้วนเป็นคนของตระกูลเฮ่อ

พอเห็นสถานการณ์ตรงหน้า สวี่เจี้ยนกงกับฟังฮุ่ยก็อดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลาย

นี่ถึงจะเป็นตระกูลใหญ่แสนมั่นคงของจริง พวกเขาเทียบไม่ได้เลยสักนิด!

พอเฮ่อเชียนเสวี่ยเห็นสวี่ตงเสวี่ย ความเย่อหยิ่งจึงปรากฏบนใบหน้าของเธอ

สวี่เจี้ยนกงรีบเดินขึ้นไป และกล่าวทักทายด้วยความสุภาพ

จากนั้นก็ลากตัวสวี่ตงเสวี่ยมา และสั่งให้เธอขอโทษเฮ่อเชียนเสวี่ย

สวี่ตงเสวี่ยรู้สึกไม่พอใจเล็กน้อย ยืดลำคอ และกล่าวแบบขอไปทีว่า “ขอโทษ”

เฮ่อเชียนเสวี่ยขมวดคิ้ว ท่าทีแบบนี้ เธอจะยอมรับได้อย่างไร

“เธอพูดว่าอะไรนะ ฉันไม่ได้ยิน!”

เฮ่อเชียนเสวี่ยกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา

สวี่ตงเสวี่ยโมโห “เธอ…ทำไมเธอจะไม่ได้ยิน”

“พวกเราสองคนยืนใกล้กันขนาดนี้ เธอต้องได้ยินอยู่แล้ว”

เฮ่อเชียนเสวี่ยกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ฉันไม่ได้ยิน เธอไม่พอใจเหรอ”

สีหน้าของสวี่ตงเสวี่ยเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว เธอเกือบจะสบถด่าออกไปแล้ว

ฟังฮุ่ยรีบกล่าวว่า “คุณหนูเฮ่อคะ ขอโทษนะคะ ฉันจะให้เธอขอโทษใหม่”

“เสวี่ยเอ๋อร์! เสวี่ยเอ๋อร์!”

สวี่ตงเสวี่ยขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน “เธอทำกับฉันยังไง ฉันก็ทำแบบนั้นกับเธอ!”

“ฉันตบหน้าเธอแค่ครั้งเดียว แต่โดนขังหนึ่งวัน”

“เธอตบหน้าฉันสี่ครั้ง เธอต้องโดนขังหนึ่งปี!”

เฮ่อเชียนเสวี่ยยิ้มเยาะ “อย่างนั้นเหรอ”

“แล้วเธอจะพิสูจน์ยังไงว่าฉันตบเธอ”

สวี่ตงเสวี่ยกล่าวเสียงดัง “ยังต้องพิสูจน์อะไรอีก”

“ทุกคนเห็นว่าฉันโดนตบ พวกเขาเป็นพยานได้หมด!”

เฮ่อเชียนเสวี่ยหัวเราะเสียงดัง หันหลังและเดินไปหาทุกคนที่อยู่ด้านข้าง “พวกคุณเห็นฉันตบเธอไหม”

ทุกคนพากันส่ายหน้า

สวี่ตงเสวี่ยกระวนกระวายใจ จึงรีบกล่าวว่า “พ่อแม่ของฉัน สามีของฉันเห็นทุกอย่าง”

“พวกเขาเป็นพยานได้!”

ผู้อาวุโสเฮ่อกล่าวช้าๆ ว่า “นั่งล้วนเป็นญาติสนิทของเธอ คำให้การของพวกเขาไม่เพียงพอต่อการยอมรับหรอก”

สวี่ตงเสวี่ยสับสน เธอมองออกแล้ว เกรงว่าคราวนี้ตัวเองคงจะพูดอะไรไม่ได้เสียแล้ว