หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 828

สวี่ปั้นซย่าพูดเย้ยหยัน “เขาเชื่อไม่ได้ แล้วเธอล่ะเชื่อได้งั้นสิ”

“คราวก่อนที่ขอยืมรถไปใช้ นายพูดอย่างมั่นอกมั่นใจ บอกว่าแฟนนายเป็นคนขับ”

“สุดท้าย นายเป็นคนขับเอง แล้วไปชนคนอื่น ต้องให้ครอบครัวฉันช่วยแก้ปัญหาให้อีก”

“ยังมีหน้ามาบอกให้ฉันเชื่อคำพูดนายอีกหรือ”

อู๋ปิงมีสีหน้ากระอักกระอ่วน “นั่น...นั่นมันเรื่องเล็กเองนะ!”

“แต่เรื่องของหลินมั่วเกี่ยวข้องกับหลักที่ยึดถือกัน เขาทำผิดหลักศีลธรรม!”

“เขาเป็นลูกเขยแต่งเข้าที่กินอยู่กับครอบครัวของเรา แล้วยังก่อเรื่องชู้สาวข้างนอก พี่...พี่ไม่สนใจเลยหรือ”

สวี่ปั้นซย่าโบกไม้โบกมืออย่างหมดความอดทน “เรื่องของครอบครัวฉัน นายไม่ต้องมาห่วงแทน”

“นอกจากนี้ ต่อไปนี้อย่าพูดให้ร้ายหลินมั่วต่อหน้าฉันอีก”

“พวกเธอจำเอาไว้ เขาเป็นสามีของฉัน เขาเป็นคนในครอบครัวเดียวกับฉัน”

“ส่วนพวกเธอ ไม่ใช่!”

หลังจากพูดจบสวี่ปั้นซย่าก็ลุกขึ้นและเดินจากไปทันที

ทันใดนั้นทั้งสองคนก็มีสีหน้าสุดจะทน

อู๋เฟยเฟยพูดด้วยความโกรธ "สวี่ปั้นซย่า เหวี่ยงอะไรน่ะ"

“ทำไมรึ เป็นซีอีโอบริษัท ก็จำญาติของตัวเองไม่ได้ซะแล้ว”

“เราเตือนเธอด้วยความหวังดี กลัวว่าจะถูกหลอก เธอกลับมองว่าเจตนาดีของเราเป็นการทำร้ายเธองั้นหรือ”

สวี่ปั้นซย่าจ้องมองเธอ "เธอไม่ต้องมาพูดอะไรที่หวังดีกับฉันเลย!"

“ถ้าเธอหวังดีจริงๆ เธอคงไม่ออกไปพูดพล่อยๆ ข้างนอก ว่าฉันเป็นหนี้พวกเธออยู่แปดล้านหรอกนะ!”

อู๋เฟยเฟยพูดด้วยความโกรธ “ก็เธอเป็นหนี้เราแปดล้านจริงๆ ไม่ใช่หรือไง!"

“หลักฐานก็ยังอยู่ ให้ฉันเอาออกมาให้ดูไหม”

สวี่ปั้นซย่าโกรธจนหันหลังแล้วเดินจากไป เธอไม่อยากจะสนใจคนไร้ยางอายสองคนนี้แล้วจริงๆ”

หลินมั่วกำลังเปลี่ยนเสื้อผ้าอยู่ในห้องเ มื่อเขาเห็นสวี่ปั้นซย่าเดินเข้ามาก็ยิ้มเล็กน้อย "ถูกยั่วโมโหมาอีกแล้วหรือ"

“ทำไมต้องไปเถียงกับคนไม่มีเหตุผลพวกนี้ด้วยล่ะ”

สวี่ปั้นซย่าพูดด้วยความโกรธ "ฉันไม่ได้โกรธเรื่องนี้ ฉันกังวลว่าพวกเขาจะถือโอกาสใช้เหตุการณ์ในวันนี้ มาเป็นเหตุผลที่จะมาอาศัยอยู่บ้านของเรา"

“หลังจากเกิดเรื่องคราวก่อน พวกนั้นถึงจะยอมกลับบ้านบ้าน พวกเราเพิ่งจะอยู่อย่างสงบได้ไม่กี่วันนี้เองนะ”

สวี่ปั้นซย่าเหยียดนิ้วเรียวยาวของเธอ แล้วแตะที่ศีรษะของหลินมั่ว "ฝันไปเถอะ!”

“คุณออกไปหาเงิน ส่วนฉันจะนั่งเป็นคุณนายอยู่บ้าน!”

หลินมั่วเหยียดตัวขึ้นตรง “น้อมรับคำสั่งภรรยาครับผม!”

ทั้งสองมองหน้ากันแล้วยิ้ม ทุกอย่างแสดงออกอย่างชัดเจนอยู่แล้วโดยไม่ต้องเอ่ยอะไร

ที่ชั้นล่าง อู๋ปิงและอู๋เฟยเฟยกำลังโกรธจนหน้าดำหน้าแดง ที่ไม่สามารถยุแยงให้คู่รักแตกคอกันได้สำเร็จ

“สวี่ปั้นซย่าคนนี้ สมองป่วยหรือเปล่า”

“เมื่อคืนหลินมั่วไม่กลับมาทั้งคืนเธอไม่ถามอะไรสักคำ”

"อะไรกันเนี่ย"

"ฉันเห็นซ่งจื่อหลานขับรถพาหลินมั่วออกไปชัดๆ และไม่กลับมาทั้งคืนนี่ยังไม่เป็นไรอีกหรือ"

อู๋ปิงพูดด้วยความโกรธ

อู๋เฟยเฟยโบกมือ “ช่างเถอะ เราไม่ต้องพูดเรื่องนี้แล้ว”

“เรื่องการจีบผู้หญิงน่ะ นายกับหลินมั่วมันคนละชั้นกัน!”