หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 806

สวี่ปั้นซย่าโกรธจัด “เรื่องอะไร”

“เมื่อคืนนี้พวกคุณเป็นคนไล่ทนายโหวไปเอง แล้วตอนนี้กลับให้พวกเราไปเจรจากับเขา”

“ทำไมไม่ไปกันเองล่ะคะ”

ฟังหลิงและฟังฮุ่ยมองหน้ากัน ต่างก็รู้สึกกระดากอาย

เมื่อพูดถึงเรื่องเมื่อคืนนี้ พวกเขาสองคนจะมีหน้าไปหาทนายโหวได้อย่างไร

“ปั้นซย่า เรื่องเมื่อคืนเป็นพวกเราเองที่ไม่ถูก”

“เธอ...เธอช่วยหน่อยนะ...”

ในที่สุด ท่าทีของฟังหลิงก็อ่อนลงและพูดด้วยเสียงเบาๆ

ฟางฮุ่ยพยักหน้าตาม “ปั้นซย่า ดูสิ น้าสามพูดขนาดนี้แล้ว ลูกจะทำให้น้าสามผิดหวังไม่ได้นะ”

“ที่จริง ก็แค่ไปพูดนิดๆ หน่อยๆ เอง”

สวี่ปั้นซย่าโบกมือ “หนูไม่มีหน้าจะไปหาคนเขาหรอกค่ะ!”

อู๋เฟยเฟยรีบพูดขึ้น “พี่ ไม่ได้ให้พี่ไปนี่นา ความหมายของพวกเราคือให้หลินมั่วเป็นคนไป!”

สวี่ปั้นซย่าหงุดหงิด “เธอพูดอะไรออกมาน่ะ”

“ฉันไม่มีหน้าจะไป แล้วจะให้หลินมั่วหน้าด้านไปเหรอ”

“อ๋อ พวกเธอไม่รู้จักไปเอง แล้วต้องให้หลินมั่วไปขอโทษให้อย่างนั้นเหรอ”

“เรียนผูกไม่รู้จักเรียนแก้ อะไรก็โยนให้หลินมั่วหมด”

“พวกคุณนี่หน้าไม่อายเลย”

พวกอู๋เฟยเฟยถูกตำหนิจนหน้าชา พวกเขาไม่แม้จะโต้ตอบได้เลยสักคำเดียว

ฟางฮุ่ยรู้ว่าตอนนี้ลูกสาวของเธอไม่ยอมรับฟัง จึงทำได้แค่หันไปหาหลินมั่ว “หลินมั่ว แม่ขอร้องล่ะนะ”

“ช่วยน้าสามด้วย ได้ไหม”

“หรือจะ...จะให้แม่คุกเข่าขอร้องก็ได้...”

ฟังฮุ่ยพูดไปพร้อมกับคุกเข่าบนพื้นทันที

สวี่ปั้นซย่าโมโหเจียนตาย แม่ของเธอใช้ไม้นี้มาข่มขู่คนอื่นอีกแล้ว!

ทุกครั้งที่มีเรื่อง เอะอะอะไรก็คุกเข่าๆ พูดตรงๆ นี่ถือเป็นการข่มขู่ทางศีลธรรมชัดๆ!

สวี่ปั้นซย่าดึงให้ฟังฮุ่ยลุกขึ้นทันที “แม่ เลิกเป็นแบบนี้ได้ไหมคะ”

ฟังฮุ่ยร้องไห้ “แล้วจะให้แม่ทำไงล่ะ”

“สิ่งที่หลินมั่วทำเพื่อครอบครัวของเรา พวกคุณเองก็ได้เห็นแล้วนะคะ!”

“จากนี้ไป ถ้าใครพูดสบประมาทหลินมั่วเรื่องเป็นเขยแต่งเข้าอีกละก็ อย่าโทษว่าฉันเปลี่ยนท่าทีใส่นะ!”

สวี่ปั้นซย่าพูดด้วยความโกรธ ครั้งนี้ เธอจะช่วยหลินมั่วต่อสู้เพื่อสถานะในครอบครัว

ฟังฮุ่ยพยักหน้าหงึกๆ “ได้สิ ได้แน่นอน”

“หลินมั่วเป็นคนดีจริงๆ”

“ต่อไปห้ามใครพูดอีกนะ!”

ฟังหลิงพยักหน้าอย่างรวดเร็ว “ตอนที่ฉันกลับมา ก็เห็นแล้วว่าเด็กคนนี้จริงใจจริงๆ”

“เฟยเฟย ต่อไปต้องสุภาพกับพี่เขยด้วยนะ”

“เว่ยกั๋ว ถ้าบริษัทของคุณมั่นคงแล้ว อย่าลืมช่วยหางานดีๆ สักตำแหน่งให้หลินมั่วนะ”

อู๋เว่ยกั๋วพยักหน้าตาม “ไม่มีปัญหา ไม่มีปัญหา”

“คนกันเองทั้งนั้น เรื่องของหลินมั่วก็เหมือนเรื่องของฉัน”

“หลายเขยของฉัน ยังไงก็ต้องช่วย!”

แต่อู๋เฟยเฟยกลับเบ้ปาก แม้ว่าเธอจะไม่พูด แต่ก็มองออกว่าเธอยังคงมีท่าทีดูแคลน