หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 874

ตอนนี้ท่านสามฟังไม่มีความเกรงใจต่อฟังหรงเลยสักนิด

ก่อนหน้านี้เขาคือผู้สืบทอดของตระกูล ท่านสามฟังจึงให้เกียรติเขา

แต่ตอนนี้เขาไม่ได้เป็นผู้สืบทอดอีกต่อไปแล้ว ท่านสามฟังจะสนใจเขาต่อไปอีกทำไม

อีกอย่าง คืนนี้ท่านสามฟังเสียเปรียบไปตั้งขนาดนี้ก็เป็นเพราะว่าเขา ตอนนี้ท่านสามฟังจึงโกรธแค้นเขามาก!

ฟังหรงไม่ยอมคุกเข่าก้มหัว ท่านสามฟังจึงเตะเขาลงกับพื้นด้วยตัวเอง จากนั้นก็กดหัวเขาให้ขอโทษหลินมั่วไปสามครั้ง

“คุณหลินครับ คุณพอใจหรือยัง”

ท่านสามฟังพูดด้วยความรื่นเริง

หลินมั่วยิ้มออกมาเล็กน้อย “ในเมื่อคุกเข่าก้มหัวให้แล้ว งั้นเรื่องนี้ก็จบเลยแล้วกัน”

“จริงๆ แล้วเรื่องนี้ไม่จำเป็นต้องเกิดขึ้นก็ได้”

“หลานของคุณกับภรรยาของผมไม่เคยรู้จักกันมาก่อน จะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นได้อย่างไร”

สีหน้าของท่านสามฟังเปลี่ยนไปทันที เขาเข้าใจความหมายแฝงในคำพูดของหลินมั่ว

เขามองไปที่เหล่าเศรษฐีและคนอื่นๆ ทันที จากนั้นก็พูดเสียงเข้ม “พวกนายพูดมา เมื่อคืนมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่”

ตอนที่เหล่าเศรษฐีพวกนั้นกำลังจะพูด หลินมั่วก็โบกมือ “เอาล่ะ มีอะไรจะคุยกัน พวกคุณออกไปคุยกันด้านนอกเถอะ”

“พวกเรามีเพื่อนอยู่ที่นี่อีก!”

ท่านสามฟังพยักหน้าพร้อมกับยิ้มออกมา จากนั้นเขาก็พาเหล่าเศรษฐีพวกนั้นออกไป

หลังจากคนของตระกูลฟังออกไปกันแล้ว หลินมั่วก็หันไปมองโจวไช่เอ๋อร์และคนอื่นๆ จากนั้นก็ยิ้มและพูดขึ้น “มา แนะนำให้พวกคุณรู้จักสักหน่อย”

“คนนี้คือเพื่อนของผมเอง ท่านหู่แห่งสายใต้ เป็นคนใหญ่คนโตของเมืองก่วงหยางจริงๆ เลย”

“คนที่อยู่ด้านข้างเขาก็เป็นเหล่าเพื่อนที่ดีทั้งนั้น”

“มา เหลาหู่ เรียกพวกเขาเข้ามาดื่มให้ปั้นซย่าหน่อย”

“เมื่อกี้นี้พวกเธอก็บอกแล้ว ฟังหรงดื่มให้ปั้นซย่าก็เพราะว่าชอบปั้นซย่า ปั้นซย่าไม่ดื่มถือเป็นการไม่ไว้หน้าเขา”

“คนเหล่านี้เป็นเพื่อนร่วมชั้นของปั้นซย่า พวกคุณให้หน้าพวกเขาให้พวกเขาพอใจหน่อย!”

เหล่าหู่เข้าใจความหมายของหลินมั่วทันที จากนั้นก็ยิ้มออกมาพร้อมกับพยักหน้า “สบายใจได้เลยครับลูกพี่หลิน พวกเราจะดูแลพวกเธอเป็นอย่างดี!”

ที่สำคัญที่สุดก็คือ เมื่อสักครู่นี้ที่เธอพูดคำพูดพวกนั้นออกไป ตอนนี้เธอต้องรับผลนั้นแล้ว นี่ถึงจะเป็นความทรมานจริงๆ!

เมื่อเห็นว่าโจวไช่เอ๋อร์ไม่ถือแก้วขึ้นมา สีหน้าของเหลาหู่ก็เย็นยะเยือกขึ้นมาทันที “ทำไม ไม่ไว้หน้าผมหรือ”

ชายหนุ่มด้านหลังของเหลาหู่โมโหขึ้นมา ดูจากท่าทางแล้ว ถ้าโจวไช่เอ๋อร์ไม่ดื่ม วันนี้เธอคงไม่ได้ออกจากห้องนี้แน่นอน

โจวไช่เอ๋อหน้าซีด จากนั้นก็หันไปขอความช่วยเหลือจากสวี่ปั้นซย่า

สวี่ปั้นซย่าไม่สนใจเธอเลยแม้แต่น้อย เรื่องเมื่อสักครู่นี้ สวี่ปั้นซย่ารู้สึกหมดหวังกับเพื่อนร่วมชั้นพวกนี้ไปแล้ว

โจวไช่เอ๋อร์ถอนหายใจออกมา เธอรู้ว่าสวี่ปั้นซย่าคงไม่ช่วยตัวเองแล้ว

เธอกัดฟันแน่นและยกแก้วไวน์บนโต๊ะขึ้นมา “ฉัน…ฉันดื่มไม่ค่อยเก่งเท่าไร จะดื่มแค่แก้วนี้นะคะ ขอบคุณค่ะ…”

พูดจบเธอก็ยกแก้วขึ้นดื่ม

เมื่อเห็นว่าเธอดื่มจนหมดแก้วแล้ว ที่ด้านหลังของเหลาหู่ก็มีชายคนหนึ่งเดินออกมา “แหม แบบนั้นไม่ได้หรอกครับ”

“ลูกพี่หู่ดื่มให้คุณ คุณก็ดื่มกลับ ถ้าผมดื่มให้คุณ คุณก็ต้องดื่มให้ผมด้วยเหมือนกันไม่ใช่หรือครับ”

“ทำไมล่ะ ไว้หน้าลูกพี่หู่แค่คนเดียว ไม่ไว้หน้าผมบ้างหรือครับ”