หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 747

ประโยคเดียวของหลินมั่ว ก็ทำให้ครอบครัวอู๋และคนอื่นบื้อไป ไม่กล้าพูดอะไรเยาะเย้ยฉีกหน้าต่ออีก

หลังกินข้าวเสร็จฟังฮุ่ยได้พูดยิ้มๆ ว่า “กินข้าวกันก็ได้เวลาอันสมควรแล้ว ถ้ายังไงพวกเรากลับไปพักผ่อนกันก่อนดีไหม”

“พวกคุณเพิ่งมาจากเมืองนอก คงเหนื่อยกันแล้วแน่นอน”

ในเวลานี้จู่ๆ อู๋เฟยเฟยก็พูดว่า “ป้ารอง หนูยังกินไม่อิ่ม”

“หนูยังอยากกินอีกหน่อย”

“จะว่าไปก็ยังมีเหล้าอีกสองขวด ไม่ดื่มก็เสียเปล่านะ”

“บ๋อย ไปเอาเหล้ามาเปิด”

อู๋เฟยเฟยพูดพร้อมกับขยิบตาให้อู๋ปิงและอู๋เว่ยกั๋วพร้อมกัน

ทั้งสองคนเข้าใจความหมายทันที

กินก็กินอิ่มแล้ว แต่ปัญหาคือ ที่นี่ยังมีไวน์แดงLa Romanee Contiอยู่สองขวด

ไวน์นี่ขวดหนึ่งตั้งล้านกว่า ชาตินี้พวกเขาคงไม่สามารถหาดื่มได้แล้ว

ถ้าตอนนี้ไม่ดื่ม พวกหลินมั่วต้องเอากลับไปแน่นอน

อู๋เฟยเฟยต่อให้อิ่มแค่ไหน ก็ไม่ยอมพลาดโอกาสแบบนี้แน่

La Romanee Conti เพียงจิบเดียว ก็เพียงพอให้เธอเอาไปอวดในวีแชทโมเม้นท์ได้อีกหลายปี

อู๋เฟยเฟยสั่งอาหารมาอีกสองสามอย่าง และให้บริกรเปิดไวน์แดง La Romanee Conti ทั้งสองขวด

หลังจากนั้นอู๋เฟยเฟยก็หยิบมือถือขึ้นมา วางขวดไวน์แดงLa Romanee Conti ทั้งสองขวดไว้ด้วยกัน แล้วรัวถ่าย

ถ่ายเซลฟี่กับแก้วไวน์

หยิบขวดไวน์มาเซลฟี่

หันไปทางอาหารมื้อใหญ่แล้วเซลฟี่

ถ่ายทุกอย่างทุกประเภท ถ่ายเซลฟี่ จากนั้นปรับแต่งและ คัดเลือก และเอาไวน์แดงLa Romanee Conti กับLafiteโพสต์ขึ้นวีแชทโมเม้นท์

แคปชั่นว่า ชีวิตหรูหรา เริ่มต้นด้วยมื้อค่ำง่ายๆ La Romanee Conti ปีเก้าห้าเทียบกับLafiteปีแปดสอง มีกลิ่นหอมอ่อนๆ ที่ติดทนนานกว่า มีความโรแมนติกที่หรูหรากว่าเล็กน้อย

หลังจากนั้นเธอก็จงใจลงในแวดวงเพื่อนสนิท จงใจเตือนให้พวกเธอดู

มื้อหรูหราแบบนี้ ไม่ว่ายังไงก็ต้องลงอวดในวีแชทโมเม้นท์เสียให้พอ

สำหรับอู๋ปิง ก็ทำเหมือนอู๋เฟยเฟยทุกอย่าง ถ่ายรูปทุกอย่างโพสต์ลงวีแชทโมเม้นท์

แน่นอนว่า จุดประสงค์หลักของอู๋ปิงคือโพสต์ลงแวดวงเพื่อนสาวๆ สองสามคน จงใจเตือนให้พวกเธอดู

สุดท้าย ไวน์แดงLa Romanee Conti ทั้งสองขวด พวกเขาก็ดื่มจนไม่เหลือสักหยด

ความจริงคือครอบครัวของฟังหลิงเป็นฝ่ายดื่ม

“จะว่าไปบ้านของเธอก็เล็ก พวกเราตั้งหลายคน ไม่น่าจะเหมาะหรอก”

อู๋เว่ยกั๋วก็พูดอย่างภูมิใจว่า “บริษัทได้จองโรงแรมสี่ดาวให้พวกเราแล้ว”

“ช่วงสั้นๆ นี้ พวกเราจะพักในโรงแรม”

“รอบริษัทของพวกเราจัดบ้านให้เราเรียบร้อยแล้ว พวกเราก็ไม่ต้องพักที่โรงแรม”

“เรื่องที่อยู่อาศัยพวกเธอก็ไม่ต้องเป็นห่วง”

ฟังฮุ่ยพูดทันที “ไม่เป็นไร ฉันย้ายบ้านแล้ว”

“พออยู่แน่นอน!”

อู๋เฟยเฟยโบกไม้โบกมือ “พออยู่หนูก็ไม่ไป!”

“ยังไงก็ตามหนูจะพักที่โรงแรม!”

ฟังฮุ่ยจนปัญญา “งั้นก็ตามใจเถอะ”

“ในเมื่อเฟยเฟยต้องการแบบนี้ งั้นฉันก็ไม่บังคับ”

“แต่ว่า ตอนนี้ยังไม่ดึก ไปนั่งที่บ้านฉันก่อนไหม”

“หลิง คืนนี้เธอก็อย่าไปไหน พวกเราพี่น้องไม่ได้เจอกันนาน จะได้อยู่คุยกัน”