หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 660

จากนั้นฮั่วตงพาเฮ่อเชียนเสวี่ยและหลินมั่วไปพบกับหลินเจา

หลินเจากำลังทำการต้อนรับเหล่าคนใหญ่คนโตอยู่จริงๆ

แต่เมื่อเฮ่อเชียนเสวี่ยและคนอื่นๆ มาถึง งานเลี้ยงก็สิ้นสุดลงแล้ว

เมื่อหลินมั่วยืนอยู่ต่อหน้าหลินเจาในระยะใกล้ หลินมั่วพบว่าออร่าของชายคนนี้ยังคงแข็งแกร่งมาก

อย่างไรก็ตาม เขาแสดงรอยยิ้มที่เห็นได้ยากแก่เฮ่อเชียนเสวี่ย

"เชียนเสวี่ย ทำไมไม่แจ้งให้ฉันทราบหน่อยว่าเธอจะมา"

เฮ่อเชียนเสวี่ยเบ้ปาก "ฉันไม่ได้แจ้งคุณหรอก"

“ทุกครั้งที่ฉันมา คุณจะส่งคนจำนวนมากมาติดตามฉัน”

"ไม่ว่าฉันจะไปที่ไหน ผู้คนก็หลีกทางให้ฉัน ฉันก็เล่นสนุกไม่ได้น่ะสิ"

หลินเจาหัวเราะและมองไปที่หลินมั่วอีกครั้ง "ท่านนี้คือ"

ในความคิดของเขา หลินมั่วน่าจะเป็นคนที่ตามจีบเฮ่อเชียนเสวี่ยอีกตามเคยนั่นแหละ เขาเคยเห็นมามากแล้ว

แต่ก่อนคนที่ตามจีบเฮ่อเชียนเสวี่ยพอยืนอยู่ต่อหน้าเขา ทุกคนก็จะนิ่งเงียบและสีหน้าตึงเครียด

แต่ใบหน้าของหลินมั่วกลับสงบนิ่ง ซึ่งเหนือความคาดหมายของเขา และเขาจึงให้ความสำคัญกับหลินมั่ว

“นี่คือเพื่อนของฉัน เขาชื่อหลินมั่ว”

“ครั้งนี้ฉันมาซื้อของเป็นเพื่อนเขาน่ะ！”

เฮ่อเชียนเสวี่ยกล่าว

ความประหลาดใจฉายชัดในดวงตาของหลินเจา และเขามองหลินมั่วอย่างลึกซึ้ง "คุณหลิน เป็นคนก่วงหยาง？"

หลินมั่ว "ใช่ครับ"

หลินเจาพยักหน้าเล็กน้อย "ที่แท้ก็เป็นเพื่อนของเชียนเสวี่ยนี่เอง"

“ในเมื่อเชียนเสวี่ยพาคุณมาที่นี่ ถ้าคุณต้องการอะไร บอกฉันได้เลย ฉันจะให้คนจัดหามาให้”

หลินมั่วยิ้ม "ขอบคุณท่านเจาล่วงหน้าครับ"

หลังจากพูดคุยทักทายกันแล้ว เฮ่อเชียนเสวี่ยก็ดึงหลินมั่วออกไป

หลินเจามองไปที่แผ่นหลังของหลินมั่วด้วยสายตาที่สงสัยเล็กน้อย

อย่างไรก็ตาม ในท้ายที่สุดเขาส่ายหัวและถอนหายใจอย่างเศร้าสร้อย

พอเดินออกจากคฤหาสน์ของหลินเจา หลินมั่วถามด้วยความสงสัย "คุณหนูเฮ่อ คุณสนิทกับคุณหลินเจาเหรอ"

เฮ่อเชียนเสวี่ยพยักหน้า "สนิทสิ"

ยัยคนนี้กำลังคิดจะทำอะไรกันแน่

กลับถึงห้อง นั่งขัดสมาธิ และท่องบทสวดแห่งโชคลาภอยู่พักหนึ่ง จากนั้นก็ล้มตัวลงนอน

ขณะที่สะลึมสะลืออยู่นั้น หลินมั่วก็ได้ยินเสียงมาจากทางประตู

เขาสะดุ้งตื่น และลืมตาขึ้นอย่างกะทันหัน เพียงเพราะได้ยินเสียงฝีเท้าที่คุ้นเคย

นั่นคือเฮ่อเชียนเสวี่ย！

หลินมั่วขมวดคิ้วเล็กน้อย เธอมาทำอะไรตอนดึกดื่นเนี่ย

แล้วเธอเปิดห้องได้ยังไง？

เห็นเธอเดินเขย่งเท้าท่าทางมีพิรุจ หรือว่าเธอจะทำเรื่องอย่างว่างั้นเหรอ？

หลินมั่วแสร้งทำเป็นหลับ ต้องการดูว่าเฮ่อเชียนเสวี่ยคิดจะทำอะไร

เฮ่อเชียนเสวี่ยมาที่ขอบเตียง กลิ่นหอมอ่อนๆ ทำให้หัวใจของหลินมั่วเต้นเร็วขึ้น

ทันใดนั้น หลินมั่วก็ได้ยินเสียงเบาๆ ราวกับว่ากำลังถอดเสื้อผ้าออก

ก่อนที่เขาจะเรียกสติกลับมา ร่างเนียนนุ่มก็มุดเข้ามาในผ้าห้มของเขา และนอนกอดเขาแน่นจากด้านหลัง

หลินมั่วตกตะลึง เฮ่อเชียนเสวี่ยบ้าไปแล้วหรือเปล่า？