หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 886

ณ ห้องโถง

ฟังอู้เต๋อยิ้มและนั่งกับหลินมั่วราวกับว่าพวกเขาเป็นเพื่อนสนิทกัน

ส่วนสวี่เจี้ยนกงกับฟังฮุ่ยที่เพิ่งมาถึง ก็สลบอยู่บนโซฟา

เมื่อเห็นเช่นนี้ฟังอู้เต๋อก็ยิ่งยิ้มปลื้ม นี่เป็นผลมาจากการโดนพิษกู่เจ็ดหาง

แต่หลินมั่วกลับไม่สลบ เขาเลยรู้สึกแปลกใจเล็กน้อย

พอมาคิดดู หลินมั่วก็ไม่ได้อ่อนแอ คงจะเป็นพลังภายในของเขาที่ปรามพิษจากกู่เจ็ดหางไว้

แต่มันก็ช่วยอะไรไม่ได้หรอก

เขาสามารถสะกดพิษพิษจากกู่เจ็ดหางได้ด้วยตัวเอง แต่ไม่สามารถสะกดพิษจากกู่เจ็ดหางทิ่อยู่ในตัวของสวี่ปั้นซย่าได้ ยังไงซะเขาก็ต้องยอมศิโรราบอยู่ดี

เมื่อฟังอู้เต๋อเห็นท่านสามฟังพาพ่อหมอท่านนี้มา เขาก็ยิ้มร่า

และยืนขึ้นแล้วพูดด้วยรอยยิ้ม "คุณหลิน ผมขอให้แนะนำให้คุณรู้จัก"

“ท่านผู้นี้มีนามว่าซานจั๋ว เขาเป็นพ่อหมอของชนเผ่าเหมียวเจียงครับ”

“ท่านเป็นหมอหมอเทวะ น่าจะรู้จักวิธีการใช้กู่ของชนเผ่าเหมียวเจียงนะ”

“อ่อ แล้วก็ในสลัดผักที่คุณกินคืนนี้ มีหนอนกู่ที่เขาเลี้ยงมาเองกับมือด้วย รสชาติเป็นไงบ้าง”

หลินมั่วมีท่าทีสงบ เขาพูดเบาๆว่า "ท่านหัวหน้าฟัง คุณกับผมไม่ได้เป็นศัตรูกัน ทำไมคุณถึงทำกับผมแบบนี้"

ฟังอู้เต๋อหัวเราะ "เราก็ไม่ได้เป็นศัตรูกันหรอก"

"แต่ว่า คุณเอาแต่เข้ามายุ่งเรื่องของตระกูลฟังของเรา นี่ถือว่าเป็นศัตรูกันแล้ว!"

"พื้นที่วิลล่าที่คุณซื้อ มีเงินทุนครึ่งหนึ่งที่เป็นของตระกูลฟังของเรา"

“คุณคิดว่ามีหรือที่ผมจะไม่ยึดพื้นที่วิลล่านี้คืนน่ะ”

“ผมอุตส่าห์วางแผนไว้หมดแล้ว แต่ใครจะไปรู้ว่าคุณจะเข้ามายุ่งและยึดโครงการในวิลล่าไป”

"คุณหลิน คุณมาปล้นความดีความชอบไปแบบนี้ มันจะไม่เกินไปหน่อยเหรอ"

หลินมั่วชำเลืองมองเขา "แสดงว่า คุณเป็นคนเอากู่มาปล่อยที่ทะเลสาบของวิลล่าใช่ไหม"

ฟังอู้เต๋อหัวเราะ "คุณหลินคุณนี่เป็นคนฉลาดจริงๆ"

"ถูกต้องแล้ว ผมเป็นคนเอากู่พวกนั้นมาปล่อยเอง"

"ตอนแรกพวกเราคิดไว้ว่าจะให้ทุกคนล้มเลิกโครงการนั้น หลังจากนั้นพวกเราก็ค่อยเอามันกลับมา"

ฟังอู้เต๋อหัวเราะเสียงดัง "ท่านผู้กล้าก็เห็นตรงกันจริงๆด้วยแฮะ!"

"คุณหลิน เรามาเข้าเรื่องกันดีกว่า"

"คุณคืนโครงการในเขตวิลล่าให้ผม แล้วก็มอบหุ้นของอุตสาหกรรมยาสวี่ซื่ออีกเจ็ดสิบเปอร์เซนต์ให้ผม"

“แล้วก็ถือซะว่าเรื่องในวันนี้ไม่เคยเกิดขึ้น”

หลินมั่วค่อยๆมองไปที่ฟังอู้เต๋อ "ต้องการหลายอย่างขนาดนี้ คุณเอาไปหมดเหรอ"

แล้วฟังอู้เต๋อก็ยิ้มและพูดว่า "คุณหลิน คุณไม่ต้องกังวลเรื่องของผมหรอก"

“ในเมื่อผมกล้าขอ ผมก็ต้องรับได้อย่างแน่นอน”

หลินมั่วก็หัวเราะเบาๆ "ดูเหมือนว่านายมีแผนอยู่แล้วจริงๆ!"

“เพียงแต่ว่า คุณเคยคิดบ้างไหมว่า ถ้าผมไม่รับปากล่ะ”

ฟังอู้เต๋ออึ้งไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็หัวเราะเสียงดัง "คุณหลิน เกรงว่ามันจะไม่ได้ขึ้นอยู่กับคุณน่ะสิ!"

“ถ้าคุณไม่รับปาก ภรรยาที่รักของคุณ ก็จะต้องตายไปต่อหน้าคุณ”

“คุณทำใจได้เหรอ”