หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 887

สรุปบท ตอนที่ 887 พวกเราไม่ได้โดนพิษ: หัตถ์เทวะหมอเทวดา

ตอน ตอนที่ 887 พวกเราไม่ได้โดนพิษ จาก หัตถ์เทวะหมอเทวดา – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง

ตอนที่ 887 พวกเราไม่ได้โดนพิษ คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายสัจนิยม หัตถ์เทวะหมอเทวดา ที่เขียนโดย พลอย เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย

หลินมั่วชำเลืองมองสวี่ปั้นซย่าและพูดเบา ๆ ว่า "ท่านหัวหน้าฟัง คุณคิดว่าเธอโดนพิษกู่จริงๆ หรือ"

แล้วฟังอู้เต๋อก็สีหน้าเปลี่ยนแล้วเขาก็มองไปที่พ่อหมอซานจั๋ว

ซานจั๋วก็ตะคอกอย่างเย็นชา "ไม่เห็นโลงศพ ไม่หลั่งน้ำตา!"

แล้วเขาก็หยิบกระดิ่งออกมาและเขย่าอย่างแรง เสียงกระดิ่งดังแสบแก้วหูดังขึ้น

ฟังอู๋เต่อมองไปที่สวี่ปั้นซย่า

ระฆังนี้เป็นระฆังที่ปลุกกู่พิษ

เมื่อเสียงกระดิ่งดังขึ้น พิษของกู่ก็จะสำแดงฤทธิ์ ทำร้ายคนผู้นั้นจนเจ็บปวดจนแทบทนไม่ได้

แต่ทว่า สิ่งที่แปลกก็คือสวี่ปั้นซย่าไม่ได้มีปฎิกิริยาอะไรเลย เหมือนกับว่าเธอหลับสนิทไปแล้ว

"เกิดอะไรขึ้น?"

ฟังอู้เต๋อตื่นตระหนก

ซานจั๋วก็ตื่นตระหนกเช่นกัน เขาสั่นกระดิ่งอีกครั้ง แต่ผลลัพธ์ก็ยังเหมือนเดิม

แล้วหลินมั่วก็ลุกขึ้น "อย่ามัวเปลืองแรงเลย"

“พวกเราไม่ได้ถูกวางยาพิษแต่อย่างใด!”

ฟังอู้เต๋อเบิกตากว้าง "เป็น...เป็นไปได้ยังไง?"

"หรือว่านังแซ่อู๋นั้นโกหกเรา"

หลินมั่วส่ายหัว "เธอไม่ได้โกหกคุณ"

“เพียงแต่ว่าอาหารของเธอถูกผมสับเปลี่ยนแล้ว!”

ฟังอู้เต๋ออึ้ง "คุณ... คุณสับเปลี่ยนงั้นเหรอ"

"มันเป็นไปได้ไง คุณ...คุณรู้ได้อย่างไรว่ามีกู่พิษอยู่ในอาหาร"

แล้วหลินมั่วก็หัวเราะเบาๆ "ฟังอู้เต๋อ คุณก็รู้ว่าผมมีทักษะทางการแพทย์ที่ยอดเยี่ยมและมันก็ยากที่จะวางยาผมด้วยพิษกู่"

“ดังนั้น ถ้าคุณต้องการจัดการผม คุณก็ต้องเลือกกู่พิษชนิดที่แม้แต่ผมก็ยังแยกไม่ออก”

"ที่เผ่าเหมียวเจียงมีกู่หลากหลายชนิด แต่ที่สามารถทำให้คนไม่เห็นร่องรอยได้ก็คือกู่เจ็ดหาง"

"เงื่อนไขสำหรับการจำหน่ายกู่เจ็ดหางนั้นเข้มงวดมากและจะต้องอยู่ที่อุณหภูมิห้อง ในบรรดาอาหารบนโต๊ะวันนี้ มีเพียงสลัดผักเท่านั้นที่อยู่ในอุณหภูมิห้อง"

“และผมก้มีหนานป้าเทียนหนุนหลังอยู่ มันเป็นไปไม่ได้ที่คุณจะขโมยของของผมไปหน้าด้านๆ”

"ดังนั้นวิธีที่ดีที่สุดคือใช้กู่พิษมาควบคุมและคุกคามผม"

“ที่คุณเอาอู๋เฟยเฟยกลับมาก็เพื่อให้เธอวางยานั้นแหล่ะ”

ท่านสามฟังอึ้งสุดขีด เขาเบิกตากว้างและพูดด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ "คุณเริ่มสงสัยเราตั้งแต่โครงการที่วิลล่านั้นแล้วหรือ"

"มะ...มันเป็นไปไม่ได้ พวกนั้นล้วนเป็นกู่เถื่อน คุณ...เดาว่าเป็นของพวกเราได้ยังไง"

หลินมั่ว "ผมก็เดาไม่ถูก"

"จนกระทั่ง เมื่อไม่นานมานี้ผมได้เจอกับคนจากเหมียวเจียงที่เมืองก่วงหยาง ผมถึงได้เอะใจ"

ในเวลานี้หลินมั่วก็มองไปที่ซานจั๋ว "ว่ากันว่าท่านหัวหน้าต้งของชาวเจ็ดสิบสองเหมียวเจียง เข้าเมืองก่วงหยางมาเพื่อตามให้บางคน"

“คุณก็กำลังตามหาคนนั้นเหมือนกันใช่ไหมล่ะ”

สีหน้าของพ่อหมอซางจั้วดูราบเรียบ "คุณรู้เยอะเหมือนกันนะเนี่ย!"

“แต่รู้ไหมว่าบางครั้ง ยิ่งรู้มาก ชีวิตก็ยิ่งสั้นลง!”

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะหมอเทวดา