หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 830

อู๋ปิงรีบดิ่งไปที่อวิ๋นช่วงกรุ๊ปด้วยความลิงโลด ตามคำแนะนำของอู๋เฟยเฟย

เมื่อมาถึงหน้าทางเข้า เขาก็ถูกพนักงานรักษาความปลอดภัยขวางเอาไว้ทันที

ซ่งจื่อหลานเป็นคนค่อนข้างเก็บตัว คนทั่วไปไม่สามารถเข้าไปในอวิ๋นช่วงกรุ๊ปได้ตามอำเภอใจ

อู๋ปิงชำเลืองมองเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย และพูดทันทีว่า "เฮ้ ฉันเพิ่งมาที่นี่เมื่อวานนี้ นายลืมไปแล้วหรือไง"

"พ่อของฉันคืออู๋เว่ยกั๋ว ประธานวอร์เรนกรุ๊ปในเขตหวาซย่า"

"เรามีความร่วมมือทางธุรกิจมากมายกับอวิ๋นช่วงกรุ๊ป และเราก็เพิ่งจะเซ็นสัญญากันไปเมื่อวานนี้..."

อู๋ปิงพูดพล่ามอยู่นานแต่เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยยังคงทำหน้าไม่รู้จักเขา

ในที่สุดเขาก็ไม่มีทางเลือกนอกจากพูดว่า "เมื่อวานนี้ฉันมากับหลินมั่ว หลินมั่วน่ะ นายจำได้ไหม"

สีหน้าของเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเปลี่ยนไปทันทีท่าทีของเขาก็เปลี่ยนเป็นเคารพนบนอบอย่างมาก "โอ้ที่แท้ก็เพื่อนของคุณหลิน!"

“กระผมต้องขอโทษที่ทำให้ไม่พอใจ”

“มีอะไรให้ผมรับใช้ครับ”

"ผมจะแจ้งทางแผนกต้อนรับมาจัดการให้คุณดีไหมครับ"

อู๋ปิงเกือบจะเป็นลม

ให้ตายเถอะฉันพูดมาตั้งนานนี่ สู้คำว่าหลินมั่วสองพยางค์ไม่ได้เลยหรือ

พ่อของฉันเป็นประธานวอร์เรนกรุ๊ปในเขตหวาซย่า ยังไม่มีค่าเท่ากับการเป็นเพื่อนกับหลินมั่วเชียวหรือ

นี่มันอะไรกัน

เขาได้แต่บ่นในใจแต่ไม่กล้าพูดออกมา เพราะกลัวจะถูกพนักงานรักษาความปลอดภัยไล่

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยพาเขาไปที่แผนกต้อนรับ

เมื่อพนักงานสาวที่แผนกต้อนรับทราบว่าเขาเป็นเพื่อนของหลินมั่ว ก็ยิ้มหวานและให้การต้อนรับเขาเป็นอย่างดี

อู๋ปิงรู้สึกเซ็งมาก แต่ยังคงทำตามคำแนะนำของพี่สาว “คืออย่างนี้ครับ หลินมั่วเขาติดธุระ ก็เลยให้ผมมาหาประธานซ่งแทนเขา”

เมื่อพูดจบ เขาก็มองไปที่พนักงานสาวด้วยความกังวล

เขาไม่รู้ว่าการอาศัยเพียงชื่อของหลินมั่ว จะทำให้เขาได้พบกับซ่งจื่อหลานหรือไม่

หญิงสาวคนนั้นพูดขึ้นทันที "รบกวนคุณรอก่อนนะคะฉันจะโทรหาคุณซ่งเดี๋ยวนี้!"

หญิงสาวรีบกุลีกุจอโทรหาซ่งจื่อหลาน หลังจากนั้นไม่นานเธอก็วางโทรศัพท์ และพูดด้วยรอยยิ้ม "คุณซ่งกำลังรอคุณอยู่ชั้นบนฉันจะพาคุณขึ้นไปค่ะ!"