หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 852

ฟังฮุ่ยรีบวิ่งออกจากห้องพลางตะโกนเสียงดัง “ปล่อยสามีฉันนะ!”

“ตาเฒ่า เฮ่อจินเยี่ยน”

“ควบคุมหลานสาวตัวเองควบคุมไม่ได้ แถมยังมาสร้างปัญหาที่บ้านฉันอีก แกถึงหน้าด้านขนาดนี้”

“มาสิ ฉันไม่ยอมแกหรอก...”

สวี่ปั้นซย่ารีบเข้ามาห้ามฟังฮุ่ย

เธอเริ่มเข้าใจบางอย่างมากขึ้น

“แม่คะ...อย่าหุนหันพลันแล่น”

“ผู้อาวุโสเฮ่อ อย่าเพิ่งโกรธเลยค่ะ ต้องมีเรื่องเข้าใจผิดกันเกิดขึ้นแน่ เรามานั่งคุยให้กระจ่างกันดีไหมคะ”

ฟังฮุ่ยคำราม “ฉันต้องพูดอะไรอีก ในเมื่อตอนนี้พ่อของแกถูกเหยียบอยู่ใต้เท้าของเขา แกจะพูดอะไรอีก”

สวี่ปั้นซย่ามองไปที่ผู้อาวุโสเฮ่ออย่างช่วยไม่ได้

สีหน้าของผู้อาวุโสเฮ่อมืดมน เขาไม่ได้พูดอะไร ทว่ายังคงเหยียบสวี่เจี้ยนกงไว้ใต้ฝ่าเท้า

ถ้าเป็นเรื่องอื่นเขายังคงไว้หน้าอีกฝ่าย แต่เรื่องนี้เกี่ยวพันกับหลานสาวของเขา เขาจะไม่ยอมให้ใครหน้าไหนมาดูถูกหลานสาวคนโปรดอย่างแน่นอน

สวี่ปั้นซย่าไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากมองไปที่หลินมั่ว

หลินมั่วถอนหายใจเบาๆ พลางเดินไปหาผู้อาวุโสเฮ่อ “ผู้อาวุโสเฮ่อ หากพ่อตาของผมทำอะไรให้คุณขุ่นเคือง ผมต้องขอโทษคุณแทนเขาด้วยครับ”

“คุณมาที่นี่เพื่อสะสางปัญหา หากเรามัวยืนอยู่ข้างนอกกันแบบนี้คงสะสางปัญหาอะไรไม่ได้ เราเข้าไปคุยกันในบ้านดีๆ ดีไหมครับ”

“เป็นความรับผิดชอบของใคร คนนั้นก็แบกรับไป ดีไหมครับ”

ผู้อาวุโสเฮ่อเหลือบมองหลินมั่ว จากนั้นพยักหน้าช้าๆ

“ก็ได้ ถือว่าผมเห็นแก่หน้าคุณ แต่ผมขอพูดอะไรสักหน่อย...”

“สวี่เจี้ยนกง แกฟังฉันให้ดีนะ”

“สุดท้ายถ้าแกเป็นคนผิด ถึงเวลานั้นแกต้องคุกเข่าขอโทษฉันกับหลานสาว!”

สวี่เจี้ยนกงคำรามด้วยความโกรธ “แล้วถ้าคนผิดคือแกล่ะ”

ผู้อาวุโสเฮ่อตอบตามตรง “ถ้าอย่างนั้นฉันจะโขกหัวขอขมา แล้วกระโดดลงจากตึกชั้นสูงสุดข้างหน้านั่น”

ฟังฮุ่ยพูดด้วยความโกรธ “แม่จะพูดมั่วๆ ได้ยังไง ลูกพี่ลูกน้องของลูกเห็นด้วยตาของตัวเองเลยนะ!”

ใบหน้าของสวี่ปั้นซย่าเย็นชาทันที “อู๋ปิงอีกแล้ว?”

“แม่เชื่อที่เขาพูดได้ยังไง”

“เหลวไหลน่า เขาเป็นหลานชายของฉัน เขาจะกล้าโกหกฉันเหรอ” ฟังฮุ่ยโต้กลับ

“ปั้นซย่า ลูกไว้ใจหลินมั่วมากเกินไป”

“ลองคิดดูให้ดีสิ เฮ่อเชียนเสวี่ยเป็นถึงลูกสาวคนใหญ่คนโต ถูกเลี้ยงตามใจมาแต่เด็ก คนแบบนี้ไปเป็นนางพยาบาลได้ยังไง”

“แถมแทนที่จะไปที่แผนกอื่น เธอกลับไปทำงานที่แผนกของหลินมั่ว ถ้าลูกมีสมองสักนิด ลูกต้องดูออกว่ามันมีอะไรผิดปกติ”

สวี่ปั้นซย่าโบกมือ “แม่ ทั้งหมดนี่เป็นแค่การคาดเดาของแม่”

“งั้นหนูถามแม่หน่อย แม่มีหลักฐานไหม”

ฟังฮุ่ยรีบพูดตอบ “ลูกพี่ลูกน้องของลูกเห็นพวกเขากะหนุงกะหนิงกันด้วยตาตัวเอง มันจะไม่จริงได้ยังไง พี่ชายลูกเขาเป็นหนึ่งในเป็นครอบครัวของเรา เขาจะหลอกลูกเหรอ”