หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 693

สวี่ปั้นซย่าไม่พูดอะไร และมองไปทางหลินมั่ว

ถึงแม้ว่าเขาจะเป็นประธานบริษัท แต่ตอนที่หลินมั่วอยู่ เรื่องส่วนใหญ่เธอล้วนให้หลินมั่วเป็นคนออกความเห็น

นี่คือความเคารพที่ภรรยามีต่อสามี ในขณะเดียวกัน ก็เป็นการที่เธอเปิดเผยทัศนคติต่อภายนอก

เธอจะให้ทุกคนรู้ว่า ถึงแม้ว่าหลินมั่วจะเป็นลูกเขยที่เเต่งงานเข้าบ้านฝ่ายหญิง แต่เขาก็อยู่สูงในใจเธอ

นอกจากนี้ เรื่องในบ้าน หลินมั่วก็เป็นคนตัดสินใจ !

หลินมั่วมองสอบสวนหวังโจวที่เป็นหัวหน้าพนักงานรักษาความปลอดภัย จ้องจนหวังโจวขนลุก

ถึงแม้ว่าปกติหลินมั่วไม่โผงผาง แต่เห็นทัศนคติที่เหล่าหู่มีต่อหลินมั่วก็รู้ว่าคนนี้ไม่ธรรมดา

ผ่านไปนาน หลินมั่วถึงพูดขึ้น “หวังโจว ให้คุณจัดการเรื่องความปลอดภัยทั้งบริษัท คุณจัดการได้ไหม”

หวังโจวดีใจเป็นอย่างมาก “คุณหลิน ประธานสวี่ คุณทั้งสองวางใจได้ ! ”

“ส่วนงานรักษาความปลอดภัยของบริษัททางนี้ผมจัดการเป็นอย่างดี ! ”

“เกิดเรื่องอะไรผมรับหน้าเป็นคนแรก ! ”

“อนาคตผมฟังคำสั่งจากคุณและประธานสวี่เท่านั้น และไม่ฟังคำสั่งคนอื่น ! ”

“คุณทั้งสองให้ผมขึ้นหน้าผาลงทะเลเพลิง ผมจะไม่ลังเลแม้แต่นิดเดียว ! ”

หลินมั่วพยักหน้าด้วยความพอใจ “โอเค ไม่ต้องพูดจาน่ากลัวขนาดนั้น”

“ในส่วนงานรักษาความปลอดภัยของบริษัทก็ไม่ได้มีอะไรมาก”

“เรื่องที่สำคัญที่สุดคือ รักษาความปลอดภัยของท่านประธาน รวมถึงบริษัทไม่ถูกรบกวน”

หวังโจวพยักหน้าถี่ “วางใจได้ ให้ผมจัดการเอง ! ”

หลินมั่ว “ผมไม่รู้ว่าคุณกับหวงเหลียงมีความสัมพันธ์อะไรกัน”

“แต่ในเมื่อคุณทำงานที่บริษัท เช่นนั้นก็ทำให้ดี”

“ตอนนี้คุณเป็นพนักงานรักษาความปลอดภัย แต่บริษัทเราก็ไม่มองข้ามคนมีความสามารถ”

“คุณก็รู้ว่าช่วงนี้บริษัทเราเปิดกิจการมากมาย อีกทั้ง ยังมีบริษัทย่อยอีกหลายสาขา”

“บริษัทเหล่านี้เราต้องส่งคนที่ไว้ใจได้ไปดูแล”

“คุณเข้าใจความหมายของผมไหม”

ความตั้งใจที่เขามาครั้งนี้ เดิมคือเขาอยากมาขอบคุณผู้มีพระคุณ แต่ไม่คิดว่าจะได้ของตอบแทนเกินความคาดคิด

สำหรับเรื่องที่ให้เขาไปขอโทษเหล่าหู่ จริงๆ แล้ว แม้ว่าหลินมั่วไม่บอก เขาก็จะไปขอโทษ

เพราะถึงอย่างไร ตอนนั้นเขาบีบคอเหล่าหู่ นี่ไม่ใช่เรื่องเล็ก

เพียงแต่ หลินมั่วพูดเองกับปาก ทำให้เรื่องนี้กลายเป็นเรื่องง่ายมากขึ้น

หากไม่มีคำสั่งของหลินมั่ว การไปขอโทษเหล่าหู่นั้นอาจไม่ใช่เรื่อง่าย

แต่พอมีคำสั่งของหลินมั่ว แล้วเขาค่อยไปขอโทษ อย่างน้อยเหล่าหู่ต้องไว้หน้าหลินมั่ว

เมื่อเดินออกจากอุตสาหกรรมยาสวี่ซื่อ หวังโจวรีบกวักรถไปหาเหล่าหู่

เหล่าหู่อยู่ในห้องทำงานที่ไซต์งาน พอหวังโจวเดินเข้าไป ก็ล้มคุกเข่าลงที่พื้น

“เจ้าพ่อหู่ เรื่องที่เกิดในวันนี้ ผมมีตาหามีแววไม่”

“หากมีที่ใดล่วงเกินไป เจ้าพ่อหู่โปรดให้อภัย มาขอชดใช้ให้ในวันนี้ ! ”

เหล่าหู่ไม่มองเขา เรื่องคุกเข่าขอร้องอ้อนวอน เหล่าหู่เห็นมามากแล้ว