หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 871

ประตูถูกใครบางคนเปิดอย่างรุนแรง จากนั้นก็มีคนประมาณ 7-8คนพุ่งเข้ามา

คนที่นำเข้ามาเป็นชายวัยกลางคนคนหนึ่ง ทันทีที่เขาเข้ามา เขาก็เห็นว่าหลินมั่วกำลังกดหัวฟังหรงอยู่บนโต๊ะ

สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปในทันที จากนั้นเขาก็ตะโกนขึ้น “ปล่อยมือเดี๋ยวนี้!”

หลินมั่วไม่ได้สนใจเขา ยังคงหยิบเศษแก้วนั้นขึ้นมา

ฟังหรงร้อนใจขึ้นมาทันที “ตระกูลฟังของฉันก็มาหมดแล้ว นายจะทำอะไร”

“อาสาม อาสามช่วยผมด้วย...”

ชายวัยกลางคนหน้าบึ้งตึงด้วยความโกรธและพุ่งตัวเข้าไปเตะหลินมั่วอย่างรวดเร็ว “ฉันบอกให้แกปล่อยมือ ไม่ได้ยินหรือไง”

หลินมั่วเอียงตัวหลบทันที จากนั้นก็พุ่งตัวไปด้านหน้าของชายวัยกลางคนคนนั้น

ไม่รอให้ชายวัยกลางคนคนนั้นได้ตอบสนอง ไหล่ของหลินมั่วก็กระแทกไปที่อกของเขาอย่างแรง

เตะของเขาไม่โดนหลินมั่ว และถูกหลินมั่วชนจนกระเด็นลอยไปชนเข้ากับประตูด้านหลังอย่างจัง

ประตูของห้องส่วนตัวนี้ถูกชนจนแตกออก

แต่หลินมั่วทำราวกับเขาไม่ได้ทำอะไร เขาหันหลังกลับและไปหักนิ้วกลางของฟังหรงอีกครั้งหนึ่ง

หลังจากนั้นเขาก็หันไปมองคนอื่นๆ “พวกคุณมาสายไปสามวินาที นิ้วนี้ ฉันคงต้องเอาไป!”

ชายวัยกลางคนคนนั้นถูกช่วยพยุงให้ลุกขึ้น เขาไม่สามารถยืนนิ่งๆ ได้เลยและภายในปากของเขาก็มีเลือดไหลออกมาไม่หยุด

เขาฝืนสูดหายใจเข้าไปหลายที จากนั้นก็กัดฟันพูดขึ้น “แก...แกกล้ามากนะ...”

“แกไม่รู้หรือว่าตระกูลฟังของฉัน...”

หลินมั่วพูดขัดเขาขึ้นมา “ไม่ต้องพูดเรื่องไร้สาระกับผม!”

“ผมจะถามคุณแค่เรื่องเดียว พวกคุณจะจัดการกับเรื่องเมื่อคืนอย่างไร!”

ชายวัยกลางคนชะงักไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็ตะโกนขึ้นมา “จะแก้อย่างไร”

“แกยังต้องถามฉันอีกหรือ”

“หรงเอ๋อร์เป็นผู้สืบทอดของตระกูลฟัง แกกลับกล้าทำร้ายผู้สืบทอดของตระกูลฟัง งั้นก็แสดงว่าแกเป็นศัตรูกับทั้งตระกูลฟังแล้ว!”

หลินมั่วพยักหน้า “พูดแบบนี้แสดงว่าคุยกันดีๆ ไม่ได้แล้วสินะ!”

ชายวัยกลางคนตะโกนขึ้นมา “เหอะ ถ้าไม่ใช่พวกเราที่จะต้องนอนออกไปในวันนี้ก็ต้องเป็นแกที่นอนออกไป!”

หลินมั่วแสยะยิ้มออกมา “เอาสิ!”