หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 656

คำพูดของเฮ่อเชียนเสวี่ยทำให้คนในห้องตกใจ

"คุณบ้าหรือเปล่า？"

"คุณรู้หรือไม่ว่าหลินเจาคือใคร"

"แม้แต่ผู้นำแห่งตระกูลหลักทั้งสิบในมณฑลก่วงก็ไม่กล้าสั่งหลินเจาเช่นนี้！"

“คุณเป็นใครมาจากไหน ถึงกล้าพูดแบบนี้”

หยวนเฟิงกล่าวอย่างกังวลใจ

เขามาที่หมู่บ้านอู๋ไจ้บ่อยที่สุดและรู้เรื่องของหลินเจามากที่สุด

หลินเจาไม่ใช่คนที่มีศีลธรรม ต่อให้ผู้นำตระกูลหวงจะมาที่นี่ ก็ต้องสุภาพกับหลินเจา

ใครจะกล้าปฏิบัติต่อหลินเจาด้วยท่าทีเช่นนี้？

จ้าวหย่าโบกมือครั้งแล้วครั้งเล่า "อย่าใส่ใจเธอ！"

“ผมขอชี้แจงก่อนว่า ผมไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้”

“เธอมาด้วยกันกับผู้ชายคนนั้น ไม่ว่าเธอทำอะไรหรือพูดอะไร ฉันไม่รู้ไม่ชี้”

หวงหย่งเหวินส่ายหัวอย่างเสียใจ "สาวสวยขนาดนี้น่าเสียดายที่เพี้ยนไปหน่อย แต่มีบางอย่างผิดปกติในใจของเธอ"

“กล้าดียังไงไปยั่วหลินเจา เหอะ ฉันก็คงปกป้องคุณไม่ได้เหมือนกัน”

"ถ้าคุณมาเป็นของฉันแต่แรก เงินทองไม่ขาดมืออย่างแน่นอน แล้วก็ไม่ต้องเอาชีวิตมาทิ้งแบบนี้！"

คนในห้องยังคงหัวเราะเยาะเย้ยไม่หยุด คำพูดของเฮ่อเชียนเสวี่ยเหมือนรนหาที่ตายชัดๆ

หลินมั่วขมวดคิ้วเช่นกัน สถานะของหลินเจาไม่ได้ต่ำต้อย เฮ่อเชียนเสวี่ยคิดจะทำอะไร？

เถ้าแก่และบริกรด้านนอกล้วนเป็นคนของหลินเจา

เมื่อได้ยินคำพูดของเฮ่อเชียนเสวี่ย พวกเขาทั้งหมดตกตะลึง

เถ้าแก่โบกมือและส่งสัญญาณให้บริกรไปหาหลินเจา

และตัวเขาเองก็เดินเข้ามา เขากวาดสายตามองทุกคนในห้อง และท้ายที่สุดก็มองไปที่เฮ่อเชียนเสวี่ย "คุณหนู คุณชื่ออะไร"

เฮ่อเชียนเสวี่ยแสดงสีหน้าไม่แยแส "คุณไม่จำเป็นต้องรู้"

เถ้าแก่ดูบูดบึ้งเล็กน้อย แต่ในที่สุดเขาก็ไม่อารมณ์เสียและพูดด้วยรอยยิ้มเบาๆ ว่า "ไม่ทราบว่าคุณต้องการพบท่านเจาเรื่องอะไรครับ"

“ร้านของเราทำอะไรไม่ถูกใจหรือเปล่าครับ”

เฮ่อเชียนเสวี่ยโบกมือ "นี่เป็นเรื่องส่วนตัวของฉัน คุณไม่จำเป็นต้องถาม"

“สักพักหลินเจามา ค่อยให้เขาช่วยฉันแก้ไขปัญหาก็พอแล้ว！”

“คุณจะทำอะไรเธอก็ได้ ไม่เกี่ยวกับพวกเรา！”

ชายฉกรรจ์เดินเข้ามาอย่างกระฉับกระเฉง ด้านหลังตามด้วยคนกลุ่มหนึ่ง

หยวนเฟิงกระซิบว่า "นี่คือมือขวาของหลินเจา ฮั่วตง"

“ว่ากันว่าเขาเคยถูกคู่อริไล่ฆ่ามาก่อน และหนีไปหมู่บ้านอู๋ไจ้ในสภาพที่บาดเจ็บทั้งตัว หลินเจาเป็นคนช่วยชีวิตเขา”

“ตั้งแต่นั้นมา เขาทำงานอย่างหนักเพื่อหลินเจา ครั้งหนึ่งเคยครองสังเวียนเป็นเวลาหนึ่งปีครึ่งจนถึงตอนนี้ยังไม่พ่ายแพ้แม้แต่ครั้งเดียว！”

คนที่อยู่รอบๆ ตกตะลึง วันนี้หลังจากดูการแข่งขันแล้ว พวกเขาทุกคนรู้ว่าคนที่สามารถยืนหยัดบนสังเวียนได้ไม่ใช่คนอ่อนแอ

ฮั่วตงคนนี้ไม่ใช่คนธรรมดาจริงๆ！

ฮั่วตงเข้ามาในห้องอย่างอุกอาจ "เมื่อกี้ใครพูด"

เฮ่อเชียนเสวี่ยยิ้มแสยะ "ฉันพูดเอง！"

“ทำไม คุณมีปัญหาหรือเปล่า”

เมื่อฮั่วตงเห็นเฮ่อเชียนเสวี่ยเขาก็ผงะไปชั่วครู่ จากนั้นก็ใบหน้ายิ้มแย้มทันที "โธ่ คุณหนูใหญ่นี่เอง"

“คุณมาเมื่อไหร่ทำไมไม่ให้ใครแจ้งผมหน่อย”

"ฉันจะได้ให้ท่านเจาสั่งการทำการต้อนรับคุณ！"