หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 823

หลังจากที่ตะขาบออกมาร่างกายของเพื่อนสนิทซ่งจื่อหลานแล้ว เธอก็อ่อนแรงลงทันใด จากนั้นก็ทรุดตัวลงนอนนิ่งอยู่บนเตียง

ซ่งจื่อหลานตกใจกลัวจนต้องหลบด้านหลังหลินมั่วและกอดแขนเขาไว้แน่นไม่ยอมปล่อย

“ไม่ต้องกลัวกู่พิษตัวนี้ไม่อันตรายแล้ว”

ขณะที่หลินมั่วพูดเขาก็หยิบขวดโหลใบเล็กออกมา แล้วใส่ตะขาบเลือดลงไป

ซ่งจื่อหลานถอนหายใจด้วยความโล่งอก แต่ใบหน้าของเธอยังคงเต็มไปด้วยความตื่นตระหนก “คุณหลินมีคนเลี้ยงกู่พิษแถวนี้ ถ้าอย่างนั้น... ถ้าอย่างนั้นเราต้องรีบย้ายออกไปจากที่นี่โดยเร็วใช่ไหม”

“ที่นี่อยู่อาศัยไม่ได้แล้ว มันอันตรายเกินไป”

หลินมั่วตอบเธอ “ไม่ต้องกังวลนะครับ”

“อย่างที่ผมบอกไปว่า คนที่เลี้ยงตัวกู่พิษนี้ ไม่ได้ตั้งใจจะทำร้ายคน”

“สาเหตุที่เพื่อนสนิทของคุณถูกวางยา เพราะร่างกายของเธอเองไม่ใช่เพราะใครจงใจทำ”

“ไม่อย่างนั้น พวกคุณคงตายไปนานแล้ว”

“ผมเองก็เคยไปที่เขาเลี้ยงตัวกู่พิษด้วยก่อนหน้านี้น่าจะมีคนเคยผ่านที่ตรงนั้นมาแล้วแต่ไม่มีอะไรเกิดขึ้น”

"มีเพียงชายชราคนหนึ่งในหมู่บ้าน ที่เผลอเด็ดหญ้าที่ใช้เลี้ยงตัวกู่ และถูกพิษของหญ้านั้นเข้า จึงทำให้ร่างกายของเขาเกิดความผิดปกติเล็กน้อยบางอย่าง”

“สุขภาพของชายชราคนนั้น ไม่ใช่เพราะโดนวางยา แต่เพราะถูกพิษจากใบหญ้า”

หญ้าสามใบนั่นเอาไว้เลี้ยงตัวกู่ ซึ่งมันมีพิษ

ชายชราเด็ดใบหญ้าสามใบออกมา และต้องการนำกลับไปให้ชาวบ้านดูนั่นคือสาเหตุที่ทำให้เขาถูกยาพิษ

ซ่งจื่อหลานพูดอย่างกระวนกระวาย "แล้วเมื่อไหร่ร่างกายของเพื่อนของฉันจะหายดีหรือคะ"

“ถ้าร่างกายของเธอยังดึงดูดตัวกู่อย่างนี้ไปเรื่อยๆในอนาคต..บางทีเธออาจจะได้รับพิษกู่อีกครั้ง”

หลินมั่วกล่าวว่า "เพื่อนของคุณจะหายเป็นปรกติในอีกหนึ่งเดือนและถึงตอนนั้นก็จะไม่เป็นอะไรแล้ว"

"นอกจากนี้ ภายใต้สถานการณ์ปกติ สถานที่แห่งนี้จะไม่ได้พบเจอตัวกู่พิษเหล่านี้ได้ง่ายๆ หรอก”

"แต่คราวนี้มีคนเลี้ยงตัวกู่พิษซึ่งเป็นกรณีพิเศษ"

“คุณไม่ต้องกังวลในเมื่อผมอยู่ที่นี่ผมจะแก้ปัญหานี้อย่างละเอียดอย่างแน่นอน”

“คืนนี้ผมจะต้องจับคนคนนั้นออกมาให้ได้!”

ซ่งจื่อหลานประหลาดใจ "คุณ... คุณจะหาคนคนนั้นเจอหรือ"

หลินมั่วพยักหน้า “ตัวกู่พิษชนิดนี้ต้องได้รับอาหารทุกวัน"

ไม่นานเขาก็มาถึงที่ที่มีตะขาบชุมนุมกัน

เขาหยิบถุงใบหนึ่งออกมาจากตัวจากนั้นก็เปิดถุงออกและเทผงบางอย่างลงบนพื้น

หลังจากนั้น ก็นั่งรออย่างใจจดใจจ่อเพื่อให้ตะขาบออกมา

แต่ทว่ารออยู่นาน ก็ไม่มีตะขาบออกมาเลยสักตัว

ชายคนนั้นอดประหลาดใจไม่ได้เขารีบวิ่งเข้าไปทันทีหลังจากที่มองไปรอบๆแล้วดึงต้นหญ้าสามใบออกมาหนึ่งต้น

เขาพบว่าด้านล่างของมันนั้นว่างเปล่า!

สีหน้าของชายผู้นั้นเปลี่ยนไปเขาถอนหญ้าสามใบต้นอื่นๆ ออกมาปรากฏว่าผลลัพธ์ก็เช่นเดียวกัน

ข้างด้านใต้ของหญ้าสามใบนั้นมีรูอยู่ แต่ในรูกลับไม่มีอะไรทั้งสิ้น!

ตอนนี้ตะขาบที่ควรจะซ่อนอยู่ใต้รากของหญ้าสามใบได้หายไปหมดแล้ว

ดวงตาของชายคนนั้นเบิกกว้างด้วยความไม่อยากจะเชื่อ

ในขณะนั้น ก็มีเสียงดังขึ้นมาจากด้านหลังของเขา “นายกำลังมองหาตะขาบพวกนี้ใช่ไหม”