หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 754

สวี่เจี้ยนกงพูดอย่างกระวนกระวาย “เฮ้ นี่ไม่ใช่ปัญหาว่าให้ยืมหรือไม่ให้ยืม!”

“เธอ…เธอไม่มีใบขับขี่ในเมืองจีน ฉันจะให้เธอขับได้ยังไง”

อู๋ปิงรำคาญ “ผมก็บอกแล้วไง ผมมีใบขับขี่”

“อย่างมากผมก็ทำตามความเคยชินของพวกคุณ ขับชิดขวา อย่างนี้ก็ใช้ได้แล้วใช่ไหมล่ะ”

สวี่เจี้ยนกงเกือบกระอักเลือด นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นคนเข้าใจอะไรยาก

“ฉันก็พูดชัดเจนดีแล้ว ใบขับขี่ต่างประเทศของเธอ ใช้ในเมืองจีนไม่ได้!”

“เธอออกไปขับรถอย่างนี้ ไม่ว่าเอจะขับชิดฝั่งไหน ก็คือขับโดยไม่มีใบขับขี่ เข้าใจยัง”

สวี่เจี้ยนกงพูดอย่างกระวนกระวายใจ

อู๋ปิงโกรธ “ผมไม่มีใบขับขี่ยังไง”

“ใบขับขี่ของต่างประเทศของผม ไม่นับเป็นใบขับขี่หรือไง”

สวี่เจี้ยนกงเกือบโมโหตาย เขาจ้องตาแต่ไม่ได้พูดอะไรออกมาสักคำ

ฟังฮุ่ยรีบพูด “เอ่อนี่ เสี่ยวปิง เฟยเฟย ตอนนี้ในเมืองจีนให้ความสำคัญเกี่ยวกับความปลอดภัยด้านจราจรมาก”

“เอาอย่างนี้ก็แล้วกัน พวกเธอสองคนอยากไปไหน ป้าให้หวงเหลียงส่งพวกเธอไปนะ!”

อู๋ปิงและอู๋เฟยเฟยสบตากัน ทั้งคู่ไม่เต็มใจแน่นอน

พวกเขาอยากยืมรถออกไปขับอวด หวงเหลียงเป็นคนขับ แล้วพวกเขาจะอวดยังไง

“ไม่ให้ยืมก็ไม่เอา ใครแคร์ล่ะ!”

อู๋ปิงเดินจากไปด้วยความโกรธ

สวี่เจี้ยนกงโมโห “เธอ…นี่เธอพูดจายังไงกัน”

“เธอมีใบขับขี่ ฉันให้เธอยืมแน่นอน”

“เธอไม่มีใบขับขี่ ฉันจะให้เธอขับรถได้ยังไง”

ฟังฮุ่ยรีบพูด “เอาน่า พอแล้วๆ พูดให้มันน้อยๆ หน่อยเถอะ”

“เด็กมันอยู่เมืองนอกมาตลอด ไม่เข้าใจสถานการณ์ในเมืองจีน คุณก็เข้าใจให้มากๆหน่อย”

สวี่เจี้ยนกงโกรธเคือง “ผมยังเข้าใจไม่เพียงพออีกเหรอ”

“คุณดูวิธีพูดจากับการกระทำของพวกมัน!”

“ทำไม กลับมาจากต่างประเทศแล้ววิเศษวิโสตรงไหนเหรอ”

“ก็แค่กลับมาเป็นผู้จัดการ ปีๆ หนึ่งจะหาได้สักเท่าไรเชียว หนึ่งล้านหรือสองล้าน มากสุดก็ห้าล้าน!”

“พวกเราเปิดร้าน เดือนหนึ่งมากกว่าจำนวนที่ว่านี่อีก”

หลินมั่วกับสวี่ปั้นซย่าไม่ได้กลับบ้านมากินมื้อกลางวัน เพราะทั้งคู่ก็ทนพฤติกรรมของคนในครอบครัวนี้ไม่ไหว

เย็นนั้นเดิมทีทั้งคู่วางแผนจะกินข้าวนอกบ้าน

สุดท้ายเมื่อทั้งคู่เพิ่งพบกัน ก็มีสายจากฟังฮุ่ยเข้ามา

“ปั้นซย่า พวกลูกเลิกงานแล้วรีบกลับมานะ”

“น้าเขยของลูกจัดการขั้นตอนการเข้าเป็นพนักงานเสร็จเรียบร้อยแล้ว คืนนี้จะเลี้ยงครอบครัวของเรากินข้าว”

“พวกลูกรีบกลับมาหน่อย อย่ามาสายเด็ดขาดนะ”

สวี่ปั้นซย่าทำอะไรไม่ถูก “แม่ ทำไมไปกินข้าวอีกละคะ”

“เมื่อคืนเพิ่งกินไปนี่!”

“หนูกับหลินมั่วมีธุระนิดหน่อย ไม่ไปได้ไหมคะ”

ฟังฮุ่ยรีบพูด “ไม่ได้!”

“ยังไงก็ต้องกลับมา!”

“น้าสามของลูกเป็นคนโทรมาเอง ทำไมลูกไม่เห็นแก่หน้าเขา”

สวี่ปั้นซย่าพูดไม่ออกในบัดดล ทำได้เพียงกลับบ้านพร้อมกันกับหลินมั่ว