หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 924

โชคดีที่นี่เป็นโรงพยาบาล ทุกคนจึงหาห้องผู้ป่วยและวางฟังฮุ่ยไว้ข้างใน

ในเวลานี้ ครอบครัวของผู้เสียชีวิตเหล่านั้น ล้วนล้อมรอบห้องผู้ป่วยของฟังฮุ่ย

ดูเหมือนว่าคนเหล่านี้ได้ความเห็นเป็นเอกฉันท์แล้ว ก็คือต้องการหาฟังฮุ่ยเพื่อคิดบัญชี

ตระกูลสวี่ดูร่ำรวยมาก

หลังจากฟังฮุ่ยฟื้นขึ้นมา ท้องฟ้าก็สว่าง

เธอมองผู้คนที่อึกทึกครึกโครมอยู่ข้างนอกและถอนหายใจอย่างผิดหวัง "เสวี่ยเอ๋อร์ ตอนนี้เกิดอะไรขึ้น"

"ลูกพี่ลูกน้องของลูกไม่เป็นไรใช่ไหม"

สวี่ตงเสวี่ยที่นั่งอยู่ข้างๆ พูดอย่างโกรธเคือง "แม่ยังเป็นห่วงเขาอยู่เหรอ"

"ครอบครัวของพวกเขา หนีไปตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว"

ฟังฮุ่ยตกตะลึง "หนี... หนีไปแล้ว?"

"ทําไมหนีล่ะ"

สวี่ตงเสวี่ย "ไร้สาระ เกิดเรื่องใหญ่ขนาดนี้ ต้องหนีอยู่แล้ว!"

"ตอนนี้ ครอบครัวของผู้ตายเหล่านั้นหาพวกเขาไม่เจอ ได้แต่ล้อมเราอยู่ที่นี่เนี่ย!"

"แม่ นี่มันญาติอะไรกันเนี่ย"

"ทำเรื่องไร้ยางอายแบบนี้ได้ยังไง"

ฟังฮุ่ยงงมาก เธอไม่คาดคิดว่าน้องสาวของเธอจะทำเรื่องแบบนี้ได้

ในเวลานี้ จู่ ๆ ก็มีเสียงอึกทึกครึกโครมมาจากข้างนอก ครอบครัวเหล่านั้นก็แยกย้ายกันไป

ตามมาด้วยสวี่ปั้นซย่าที่ผลักประตูเข้ามา

สวี่ตงเสวี่ยมองออกไปข้างนอก ครอบครัวเหล่านั้นก็หายไปหมดแล้ว

เธออดดีใจไม่ได้ "พี่ พี่หาคนไปไล่พวกเขาออกไป?"

"เยี่ยมมาก ควรทำแบบนี้ตั้งนานแล้วนะ!"

"คนโง่พวกนี้ เห็นครอบครัวเรารวย ก็นั่งยองๆ อยู่ตรงครอบครัวเรา บ้าไปแล้ว!"

"เรื่องนี้มันเกี่ยวอะไรกับครอบครัวเราล่ะ"

สวี่ปั้นซย่าพูดอย่างหนักแน่น "ฉันไม่ได้ไล่พวกเขาออกไป!"

"ฉันแจ้งตำรวจ เป็นเรื่องที่ตำรวจมาจัดการ"

"ครั้งที่แล้วเกิดเรื่องใหญ่ขนาดนั้น พวกคุณยังไม่ถือเป็นคำเตือนเลย"

"ในเมื่อพวกคุณควบคุมเขาไม่ได้ งั้นก็ให้เขาติดคุก บางคนอาจจะสามารถสอนเขาได้!"

ฟังฮุ่ยน้ำตาคลอ "น้าสามมีลูกชายคนเดียว ถ้าเขาติดคุก น้า... น้าสามของแกจะมีชีวิตอยู่ได้ยังไง"

สวี่ปั้นซย่ากัดฟันพูด "ข้างนอกมีคนแก่สองคน อายุสี่สิบกว่าเพิ่งจะมีลูกสาวคนนั้น"

“ผลคืออู๋ปิงชนมอเตอร์ไซค์ของคนอื่นและเด็กหญิงคนนั้นเสียชีวิตในที่เกิดเหตุ”

"ถ้าจะพูดถึงความเจ็บปวด แม่คิดว่าใครเจ็บปวดกว่ากัน"

ฟังฮุ่ยพูดไม่ออกแม้แต่นิดเดียว

สวี่ปั้นซย่าเดินไปนั่งข้างเตียงและพูดอย่างโกรธเคือง "แม่ ฉันจะบอกแม่ว่า คนอย่างอู๋ปิงต้องให้บทเรียนเขา"

"ไม่อย่างนั้น ไม่ช้าก็เร็วเขาจะก่อเรื่องใหญ่กว่านี้อีก!"

ฟังฮุ่ยถอนหายใจ ครุ่นคิดอยู่นานแล้วพูดเสียงเบา "ปั้นซย่า อย่างไรก็ตาม เขาก็เป็นลูกพี่ลูกน้องของแก"

"แก... แกช่วยหาทนายให้เขาได้ไหม พยายามให้เขาถูกตัดสินให้น้อยลง?"

"ติดคุก แค่อยากให้เขาได้รับบทเรียน ติดคุกปีครึ่งก็พอแล้ว ไม่จำเป็นต้องสร้างเรื่องใหญ่โตหรอก..."