หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 837

เริ่มจากตัวกู่พิษในทะเลสาบบริเวณวิลล่า มาจนถึงเพื่อนสนิทของซ่งจื่อหลานที่ติดตัวกู่พิษ

หลินมั่วได้ค้นพบว่าในเมืองก่วงหยาง มีกลุ่มคนที่มาจากเหมียวเจียงกลุ่มหนึ่งมารวมตัวกัน

และคนกลุ่มนี้ น่าจะแบ่งเป็นหลายกลุ่ม

พวกเขาตามหาคนๆหนึ่ง ในตอนแรกหลินมั่วสงสัยว่าคนๆนั้นที่พวกเขาตามหาก็คืออาหมาน

แต่ว่าหลินมั่วไม่รู้ว่าคนเหล่านี้ตามหาอาหมานทำไม เขาจึงต้องตรวจสอบสถานการณ์ให้ละเอียดก่อนค่อยว่ากัน

สำหรับอาหมาน หลินมั่วให้เธออยู่ที่สวนวั่งเจียง ด้านนั้นปลอดภัยอย่างแน่นอน

หลินมั่วพาเฮ่อเชียนเสวี่ยไปเยี่ยมคนไข้เคสที่หนึ่ง

คนไข้เคสนี้อยู่ที่โรงพยาบาลแห่งหนึ่งใกล้ๆบริเวณนี้

มีเฮ่อเชียนเสวี่ยติดตาม การพบปะคนไข้จึงดำเนินไปอย่างราบรื่นมาก

คนไข้คนนี้อยู่ห้องพักเดี่ยว ร่างกายของเขาบวมเป่งพุงป่องทั้งตัว ใบหน้าอ้วนเบียดกันจนเเน่นไปหมด ดูแล้วน่ากลัวอยู่

คนที่พาพวกเขามาก็คือหัวหน้าแผนกคนหนึ่ง

อายุราวสามสิบ ได้นั่งตำแหน่งหัวหน้าแผนก ก็นับว่ายังหนุ่มอยู่มาก

ดังนั้น ใบหน้าของเขาจึงเต็มไปด้วยความหยิ่งยะโส ดวงตาของเขามุ่งเน้นไปที่ตัวของเฮ่อเชียนเสวี่ย ไม่ได้มองที่หลินมั่วสักเท่าไร

“โรงพยาบาลนี้ได้ตรวจไปแล้ว แต่ก็ตรวจไม่พบอะไร”

“ทุกวันราวๆตีสอง คนไข้จะปวดมาก”

“พวกเราใช้หลากหลายวิธี แต่ไม่มีวิธีไหนช่วยบรรเทาอาการปวดให้เขาได้เลย”

“ผมได้ไปขอคำแนะนำจากผู้อำนวยการจ้าวเสียนแห่งเมืองไห่ซึ่งเป็นอาจารย์ผู้มีพระคุณของผม ตอนนี้ยังไม่พบเบาะแสอะไร”

“ใช่แล้ว พวกคุณเคยได้ยินชื่อผู้อำนวยการจ้าวเสียนไหม”

หัวหน้าแผนกแนะนำพลางสังเกตุมองเฮ่อเชียนเสวี่ยพลาง

ผู้อำนวยการจ้าวเสียนแห่งเมืองไห่ด้านโน้นเป็นแพทย์ที่มีชื่อเสียง หัวหน้าแผนกคนนี้ภูมิใจในตัวอาจารย์คนนี้เสมอๆ!

เฮ่อเชียนเสวี่ยฟังออกถึงความหมายในน้ำเสียงของเขา จึงเบ้ปากพูดว่า “จ้าวเสียน?”

“อ้อ ฉันนึกขึ้นได้ละ ปีก่อนเขามาบ้านฉันเพื่อมาเยี่ยมเยียนกราบไหว้คุณปู่ของฉัน”

“มาตั้งสามครั้ง คุณปู่ของฉันไม่อยู่บ้าน”

หัวหน้าแผนกเบิ่งตาโตด้วยสีหน้าไม่เชื่อ “คุณผู้หญิงคนนี้ คุณ...คุณพูดจาเหลวไหลอะไรกัน”

“อาจารย์ผู้มีพระคุณของผม เป็นไท่ซานเป่ยโต่วแห่งวงการแพทย์ เขาไปเยี่ยมเยียนกราบไหว้คุณปู่ของคุณ?”

“ถ้าเขามาเมืองก่วงหยางจริงๆ ไม่รู้จะมีคนมากมายตั้งเท่าไรอยากไปเยี่ยมเยียนกราบไหว้เขานะ!”

แม้ว่าจ้าวเสียนจะมีชื่อเสียงเป็นที่รู้จัก แต่เมื่อเทียบกับผู้อาวุโสเฮ่อ ก็ยังแตกต่างราวฟ้ากับเหว

จ้าวเสียนไปเยี่ยมเยียนกราบไหว้ผู้อาวุโสเฮ่อ นั่นก็เป็นการสมควรแล้ว

คิดถึงที่เมื่อกี้ตัวเองไปอวดโม้ต่อหน้าหลานสาวของผู้อาวุโสเฮ่อแล้ว เขาก็รู้สึกอายแทบแทรกแผ่นดิน

“คุณหนูเฮ่อ ต้องขออภัยจริงๆ ผม...ผมไม่รู้ว่าคุณคือหลานสาวของผู้อาวุโสเฮ่อ”

“เมื่อกี้ถ้าทำอะไรให้คุณขุ่นเคือง โปรดให้อภัยด้วยครับ”

“ถ้าที่นี่ช่วยเหลืออะไรได้ คุณได้โปรดสั่งเลยครับ!”

หัวหน้าแผนกรีบพูด

เฮ่อเชียนเสวี่ยโบกมือ “พอเถอะ คุณออกไปได้”

“พวกเราจะมารักษาผู้ป่วย ไม่ใช่มาฟังคุณโม้”

หัวหน้าแผนกหน้าแดง สุดท้ายจำต้องล่าถอยออกไป

ยืนอยู่ที่หน้าประตู ด้วยความไม่พอใจ “มารักษาผู้ป่วย?”

“ฉันจะดูซิว่าพวกแกมีความสามารถอะไรจะไปรักษาเขา!”

“รักษาได้ไม่ดี หน้าของเฮ่อจินเยี่ยน ก็ต้องถูกทำลายลงที่นี่!”