หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 888

หลินมั่วเงยหน้ายิ้ม "ดูเหมือนว่าพ่อหมอมีเจตนาจะฆ่าผมนี่!"

"อือ ฉันก็ไม่ได้อยากให้แกมีชีวิตอยู่ซะหน่อย"

"ในเมื่อเป็นแบบนี้แล้ว เราก็มาตัดสินความเป็นความตายกันก่อนเลย!"

แล้วพ่อหมอซางจั๋วเหลือบมองหลินมั่ว "ไอ่เด็กโง่ แกกำลังรนหาที่ตาย!"

“วันนี้ ฉันจะมอบความตายให้กับแก!”

ขณะที่ซานจั๋วพูด ควันหนาทึบก็ปรากฏขึ้นจากร่างของเขา

และท่ามกลางกลุ่มควันหนาทึบ จู่ๆ กิ้งก่าตัวใหญ่ก็กระโดดออกมาและมุ่งตรงไปหาหลินมั่ว

เมื่อเห็นว่ากิ้งก่ากำลังจะพุ่งไปหาหลินมั่ว จู่ๆ มันก็อ้าปากพ่นของเหลวสีเขียวไปทางหลินมั่ว

สีหน้าของฟังอู้ตงดูรู้สึกตื่นเต้น เขาเห็นกับตาว่าของเหลวที่กิ้งก่าพ่นออกมานั้นสามารถละลายคนทั้งเป็น

ถ้าหลินมั่วโดนพิษนี้ เขาจะต้องตายอย่างแน่นอน!

และในขณะนี้ หลินมั่วก็เคลื่อนไหวเช่นกัน

เขาคว้าโต๊ะข้างๆ มาบังของเหลวทั้งหมด

และในเวลาเดียวกันนั้นเอง เขาก็ลงมือคว้ากิ้งก่ามาไว้ในมือแล้วกำมันไว้บดขยี้จนตายอย่างไร้อารมณ์

ทุกคนก็ตะลึง กิ้งก่าตัวนี้เต็มไปด้วยพิษ หลินมั่วไม่กลัวหรือไง

พ่อหมอซางจั๋วขมวดคิ้วและพูดด้วยน้ำเสียงทุ้ม "พ่อหนุ่ม แกก็มีฝีมือไม่เบา ไม่น่าแปลกใจเลยที่แกจะกล้าอวดดี!"

“ฮึ่ม ในเมื่อแกอยากตาย ฉันก็จะสนองให้”

หลังจากที่พ่อหมอซานจั่วพูดจบ เขาก็ยื่นมือไปจับงูสีดำตัวเล็กๆ ออกมาจากเสื้อของเขา

แล้วเขาก็ยัดงูเข้าปากแล้วเคี้ยวเป็นชิ้นๆ

จากนั้นเขาก็พ่นเนื้อกับเลือดออกมา และหยิบขวดลายครามออกมาจากตัวของเขา แล้วโรยผงบางอย่างลงไป

หลังจากนั้นไม่นาน พ่อหมอซานจั๋วก็ตัวสั่น

หลังจากนั้นก็มีหนูตัวเล็กๆสามตัวกระโดดออกมาจากตัวเขาและเริ่มกินเนื้อและเลือดของงูตัวเล็กบนพื้น

หนูทั้งสามตัวนี้มีขนาดประมาณลูกปิงปอง ดูไม่เตะตา

แต่ว่า จากที่พวกมันกินเนื้อและเลือดของงู ร่างกายของพวกมันก็เริ่มโตขึ้นอย่างช้าๆ

ในที่สุด หนูทั้งสามตัวก็บวมเหมือนลูกบาสเก็ตบอล ราวกับว่ามันพองตัวและพร้อมระเบิดได้ทุกเมื่อ

หลังจากพูดจบ พ่อหมอซางจั๋วก็โบกมือแล้วหนูตัวหนึ่งก็วิ่งไปหาหลินมั่วทันที

ดวงตาของฟังอู้เต๋อเป็นประกาย "พ่อหมอซางจั๋ววิญญาณกู่นี้ มีพลังแข็งแกร่งมากใช่หรือไม่"

พ่อหมอซางจั๋วแสยะยิ้ม "พลังอยู่ในระดับปานกลาง แต่พิษนั้นร้ายแรงมาก!"

"มันจะพุ่งไปที่เป้าหมายและระเบิดตัวของมันเอง เลือดและเนื้อของมันที่ระเบิดออกมานั้นมีพิษร้ายแรงมากและคนที่ได้สัมผัสจะต้องตาย"

“แล้วก็ บอกคนของคุณให้หลบไป มิฉะนั้นถ้าโดนเลือดกระเซ็นใส่สักนิดคุณได้ตายแน่!”

ฟังอู้เต๋อรีบโบกมือไล่ ไม่ต้องรอให้เขาสั่งอะไร คนของตระกูลฟังทั้งหมดก็ขยับไปอยู่ห่างๆ แล้วก็มองไปที่หนูทั้งสาม ราวกับว่าพวกเขา กำลังมองดูเทพเจ้าแห่งโรคระบาด

ท่านสามฟัง "ไม่แปลกใจเลยที่หลินมั่วอยากจะเอาม่านมาคลุมให้พวกนั้น ที่แท้ก็เพื่อป้องกันไม่ให้พวกเขาเปื้อนเลือดและเศษเนื้อ"

“แต่ถ้าหลินมั่วคลุมตัวเองด้วยผ้าม่านล่ะ?”

พ่อหมอซางจั๋วแสยะยิ้ม "ไร้ประโยชน์!"

"วิญญาณกู่มุ่งเป้าไปที่เขาและมันจะระเบิดก็ต่อเมื่อได้สัมผัสเขา"

"แม้ว่าเขาจะคลุมตัวเองด้วยผ้าม่าน วิญญาณกู่ก็จะฉีกม่านและเข้าไปได้"