หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 808

หลินมั่วยิ้มเล็กน้อยและพูดเบาๆ ว่า “คุณตู้ ผมไม่ได้มาที่นี่เพื่อเรื่องนี้!”

ตู้เจี้ยนปังอดไม่ได้ที่จะงุนงง “หา?”

“ไม่ใช่เรื่องนี้ แล้ว...แล้วคุณมาด้วยเรื่องอะไร”

สีหน้าของผู้อำนวยการเฉินเองก็ปรากฏความประหลาดใจเช่นกัน

เขายังแอบคิดเหมือนกันว่าหลินมั่วมาเพื่อจัดการเรื่องของอู๋ปิง เขาตามมาด้วยก็เพื่อจะช่วยหลินมั่วพูด

ไม่คาดคิดว่าหลินมั่วจะไม่ได้มาที่นี่เพราะเรื่องนี้ เช่นนั้นเขาคิดจะทำอะไร

หลินมั่วพูดเบาๆ ว่า “คุณตู้ ผมมาที่นี่เพราะเรื่องของลูกสาวคุณ”

สีหน้าของตู้เจี้ยนปังเปลี่ยนไป “ลูกสาวของผม?”

“ลูกสาวของผมเป็นอะไรไปหรือ”

หลินมั่วตอบว่า “ผมได้ยินว่า ตอนนี้เธอยังเป็นอัมพาตนอนอยู่บนเตียงใช่ไหมครับ”

“ผมพอรู้เรื่องการแพทย์นิดหน่อย ผมอยากจะช่วยรักษาให้เธอ!”

ดวงตาของตู้เจี้ยนปังเบิกกว้าง แต่เขาก็ส่ายหัวทันที “คุณหลิน ผมขอขอบคุณสำหรับน้ำใจของคุณ”

“แต่ลูกสาวของผม... ตอนนี้รักษาไม่หายแล้ว”

ผู้อำนวยการเฉินถอนหายใจ “คุณหลิน ผมรู้ว่าทักษะทางการแพทย์ของคุณยอดเยี่ยม”

“แต่ลูกสาวของเหล่าตู้ประสบเหตุตั้งแต่สี่ปีก่อน”

“กระดูกสันหลังหักก็เท่ากับเป็นอัมพาต กล้ามเนื้อเริ่มฝ่อแล้วด้วย”

“นี่...นี่มันไม่มีทางรักษาได้แล้ว”

ตู้เจี้ยนปังน้ำตาไหลเมื่อพูดถึงลูกสาว หัวใจของเขาเจ็บปวดประหนึ่งถูกเข็มทิ่มแทง

แต่ท่าทางของหลินมั่วกลับสงบนิ่ง “ผู้อำนวยการเฉิน ในเมื่อผมกล้าพูดขนาดนี้แล้ว ผมย่อมมั่นใจ”

“เอาอย่างนี้ ถ้าคุณช่วยพาลูกสาวของคุณตู้มาที่นี่ ให้ผมได้ลองดู ได้ไหมล่ะครับ”

ผู้อำนวยการเฉินมองไปที่ตู้เจี้ยนปัง

ตู้เจี้ยนปังหายใจเข้าลึก ๆ แม้ว่าดวงตาจะเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง แต่เขาก็ผงกศีรษะ

แม้ความหวังริบหรี่ เขาก็ยังต้องขอลอง ดีกว่าปล่อยให้ลูกสาวนอนรอความตายอยู่แบบนั้น

ตู้เจี้ยนปังสั่งการให้คนในครอบครัวติดตามผู้อำนวยการเฉินไปรับลูกสาวของเขามายัที่โรงพยาบาล

แม้ตู้เจี้ยนปังจะอยู่คนเดียวในห้องคนไข้ แต่บังเอิญยังมีเตียงว่างอยู่ จึงจัดแจงให้ลูกสาวของเขานอนบนเตียงนี้

“เด็กคนนี้ โตมาพร้อมๆ กับลูกสาวของผม เฮ้อ...”

ขณะที่พูดนั้น ดวงตาของผู้อำนวยการเฉินก็เปลี่ยนเป็นสีแดงและย้อนนึกถึงลูกสาวของตัวเองที่เสียชีวิตไปตั้งแต่ยังเด็ก

ตู้เจี้ยนปังพยายามลุกขึ้นอยู่สองสามครั้ง แต่สุดท้ายเขาก็ลุกขึ้นไม่ได้

เขาผงกศีรษะให้หลินมั่วอย่างแข็งขันเหมือนกับกำลังคำนับพร้อมน้ำตาที่ไหลอาบแก้ม

“คุณหลิน ถ้า...ถ้าคุณสามารถช่วยลูกสาวของผมได้ ผม...ผมยินดีจะยกทรัพย์สินทั้งหมดให้กับคุณ!”

“ผม...ผมขอร้องคุณ คุณเป็นคนมีเมตตา จะต้องช่วยเธอให้ได้นะ ผมขอร้องล่ะ...”

หลินมั่วพูดเบาๆ “คุณอย่าเพิ่งกังวลไป ในเมื่อผมอยู่ที่นี่แล้ว จะต้องช่วยเธออย่างแน่นอน”

“ผมไม่ต้องการทรัพย์สินของคุณเช่นกัน ผมขอแค่เรื่องเดียว!”

ตู้เจี้ยนปังพยักหน้า “คุณหลิน เชิญคุณสั่งการมาได้เลย”

“ไม่ว่าจะเรื่องอะไร ผมยินดีจะทำให้คุณทุกอย่าง!”

หลินมั่วตอบกลับ “เรื่องที่ผมรักษาเธอ ขออย่าได้แพร่งพรายออกไป"

“ผมไม่ชอบความวุ่นวาย ไม่ต้องการให้ใครต่อใครมาไล่ตามให้ไปรักษาทุกวัน พวกคุณเข้าใจความหมายของผมใช่ไหม”