หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 822

หลินมั่วค้นหาอยู่สักพัก สุดท้าย เขาก็พบดอกหญ้าชนิดนั้นแล้ว

หลินมั่วไม่ได้แตะต้องมันแต่ค่อยๆหมอบลง และเฝ้าสังเกตสภาพแวดล้อมรอบตัวอย่างระมัดระวัง

เขาหยิบขวดโหลใบเล็กๆออกมาจากตัวแล้วโรยผงสีดำข้างๆ ดอกหญ้า

หลังจากนั้นไม่นานหลินมั่วก็เห็นว่าดินที่อยู่ข้างๆ กำลังเคลื่อนไหว ราวกับมีอะไรบางอย่างกำลังจะคลานออกมา

หลินมั่วจ้องเขม็งพลางกลั้นหายใจ

ผ่านไปราวสามนาที ก็มีตะขาบตัวหนึ่งคลานออกมาจากดิน

ตะขาบตัวนี้ตัวไม่ใหญ่นัก ความยาวแค่หัวแม่มือ

อย่างไรก็ตาม ทั้งตัวของมันมีหลากสีและสีสันสดใสเหมือนกับงู

ตะขาบตัวนั้นเลื้อยหมุนไปมาอยู่ในวงผงสีดำๆ อย่างงุ่นง่าน และไม่สามารถเลื้อยออกมาได้ ราวกับว่ามันกลัวผงสีดำเหล่านั้น

หลินมั่วหยิบขวดโหลเล็กๆ ออกมาจากตัวเขาแหวกผงสีดำเพื่อเปิดช่องเล็กๆให้มันเป็นทางออก พร้อมกับจับปากขวดโหลนั้นให้ตรงกับปากทางออก

ตะขาบตัวนั้นค่อยๆ เลื้อยออกมา จนในที่สุดก็เข้ามาในขวดโหลเล็กๆ ใบนั้น

ทันใดนั้นหลินมั่วก็รีบหยิบขวดโหลนั้นขึ้นมา และแล้วตะขาบก็ถูกเขาจับเอาไว้ได้

หลินมั่วยังไม่จากไป เขาหยิบเตากลั่นยาออกมา แล้ววางไว้ที่พื้น

จากนั้นก็เทตะขาบในขวดโหลลงไปในเตา

สุดท้าย เขาเทผงสีดำตามลงไป

ตะขาบตัวนั้นดิ้นพลิกตัวไปมาราวกับถูกราดด้วยน้ำเดือดจากนั้นก็มีกลิ่นแปลกๆโชยออกมา

หลินมั่วยืนสังเกตการณ์อย่างเงียบๆ อยู่บนต้นไม้ไม่ไกลนัก

หลังจากนั้นไม่นานตะขาบจำนวนมากก็คลานออกมาจากรอบๆ

คล้ายกับว่าพวกมันถูกดึงดูดด้วยกลิ่นแปลกๆ นั้นตะขาบพวกนี้ค่อยๆ คลานเข้าไปในเตากลั่นยาทีละตัว

หลินมั่วสังเกตอยู่นานจนแน่ใจว่าไม่มีตะขาบอยู่รอบๆแล้วเขาจึงกระโดดลงมาจากต้นไม้ และปิดฝาเตา

หลังจากเก็บเตากลั่นยาแล้ว เขาก็หยิบขวดแก้วขนาดใหญ่ออกมา แล้วใส่หญ้าสามใบเข้าไปหลายต้น จากนั้นจึงจะกลับไปที่บ้านพักของซ่งจื่อหลาน

ซ่งจื่อหลานกำลังรออย่างใจจดใจจ่อเมื่อเห็นหลินมั่วกลับมาเธอรีบพูดทันที “คุณหมอหลินเมื่อกี้เธอขยับอยู่สองสามครั้ง”