หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 882

สวี่เจี้ยนกงนั่งอยู่ข้างๆ แล้วพูดอย่างไม่พอใจ "แม่เธอบอกว่าเขาเป็นคนทำ แต่ใครจะไปรู้กัน"

ฟังฮุ้ยมองจ้องเขาอย่างโมโห "สวี่เจี้ยนกง นี่คุณหมายความว่ายังไง"

"นี่คุณคิดว่าหลานสาวคนนี้ของฉันนั้นทำอะไรไม่เป็นเลยใช่ไหม"

"ฉันจะบอกอะไรให้ อาหารของคืนนี้ทั้งหมดล้วนเป็นเธอคอยช่วยฉันทำ"

"อีกอย่างผักสลัดบนโต๊ะนั่น เฟยเฟยเป็นคนทำเองกับมือเลย"

"พวกเขาอยู่เมืองนอกก็ชอบกินกันแบบนั้นแหละ!"

สวี่เจี้ยนกงพูดอย่างไม่สนใจนัก "เหอะ ฉันไม่ชอบกินของแบบนี้อยู่"

"กินของดิบ ระวังในท้องจะมีหนอน!"

ฟังฮุ้ยพูดด้วยความโกรธ "คุณจะไปรู้อะไร!"

"คนบ้านนอกจริงๆ คุณจะไปรู้อะไร"

"กินแบบนี้มันมีคุณค่าทางโภชนาการมากที่สุดแล้ว?"

"คนต่างชาติเขาก็กินกันแบบนี้นั่นแหละ!"

สวี่เจี้ยนกงจ้องมองเธอ "งั้นคุณก็ย้ายไปอยู่ต่างประเทศเลยสิ"

"จะอยู่ที่บ้านทำไม"

"วันหลังคุณก็ไม่ต้องกินเนื้อแบบสุกแล้ว กินดิบไปเลย มีคุณค่าทางโภชนาการนี่!"

ฟังฮุ้ยนั้นโกรธมาก "คุณ... นี่คุณกำลังหาเรื่องนี่หน่ะ!"

"เนื้อจะกินแบบดิบๆ ได้ยังไง มันมีปรสิตนะ!"

"แต่ผักไม่เหมือนกัน คุณนี่ไม่รู้เรื่องอะไรเลย..."

สวี่เจี้ยนกง "คุณรู้ คุณรู้ไปหมดนั่นแหละ!"

สวี่ปั้นซย่ารีบพูดกู้สถานการณ์ "เอาหน่า พอแล้วๆ พ่อกับแม่อย่าทะเลาะกันเลยนะคะ"

"อาหารการกิน ต่างคนก็มีของชอบของตนเอง"

"หลินมั่ว พวกเราไปล้างมือกันเถอะ"

เมื่อทั้งสองคนล้างมือกันเสร็จ ก็มานั่งที่โต๊ะแล้วเตรียมที่จะกินข้าว

ตอนแรกผักสลัดนั้นวางอยู่ข้างหน้าของสวี่เจี้ยนกง แต่สวี่เจี้ยนกงไม่แม้แต่จะมอง จากนั้นก็หมุนผักสลัดมันออกไป

"นี่มันอะไรกัน แค่เห็นก็ชวนอาเจียนแล้ว!"

สวี่เจี้ยนกงเบะปาก

ฟังฮุ้ยโมโหมาก อยากจะด่าอีกครั้ง แต่ถูกอู๋เฟยเฟยห้ามเอาไว้