หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 918

ฟังหลิงมองไปที่อู๋เฟยเฟย ประโยคนี้ทำให้เธอมีความมั่นใจมากขึ้นกว่าเดิม

เธอหายใจเข้าลึกๆ แล้วเดินไปอยู่ตรงหน้าฟังฮุ่ย

“พี่ ฉัน…ฉันมีเรื่องจะให้เธอช่วยนิดหน่อย!”

ฟังฮุ่ยยังไม่พูดอะไรสวี่ตงเสวี่ยก็พูดขึ้นมาตรงๆ “น้าสาม จะโกงอะไรแม่ของฉันอีกหรอ”

“ลูกชายเอาเงินที่โกงไปซื้อมอเตอร์ไซค์จนเกิดอุบัติเหตุพวกคุณยังมาโทษแม่ฉันอีก”

“ตอนนี้จะทำอะไรอีกล่ะ”

“จะให้แม่ของฉันชดใช้ด้วยชีวิตเลยหรือยังไงกัน”

ฟังหลิงหน้าแดงพูดด้วยเสียงต่ำว่า “พี่ เรื่องของเราของคน คุยกันแค่เราสองคนได้ไหม”

“พี่ลืมไปแล้วหรอ ตอนที่พวกเรายังเด็กเราสนิทกันมากที่สุด!”

เมื่อฟังฮุ่ยนึกถึงอดีตก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจออกมา

“หลิง มีเรื่องอะไรก็พูดมาเถอะ!”

ฟังหลิงรีบพูดเรื่องนั้นอย่างรวดเร็ว และสุดท้ายก็ร้องไห้ออกมา “พี่ นั่นเป็นหลานของเธอนะ!”

“เธอคงทนดูเขานั่งรถเข็นไปตลอดชีวิตไม่ได้หรอกใช่ไหม”

“ฉันขอร้องเธอ ขอร้องเธอล่ะ เธอไปหาหลินมั่วให้เขาขอให้ผู้อาวุโสเฮ่อมาช่วยได้ไหม”

“ฉันจะคุกเข่าให้เธอเลย…”

ฟังหลิงพูดแล้วคุกเข่าขอร้องจริงๆ

ฟังฮุ่ยตกใจ เธอคิดไม่ถึงว่าเรื่องต่างๆ จะมาจนถึงจุดนี้ได้

จากนั้นไม่นานเธอก็กลับมามีสติแล้วรีบพยุงฟังหลิงลุกขึ้น

“หลิง ฉัน…ฉันไม่ใช่ว่าไม่อยากช่วย แต่เรื่องนี้ฉัน…ฉันจะช่วยยังไงได้ล่ะ”

“ครั้งก่อนเธอลืมไปแล้วหรือยัง”

“เสี่ยวปิงส่งคนไปจับตัวเฮ่อเชียนเสวี่ย ก่อความวุ่นวายให้ตระกูลเฮ่อจนผู้อาวุโสเฮ่อแทบเป็นบ้า”

“ตอนนี้ขอให้ผู้อาวุโสเฮ่อช่วย เธอคิดว่าผู้อาวุโสเฮ่อจะตอบตกลงไหม”

ฟังหลิงทั้งน้ำมูกและน้ำตาไหล “พี่ ฉันรู้ว่าเรื่องนี้มันไม่ควรทำ”

“แต่ฉันไม่มีทางอื่นแล้วจริงๆ”

“เสี่ยวปิงคือชีวิตของฉัน ถ้าเขาเป็นอะไป ฉัน…ฉันก็ไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้ว”

“งั้นไม่เป็นไร ฉันโม้จริงๆ ฉันไม่เชิญผู้อาวุโสเฮ่อมา พวกคุณไปเชิญคนอื่นที่เหนือกว่าเถอะ!”

หลินมั่วตอบกลับอย่างเย็นชา

อู๋เฟยเฟยตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง เธอต้องการใช้ความก้าวร้าวบังคับหลินมั่ว

คิดไม้ถึงว่าหลินมั่วจะไม่หลงกลแล้วยังปฎิเสธเรื่องนี้ออกมาตรงๆ ทำให้เธอตกตะลึง

ฟังหลิงวิ่งเข้ามาตบหน้าอู๋เฟยเฟย “หลบไป ใครใช้ให้แกมาพูด”

“หลินมั่ว นาย…นายอย่าใส่ใจกับคำพูดของเฟยเฟยเลยนะ”

“นายช่วยพยายามให้เต็มที่หน่อย นี่…นี่มันเกี่ยวกับชีวิตคนนะ…”

“น้าสามขอร้อง น้าสามคุกเข่าขอร้อง น้าสามกราบนายเลยโอเคไหม”

“หลินมั่ว ฉันขอร้องล่ะ…”

หลินมั่วยังคงพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ได้ พวกคุณรอสักครู่”

ฟังหลิงมีความหวังขึ้นมา “โอเค โอเค”

“หลินมั่ว ขอบคุณนายมาก!”