หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 819

เมื่อเห็นใบหน้าอัปลักษณ์ของอู๋ปิง หลินมั่วแทบจะถ่มน้ำลายใส่เขา

ไอ้สวะที่วันๆ เอาแต่กินเที่ยวเล่นยังกล้าจีบซ่งจื่อหลาน สมองมีปัญหาหรือไง

ในตอนแรก พวกทายาทตระกูลใหญ่ในเมืองหลวงพวกนั้นยังไล่จีบซ่งจื่อหลานไม่ได้เลย แล้วนายเป็นใคร

หลินมั่วเบื่อจะสนใจเขาแล้วจึงหยุดไม่พูดต่อ

อู๋ปิงรู้สึกหงุดหงิดแล้ว “หลินมั่ว ทำไมนายไม่พูด”

“ไงล่ะ มีเรื่องปิดบังอยู่ในใจใช่ไหมล่ะ”

“ฉันว่าแล้ว ว่าแล้วว่านายน่ะมันสารเลว ต้องเป็นชู้กับซ่งจื่อหลานแน่ๆ”

“นายรอฉันก่อน ฉันจะโทรหาพี่สาวและเล่าเรื่องนี้ให้เธอฟังเดี๋ยวนี้เลย!”

หลินมั่วเบ้ปาก “ตามใจ”

อู๋ปิงโกรธจัดหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาโทรหาสวี่ปั้นซย่าทันที

เมื่อพูดจบ สวี่ปั้นซย่าก็ตอกกลับด้วยความเฉยเมย “จบยัง”

“หลินมั่วเป็นคนยังไง ฉันรู้ดีกว่านายอีก เขาไม่มีวันทำแบบนั้น!”

“ฉันขอเตือนนายนะ ถ้าต่อไปนายยังพูดจาให้ร้ายหลินมั่ว อย่าหาว่าฉันไม่เกรงใจนะ!”

สวี่ปั้นซย่าวางตัดสายทิ้ง

อู๋ปิงตกตะลึง นี่มันอะไร

สวี่ปั้นซย่าไว้ใจหลินมั่วขนาดนี้เลยหรือ

หลินมั่วมองอู๋ปิงด้วยใบหน้าเย็นชา ครอบครัวนี้เนรคุณจริงๆ

พอช่วยให้ได้เซ็นสัญญาปุ๊บ ท่าทีก็เปลี่ยนไปทันทีเลย

ดูเหมือนอนาคตตนเองควรจะระวังพวกเขาให้มากกว่านี้

สิบนาทีต่อมา อู๋เว่ยกั๋วเลี้ยวไปที่มุมถนนแห่งหนึ่งแล้วหยุดรถ

“หลินมั่ว ฉันต้องรีบกลับไปที่บริษัท นายลงตรงนี้แหละ!” อู๋เว่ยกั๋วพูด

หลินมั่วขมวดคิ้ว สถานที่แห่งนี้อยู่ห่างจากโรงพยาบาลไปไกลพอสมควร คิดจะทิ้งเขาไว้ที่นี่จริงๆ เหรอ

เมื่อกี้นี้ตอนที่พวกคุณขอร้องให้ฉันช่วยเรื่องสัญญา ยังอุตส่าห์ถ่อไปถึงโรงพยาบาลเพื่อรับฉันได้

แต่พอได้สัญญาแล้ว ฉันไม่มีความจำเป็นอีกต่อไป แม้ส่งกลับก็ทำไม่ได้อย่างนั้นเหรอ