หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 821

หลินมั่วไปยังทิศทางที่ซ่งจื่อหลานบอก ไม่นานนักเขาก็หาหมู่บ้านนั้นเจอ

นี่เป็นหมู่บ้านที่ซ่อนตัวอยู่ในภูเขา ดูแล้วค่อนข้างทรุดโทรม

และเป็นอย่างที่ซ่งจื่อหลานว่า หมู่บ้านแห่งนี้มีคนอยู่อาศัยอยู่ไม่มาก ซึ่งโดยส่วนมากก็จะเป็นผู้สูงอายุ

ส่วนบรรดาคนหนุ่มสาวนั้นย้ายไปทำงานในเมืองกันหมด และพวกเด็กๆ ก็ออกไปโรงเรียน

เหลือเพียงคนเฒ่าคนแก่ที่ยังคงสำนึกรักในบ้านเกิดของตนและไม่ต้องการจากไป จึงยังคงอาศัยอยู่ในหมู่บ้านบนภูเขาที่ห่างไกลแห่งนี้

เมื่อหลินมั่วเดินเข้าไปในหมู่บ้าน มีเพียงไม่กี่คนที่ให้ความสนใจเขา

เนื่องจากไม่ไกลจากหมู่บ้านนี้ ยังมีวิลล่าหลายหลัง ซึ่งส่วนมากเป็นของคนร่ำรวยในเมือง

คนที่นี่มักจะเห็นคนรวยมาเที่ยวในละแวกนี้จนชินตา สำหรับพวกเขาแล้วถือเป็นเรื่องปกติ

หลินมั่วสังเกตคนเหล่านี้ไปด้วยในขณะเดิน

ทันใดนั้นสายตาของเขาจับจ้องไปที่ชายชราคนหนึ่ง

เขารีบเดินไปหยุดข้างๆชายชรา และพูดทักทายด้วยเสียงต่ำ “สวัสดีครับคุณตา”

สายตาของชายชราดูงุนงง “คุณ...คุณมีอะไรหรือ”

หลินมั่วยิ้มน้อยๆ แล้วพูดว่า “คุณตาช่วงนี้คุณรู้สึกเจริญอาหารขึ้นหรือเปล่าครับ”

ชายชรารู้สึกประหลาดใจ “คุณ...คุณรู้ได้ยังไง”

“เมื่อก่อนนี้ผมกินข้าวมื้อหนึ่งได้แค่ครึ่งชามเท่านั้นเอง”

“แต่ตอนนี้ กินได้ถึงชามนึงเต็มๆ บางทียังไม่พอเลยด้วย”

หลินมั่วพยักหน้า “แล้วสุขภาพล่ะครับ”

“กินเยอะขนาดนี้ แต่รู้สึกว่าร่างกายกลับอ่อนเพลียลงหรือเปล่าครับ”

ดวงตาของชายชราเบิกกว้าง “คุณรู้ได้ยังไงน่ะ”

“เฮ้อ แปลกจริงๆ ผมกินข้าวเยอะขนาดนี้ จริงๆ แล้วมันจะต้องดีต่อสุขภาพสิ”

“แต่ว่าช่วงหลังมานี้ร่างกายกลับอ่อนเปลี้ยเพลียแรงลงเรื่อยๆ”

“ผมยังคิดอยู่เลยว่าอาจจะต้องไปหาหมอสักหน่อย ดูว่ามันมีปัญหาอะไร”

“พ่อหนุ่มท่านนี้...คุณเป็นหมอหรือครับ”

ชายชรามองหลินมั่วอย่างมีความหวัง

หลินมั่วยิ้มน้อยๆ "ใช่ครับ ผมเป็นหมอ"