หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 878

ท่านสามฟังมองไปที่ฟังอู้เต๋ออย่างไม่เข้าใจ “พี่ใหญ่ นี่ นี่มันยังมีอะไรให้คุยกันอีก”

“นังหญิงชั่วคนนี้ทำให้หรงเอ๋อร์อยู่ในสภาพไหนแล้ว ถ้าแค้นนี้ไม่ได้ชำระ ตระกูลฟังของพวกเราจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน”

ฟังอู้เต๋อโบกมือ “แหม นายก็ใจร้อนเหลือเกิน”

“มา สาวน้อย ไม่ต้องกลัว มาหาลุงมา”

ฟังอู้เต๋อยิ้มแบบไม่มีพิษมีภัย ราวกับเป็นผู้ใหญ่ที่ใจดีคนหนึ่ง

อู๋เฟยเฟยรีบวิ่งเข้าไปหาฟังอู้เต๋อทันที จากนั้นก็กระซิบบอกเขา “คุณฟังคะ ฉัน...ฉันรู้ว่าตัวเองทำผิดไปแล้ว”

“แต่ว่าฉันไม่ได้มีเจตนาไม่ดีกับคุณชายฟังนะคะ ฉันแค่อยากจะแก้แค้นหลินมั่วกับสวี่ปั้นซย่าเท่านั้นเอง”

“ฉันไม่รู้เลยว่าเรื่องจะเป็นแบบนี้ ท่านจิตใจดีมีเมตตา ไว ไว้ชีวิตฉันสักครั้งเถอะค่ะ...”

ฟังอู้เต๋อหัวเราะออกมาและพูดขึ้น “โถ่ เจ้าเด็กบื้อ จะพูดเรื่องพวกนี้ทำไมกัน”

“มาๆๆ มานี่มา”

“มาคุยกับลุงหน่อยว่าเรื่องเป็นอย่างไรกันแน่”

“ทำไมเธอถึงเกลียดลูกพี่ลูกน้องกับพี่เขยของเธอขนาดนั้นล่ะ”

“พวกเขารังแกเธอหรือ”

อู๋เฟยเฟยรีบพูดใส่ไฟเรื่องที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ทันที

จากคำพูดของเธอ ตอนแรกแม่ของเธอช่วยชีวิตของทุกคนในตระกูลสวี่ไว้

แต่ตระกูลสวี่กลับไม่รู้จักสำนึกบุญคุณ ไม่ขอบคุณไม่เท่าไร แต่กลับมาทำให้พวกเขาลำบากอีก

อู๋เฟยเฟยทนไม่ไหวอีกต่อไป จึงอยากจะสั่งสอนตระกูลสวี่ ทำให้เกิดเรื่องวุ่นวายในครั้งนี้ขึ้น

ฟังอู้เต๋อฟังจนจบก็ทำหน้าสงสารเธอ “โถ่ โลกนี้คาดเดาไม่ได้ ใจคนยิ่งยากแท้หยั่งถึง”

“สังคมเราก็เป็นแบบนี้แหละ ทำดีไม่ได้แปลว่าจะได้ดี”

อู๋เฟยเฟยรู้สึกราวกับเจอคนที่เข้าใจตัวเอง เธอพยักหน้าอย่างแรงและมองไปที่ฟังอู้เต๋อด้วยสายตาเคารพนับถือ

ในสายตาของเธอ เขาเป็นคนที่เข้าใจเธอจริงๆ ทำให้เธออดไม่ได้ที่จะรู้สึกดีขึ้นมา

ทั้งสองคนคุยกันอีกสักพักหนึ่ง และจู่ๆ ฟังอู้เต๋อก็หัวเราะขึ้นมา “เอ้ะ ดึกมากแล้วนี่”

“คุณหนูอู๋ คนของฉันบุ่มบ่ามเกินไป ทำให้เธอตกใจแล้ว”

“เอาแบบนี้แล้วกัน คืนนี้พวกเธอพักผ่อนที่นี่กันเถอะ”

ลูกน้องคนอื่นๆ ออกไปกันตั้งนานแล้ว ทั้งสองคนนั่งอยู่ในห้อง พวกเราคุยกันถูกคอราวกับคนที่รู้จักกันมานาน

ผ่านไปครู่หนึ่ง ทั้งสองคนก็คุยกันไปจนถึงบนเตียง

ที่ด้านนอกห้อง ท่านสามฟังฟังเสียงที่ดังมาจากในห้อง จากนั้นก็ถอนหายใจออกมาอย่างช่วยไม่ได้ “พี่ใหญ่ก็จริงๆ เลย สินค้าแบบไหนก็รับได้หมด!”

ขณะนั้นเอง ที่คุกใต้ดิน พวกหวงอู่และคนอื่นๆ ถูกพาไปขังที่กรงเหล็ก

สีหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความตื่นตระหนก ตนหนึ่งในนั้นพูดขึ้นด้วยความร้อนใจ “ท่านสามให้พวกเราไปที่ห้องรับแขกไม่ใช่หรือ”

“พวกคุณ...พวกคุณจะทำอะไร”

คนที่อยู่ด้านนอกหัวเราะออกมา “พวกนายโง่กันจริงๆ!”

“พวกนายคิดว่าท่านสามจะให้พวกนายไปให้รับแขกจริงๆ หรือ”

“ท่านสามจะส่งพวกนายไปสวรรค์ต่างหาก!”

สีหน้าของหวงอู่และคนอื่นๆ เปลี่ยนไปทันที “พวกคุณ...พวกคุณจะทำอะไร

“เมื่อกี้นี้ผู้นำตระกูลของพวกคุณก็บอกแล้วว่าเรื่องนี้ไม่โทษพวกเรา บอกว่าจะปล่อยพวกเราไป”

“พวกคุณทำแบบนี้ไม่กลัวว่าจะถูกทำโทษหรือ”