หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 820

อู๋เว่ยกั๋วชำเลืองมองอู๋ปิง “พอได้แล้ว”

“อย่าก่อปัญหาอีก”

“เรื่องครั้งก่อนนายเพิ่งจะได้ประกันตัวออกมา”

“ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นอีก ลำบากแน่”

อู๋ปิงไม่พอใจ “แต่จะยอมแบบนี้ไม่ได้นะพ่อ”

“ตั้งแต่วันนั้นที่พวกเรากลับมาก็บอกมันไว้แล้วว่าให้ช่วยเรื่องเซ็นสัญญา แล้วมันก็เล่นตัวจนถึงตอนนี้ แสดงว่ามันจงใจให้พวกเราไปอ้อนวอนขอร้องมัน”

“ไม่รู้จักดูเงาตัวเองเลย มันเป็นตัวอะไรถึงต้องให้พวกเราไปขอร้อง”

“นอกจากนี้ ไอ้สารเลวนี้อันตรายเกินไป”

“ดูท่าทีของซ่งจื่อหลานที่มีให้มันสิ ไอ้เวรนี่พยายามหลอกซ่งจื่อหลานอยู่นะ”

“ยิ่งมองมัน ก็ยิ่งหงุดหงิด!”

อู๋เว่ยกั๋วโบกมือ “พ่อเข้าใจความหมายของแก อย่าใจร้อนไป”

“สัญญาของพ่อได้รับการลงนามแล้ว เดี๋ยวพ่อก็กำลังจะได้เป็นประธานบริษัทวอร์เรนที่หวาซย่าในไม่ช้าแล้ว”

“ถึงเวลานั้น รอให้พวกเราตั้งหลักได้มั่นคงแล้วก็ค่อยจัดการกับมันอีกที!”

“อีกอย่าง ซ่งจื่อหลานคนนั้น แกอย่าไปยุ่งกับเธอ”

“เธอแก่กว่าแกต้องสองปี ไม่เหมาะกับแกเลยสักนิด!”

ในความเป็นจริง ยังมีถ้อยคำที่อู๋เว่ยกั๋วไม่ได้พูดออกมาอีก เพราะเขาถูกใจซ่งจื่อหลานและต้องการครอบครองเธอไว้เป็นของตน จึงไม่อนุญาตให้ลูกชายของเขาเข้ามาก่อกวน

ในความคิดของเขา แม้ว่าซ่งจื่อหลานจะมีเงินและอำนาจ แต่อย่างไรเธอก็เป็นผู้หญิงคนหนึ่ง

ซึ่งคนที่เก่งและความสามารถสูงที่เพิ่งกลับมาจากต่างประเทศอย่างเขาจะต้องมีเสน่ห์ดึงดูดกับผู้หญิงประเภทนี้แน่นอน

อู๋ปิงสีหน้าไม่เต็มใจ “เรื่องอะไรล่ะพ่อ”

“แก่กว่าสองปีแล้วทำไม”

“พ่อเห็นการดูแลตัวเองของซ่งจื่อหลานสิ ดูไม่ออกเลย ดูเด็กกว่าผมอีก”

“ผมว่าไม่มีปัญหานะ!”

อู๋เว่ยกั๋วถลึงตาใส่เขา “เพ้อเจ้อ!”

“พ่อเตือนแกแล้วนะ อย่าคิดยุ่งกับหล่อน”

“ไม่เช่นนั้น ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป แกอย่าคิดจะได้เงินจากฉันอีก!”

อู๋เว่ยกั๋วพยักหน้า อันที่จริงเขาก็ไม่ได้เห็นเฮ่อเชียนเสวี่ยอยู่ในสายตาหรอก

ในความคิดของเขา คนที่ทำงานหนักประเภทนี้จะต้องไม่มีคนหนุนหลัง

หลินมั่วนั่งแท็กซี่กลับไปโรงพยาบาลเก็บของส่วนหนึ่ง

จากนั้นก็กลับไปที่สวนวั่งเจียงเพื่อเอาสมุนไพรที่เขาสะสมไว้ออกมา

จากนั้นก็โทรศัพท์หาสวี่ปั้นซย่าและบอกเธอให้กินข้าวไปเลย ไม่ต้องรอ

สองทุ่ม ซ่งจื่อหลานมารับหลินมั่วตรงเวลา และทั้งสองก็ตรงไปที่บ้านพักของซ่งจื่อหลานในแถบชานเมือง

บ้านพักแห่งนี้อยู่ในสถานที่ห่างไกลผู้คน หลักๆ ก็เพื่อเพื่อนรักคนนี้ เธอไม่กล้าให้คนนอกรู้เรื่อง

หากคุณชายใหญ่คนนั้นที่อยู่เมืองหลวงรู้ว่าเพื่อนรักของเธอยังมีชีวิตอยู่ ไม่รู้เลยว่าจะมีเรื่องอะไรเกิดขึ้น

เมื่อหลินมั่วมาถึงก็เดินสำรวจรอบๆ แล้วขมวดคิ้วขึ้นเล็กน้อย

“ละแวกนี้ ที่อยู่อาศัยที่ใกล้ที่สุดอยู่ที่ไหน” หลินมั่วถาม

ซ่งจื่อหลานตอบอย่างมั่นใจ “ไปทางนั้น ห่างออกไปสองร้อยเมตร มีหมู่บ้านอยู่”

“แต่ก็ไม่ค่อยมีคนอาศัยอยู่มากนักหรอก”